Μια νέα εποχή έφτασε, μια δύσκολη μέρα ξημερώνει
Μια νέα εποχή ανατέλλει για την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και για τον Ελληνισμό γενικότερα. Η ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Κοπεγχάγης να καλέσει την Κύπρο να ενταχθεί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστά μια μεγάλη επιτυχία, αλλά και μια πολύ μεγάλη πρόκληση σε σχέση με το νέο διεθνές σκηνικό. Εντός της διευρυμένης Ε.Ε. των 25, η Κυπριακή Δημοκρατία αποκτά θέση και λόγο σε έναν υπερεθνικό οργανισμό με μια τεράστια δυναμική. Η συμμετοχή στα θεσμικά όργανα και τις κοινές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση και στους άλλους τομείς της Ε.Ε, αναβαθμίζει το διεθνές εκτόπισμα της μικρής μας πατρίδας. Ταυτόχρονα, η δυνατότητα της συνεννόησης και συνεργασίας με τη μητέρα πατρίδα Ελλάδα στα πλαίσια της Ε.Ε., συνιστά ένα επιπλέον ισχυρό όπλο ιδιαίτερα χρήσιμο για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων του Ελληνισμού. Ένας μεγάλος στόχος επετεύχθη. Κι’ όμως, αυτή η ώρα της εθνικής ανάτασης, της ικανοποίησης που προκαλεί μια τόσο μεγάλη επιτυχία, είναι η χειρότερη ώρα για νεφελοβασίες. Είναι η χειρότερη ώρα για χαλάρωση των προσπαθειών για την επιτυχή έκβαση και του άλλου μεγάλου εθνικού μας στόχου: της πραγματικά δίκαιης και βιώσιμης επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Και αυτό γιατί η απόφαση της Κοπεγχάγης, όπως αυτή περιγράφεται στα τελικά συμπεράσματα του συμβουλίου, περιέχει και κάποιες επικίνδυνες παγίδες:
1) Η Κύπρος εξαιρείται από το πεδίο δράσης του Ευρωστρατού. Αυτό σημαίνει ότι κάθε εξωτερική επιβουλή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τις δικές μας δυνάμεις, αφού δεν θα υπάρχει η δυνατότητα κινητοποίησης της Ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης. Συνεπώς, είναι απαραίτητη η συνέχιση και αποτελεσματική βελτίωση της λειτουργίας του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και η ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς.
2) Καλούνται οι δύο πλευρές στην Κύπρο να εργαστούν για τη λύση του κυπριακού στα πλαίσια του σχεδίου Ανάν, μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου. Αυτή η ρήτρα, αν και δεν είναι δεσμευτική και σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει την ομαλή ολοκλήρωση της ένταξης, δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για την Κύπρο σχετικά με τους χειρισμούς στους αμέσως επόμενους μήνες.
Οι κίνδυνοι αυτοί οφείλονται στο ότι η παρούσα βάση διαπραγμάτευσης συνιστά διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και δημιουργία ενός μη λειτουργικού συνταγματικού μορφώματος που δε διασφαλίζει την άρση των τετελεσμένων της Τουρκικής εισβολής. Επιπλέον δεν συνάδει με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το κυπριακό και, το κυριότερο, αντίκειται στο κοινοτικό κεκτημένο, δηλαδή το δεσμευτικό πλαίσιο έννομης τάξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συν τοις άλλοις, είναι φανερό από τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις στην Κύπρο και από όλες τις δημοσκοπήσεις ότι το σχέδιο Ανάν δεν είναι αποδεχτό ως βάση λύσης του κυπριακού. Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι ο μεν πρόεδρος της δημοκρατίας δε νομιμοποιείται επ’ ουδενί λόγω να υπογράψει λύση βάσει αυτού, η δε πολιτική ηγεσία δεν είναι εξουσιοδοτημένη να συναινέσει σε μια τέτοια υπογραφή. Ο πρόεδρος οφείλει να προκηρύξει δημοψήφισμα πριν από την οποιαδήποτε υπογραφή συμφωνίας στο κυπριακό, ούτως ώστε να λάβει τη λαϊκή εντολή για μια τόσο σοβαρή για το μέλλον της Κύπρου και του Ελληνισμού ενέργεια. Αλλιώς κάθε υπογραφή θα είναι ανεπίτρεπτη και παράνομη, έστω και αν γίνει δημοψήφισμα κατόπιν εορτής.
Αυτή τη στιγμή που ο Ντεκτάς απομονώνεται και αποδοκιμάζεται από τους τουρκοκύπριους και που η Τουρκία επείγεται για την πλήρωση των κριτηρίων ένταξης στην Ε.Ε., ήρθε η ώρα για την ουσιαστική χρήση του πανίσχυρου όπλου που μόλις αποκτήσαμε: του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η πολιτική μας ηγεσία σε αγαστή πάντοτε συνεργασία με την Ελλάδα, οφείλει να επιδιώξει την εξεύρεση λύσης η οποία να βασίζεται στο κοινοτικό κεκτημένο και άρα να προνοεί: αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων, επιστροφή όλων των προσφύγων, αποχώρηση όλων των εποίκων, διασφάλιση των τριών βασικών ελευθεριών (διακίνησης, εγκατάστασης, ιδιοκτησίας-περιουσίας), διασφάλιση όλων των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να υπογράψουμε μια κακή λύση εδώ και τώρα. Αντιθέτως, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια καλύτερη λύση λίγο αργότερα. Εάν εν τούτοις επιμείνουμε στην εξεύρεση λύσης ασύμβατης με το κοινοτικό κεκτημένο, στην απόκλιση από αυτό και άρα στην αχρήστευση αυτού του πανίσχυρου όπλου, τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Το γραφείο τύπου
ΠΕΟΦ, Θεσσαλονίκη 20.12.2002