Οι δηλώσεις Μάθιου Μπράϊζα, η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, και ο ‘κυρίαρχος Κυπριακός λαός’ Πανίκος Ελευθερίου ʼσσια-Κατεχόμενη Αμμόχωστος Αντίβαρο, Αύγουστος 2006 «...Ο Μάθιου Μπράϊζα κατέφθασε στην Κύπρο για επαφές στις δύο κοινότητες. Συναντήθηκε, με τον Δημήτρη Χριστόφια, και τον Νίκο Αναστασιάδη...» Απόσπασμα από κάποιο ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών. Δεν ξέρω πόσο πολιτικοποιημένος θα πρέπει να είναι κάποιος στην Κύπρο σήμερα, για να αντιληφθεί, παρακολουθώντας εξελίξεις όπως την άφιξη του Μπράϊζα, πόσο ευθύνεται ο ίδιος για τα κακά που έρχονται. Για να τα κάνουμε πιο λιανά, νιώθουν άραγε ήσυχοι με την συνείδησή τους αυτοί που φρόντισαν με την ψήφο τους, ο Μάθιου Μπράϊζα, ή ο οποιοσδήποτε ξένος διαμεσολαβητής, να έχει επαφές με τους ηγέτες των μεγαλυτέρων κομμάτων, Δημήτρη Χριστόφια και Νίκο Αναστασιάδη; Τα λέμε αυτά γιατί θα έλεγε κανείς ότι μετά τα όσα βγήκαν στην φόρα με το Σχέδιο Ανάν, το πολιτικό σκηνικό θα άλλαζε άρδην. Θα περίμενε κάποιος ότι στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, οι θιασώτες του σχεδίου Ανάν θα καταποντίζονταν, και ότι οι δυνάμεις του ‘καθαρού ΟΧΙ’, θα έβγαιναν σε μεγαλύτερο βαθμό ενδυναμωμένες. Παρά την μερική ενίσχυση των κομμάτων του κέντρου και την αποδυνάμωση των πόλων, η ουσία είναι μία: Ο Μάθιου Μπράϊζα θέλοντας να έχει επαφές με τους ηγέτες με το μεγαλύτερο εκτόπισμα, είδε τους Αναστασιάδη και Χριστόφια. Πολλοί από τους Έλληνες της Κύπρου, τους συντελεστές του ηρωικού ‘ΌΧΙ’ του 76% στο δημοψήφισμα του 2004, οφείλουν να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, και να κάνουν την αυτοκριτική τους. Αν θέλουμε να ακριβολογούμε, πολλοί από αυτούς, ευθύνονται για τον θανάσιμο κλοιό που περιβάλλει πάλι, την πολύπαθη πατρίδα μας. Ευθύνονται για το ότι όλοι αυτοί που ‘αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για έναρξη συνομιλιών με επαφές διερευνητικού χαρακτήρα’ γίνονται κοινωνοί πρώτα αυτών που έχουν στο μυαλό τους οι θιασώτες των λύσεων του τύπου του σχεδίου Ανάν (εδώ να πούμε ότι δεν πρέπει να ξεγελά κανέναν η χρήση διαφορετικών ορολογιών, αφού η ουσία μένει η ίδια – παρά τις προσεκτικές διατυπώσεις, βάση οδηγιών, για αποφυγή των λέξεων «σχέδιο Ανάν»). Προσέξαμε όλοι την γενική ανακούφιση, για το ότι οι Αμερικανοί συνεχίζουν να υποστηρίζουν λύση Διζωνικής Ομοσπονδίας για την Κύπρο. Παρουσιάζεται τελικά η εμμονή σε τέτοια λύση, ως πατριωτική θέση, και παραδόξως έχει ως φανατικούς οπαδούς της, σύσσωμη σχεδόν την πολιτική ηγεσία (η αποδοχή της νομιμοποίησης των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής επιβεβαιώνεται, παρά τα όσα ζήσαμε ελέω σχεδίου Ανάν). Οι ξένοι διαμεσολαβητές, διαπιστώνουν ξανά, ότι παρά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, παρά την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιμένουμε σε ρατσιστικές, αντι-ευρωπαϊκές λύσεις. Σε τι αποσκοπεί η εκ μέρους των ηγετών μας, συνεχιζόμενη φιλολογία για την επιδιωκόμενη λύση; Είναι απλό! Μια χρεοκοπημένη πολιτική καταρρέει, θέλει κάθε τόσο τα δεκανίκια της. Οι τοπικοί θιασώτες της διζωνικής, νιώθουν ανασφάλειες, ειδικά μετά την ένταξή μας στην Ε.Ε. Κάθε λίγο και λιγάκι πρέπει να επιβεβαιώνουν και να στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Δεν σέβονται, πρώτα αυτοί, την ετυμηγορία του 76%. Κι ας ακούμε συχνά (κυρίως παραμονές εκλογών), αυτά τα πομπώδη για τον ‘κυρίαρχο λαό’ και τον ‘σεβασμό προς την βούλησή του’. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι στην περίπτωσή μας, ο λαός έχει προ πολλού απολέσει την κυριαρχία του. Ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες απορρίπτουν την λύση της Διζωνικής Ομοσπονδίας, οι ηγέτες το βιολί τους. Εθελουσίως, πέφτουν στην νέα παγίδα που μας στήνουν οι ξένοι. Εναπόκειται στους πολίτες αν θα συνεχίσουν να τους στηρίζουν στις ολέθριες επιλογές τους. Το μείζον θέμα με την Διζωνική Ομοσπονδία, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει. Με την είσοδό μας στην Ε.Ε. τα δεδομένα άλλαξαν άρδην. Εφόσον ζητούμε λύση που θα εδράζεται το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, το οποίο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο απαιτεί πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε αυτόματα, η συγκεκριμένη μορφή λύσης (διζωνική ομοσπονδία με φυλετικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς, γεωγραφικές διαχωριστικές ζώνες, κατάργηση της δημοκρατίας μέσω της αναβάθμισης της μειονότητας σε ισότιμο εταίρο), αποκλείεται. Το μέγα ερώτημα λοιπόν είναι..., θα συνεχίσουμε να επιζητούμε μια ρατσιστική, αντι-ευρωπαική λύση, ενώ είμαστε πια κράτος-μέλος της Ε.Ε.; Ας απαντήσουν οι ηγέτες μας! Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.