Αντίσταση στο ψεύδος και την αλλοίωση της πραγματικότητας
Του Φάνη Μαλκίδη
Σε μία συγκυρία όπως αυτή, μία υπερκομματική και μεγάλη καταδίκη της βάρβαρης και φασιστικής τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο αποκτά διπλή σημασία.
Πρώτα απ΄ όλα για το γεγονός ότι για 29 χρόνια το τελευταίο καθεστώς στον κόσμο, το τουρκικό, το οποίο αναπαράγει το ρατσισμό, διατηρεί τα φασιστικά του στρατεύματα στην Κύπρο. Διατηρεί την κατοχή, την ομηρία χιλιάδων προσφύγων, τον αιώνιο βασανισμό των συγγενών των αγνοουμένων οι οποίοι προσδοκούν σε μία ανθρώπινη αλλά και πολιτική μεταχείριση του ζητήματος. Η Κύπρος βρίσκεται υπό μια συνεχή αναίρεση της ύπαρξής της, ακόμη και αυτής της πολυδιαφημισμένης ευημερίας της, η οποία χάνεται όταν ο Αττίλας δολοφονεί νέους ανθρώπους, ή όταν προκαλεί με συνεχείς προελάσεις.
Την ίδια στιγμή αυτό το καθεστώς νομιμοποιείται εδώ και χρόνια από το θύτη στην Ελλάδα και την Κύπρο, με τις συζητήσεις, τις κάθε λογής συμφωνίες και εσχάτως και με καλλιτεχνικές και αθλητικές συνευρέσεις, οι οποίες έχουν κακοποιήσει τις έννοιες, το περιεχόμενο της ειρήνης και της φιλίας. Και για όλα αυτά υπάρχει η δικαιολογία περί ύπαρξης πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας και ανάδειξης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της, η προώθηση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου, η υπογραφή με κάθε τρόπο ενός σχεδίου (του Ανάν τελευταίως) που θα «λύσει» το πρόβλημα. Βεβαίως για όλα αυτά δεν υπάρχει καμία νομιμοποίηση και δεν δικαιολογείται απεμπόληση δικαιωμάτων του Ελληνισμού.
Από την άλλη πλευρά η 20η Ιουλίου εφέτος αποκτά και μία νέα σημασία. Είναι η πρώτη φορά μετά την εισβολή, όπου οι πρόσφυγες, αλλά και οι περίεργοι των ελεύθερων περιοχών μπορούν να επισκεφθούν, αφού πρώτα επιδείξουν το διαβατήριό τους (!), τα κατεχόμενα εδάφη. Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής πλέον οι πρόσφυγες μαζί με συγγενείς νεώτερων ηλικιών να επισκέπτονται ως τουρίστες (!) τις οικίες, τις περιουσίες τους και τα μέρη που έζησαν, ενώ πολλοί περισσότεροι να βρίσκονται καθημερινά στην κατεχόμενη Κύπρο προκειμένου να απολαύσουν φθηνές υπηρεσίες κάθε είδους. Ουσιαστικά σ΄ αυτό το ζήτημα της (παράνομης) διέλευσης αφού συνοδεύεται με επίδειξη δημόσιου εγγράφου το οποίο προορίζεται μόνο για το εξωτερικό (!) και νομιμοποίησης του τετελεσμένου της εισβολής και κατοχής και από το λαό- η ηγεσία το έχει πράξει εδώ και δεκαετίες όπως αναφέραμε - είναι θέμα αξιοπρέπειας, συλλογικής και ατομικής.
Θεωρούμε ότι ανάλογες πράξεις υποβαθμίζουν την ελληνική παρουσία στην Κύπρο και αποτελούν μία απάνθρωπη πράξη ενάντια στη μνήμη, την αλήθεια, την ιστορία και το δίκαιο. Αποτελούν κυρίως ύβρη απέναντι σε παλιές και νεώτερες προσωπικότητες του Ελληνισμού, οι οποίες αποτέλεσαν σύμβολα ενότητας για όλο το λαό και τους αγώνες του ενάντια στο φασισμό και στην κατοχή. Αλήθεια πως νιώθουν όλοι αυτοί που πηγαινοέρχονται σε καθημερινή βάση στα κατεχόμενα και λίγο πριν το οδόφραγμα αντικρίζουν τον Τάσο Ισαάκ, τον Σολωμό Σωλομού, τον Θεόφιλο Γεωργιάδη, και τόσους άλλους; Τι έχουν να πουν και να αντιπροτείνουν αυτοί που τόσα χρόνια έδωσαν στο λαό τόσα ψέματα που δηλητηρίασαν την ψυχή κάθε Έλληνα πατριώτη και δημοκράτη; Αυτοί που δηλώνουν πως κάθε κίνηση ενάντια στην κατοχή και τον τουρκικό φασισμό αποτελεί περιθωριακή πράξη που δυναμιτίζει το καλό κλίμα και τις προσπάθειες επίλυσης του ζητήματος.
Η αγωνιστική προσπάθεια για την Κύπρο από εδώ και πέρα περνά μέσα από συνεχή κινητοποίηση ενάντια στον τουρκικό φασισμό και τους ντόπιους συνεργάτες, οι οποίοι είτε από ψηλά, είτε από χαμηλά προσπαθούν να αλλοιώσουν το φρόνημα αυτού του λαού. Των νέων, των γυναικών, των συγγενών των αγνοουμένων, των προσφύγων, όλων των Ελλήνων που σε πείσμα της προπαγάνδας και τους ψεύδους βρίσκονται εδώ στη μαύρη κατοχική γραμμή και αντιστέκονται. Ουσιαστικά όμως οι πράξεις ενάντια στο φασισμό, εισαγόμενο και εγχώριο, αποτελούν δείγμα αξιοπρέπειας και ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο Φάνης Μαλκίδης διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και το κείμενο αποτελεί μέρος της ομιλίας του, στην αντικατοχική συγκέντρωση η οποία πραγματοποιήθηκε στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας στην Λευκωσία, με διοργανωτές την Επιτροπή Αγνοουμένων, προσφυγικά σωματεία και φοιτητικές οργανώσεις. Κύπρος 20 Ιουλίου 2003.
