Γενοκτονία και αυτοκτονία Ποντίων Ελευθέριος Λάριος δευτεροετής φοιτητής Ιατρικής Αθηνών Αντίβαρο, Μάιος 2006 Εδώ και μια εβδομάδα έχουμε κάποια εξέλιξη στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Θα έλεγε κανείς επιτέλους ήλθε η πολυπόθητη δικαίωση. Ότι δηλαδή , οι ποντιακοί σύλλογοι ομονόησαν (καιρός ήταν) , έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου για την γενοκτονία στην Θεσσαλονίκη με την παρουσία εκκλησιαστικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας , οι Πρόεδροι των συλλόγων απάντησαν όπως έπρεπε στους πανικόβλητους-οργισμένους Τούρκους είτε βρίσκονται στην ʼγκυρα είτε έχουν φερέφωνα στην ελεύθερη Θράκη. Όλα πηγαίνουν καλά αφού και το τηλεοπτικό κατεστημένο αναγκάστηκε να αναφερθή στο γεγονός υπερασπίζοντας τους Ποντίους ακόμη και η φεσοφορουσά πολιτική ηγεσία. Όμως, θεωρώ ότι οι προσπάθειες για την αναγνώριση , που σίγουρα διεκδικούν κάτι το Ιερό και Δίκαιο , δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Πολύ φοβούμαι πώς δεν θα καταφέρουν τίποτε το ουσιαστικό. Η διεθνή αναγνώριση μίας γενοκτονίας δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση .Πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά ως λαό-δολοφόνο τους τούρκους(δεδομένη η διεθνή υποστήριξη για αυτούς) και ως λαό-δολοφονημένο μια φυλή Ελλήνων(δεδομένο το διεθνές μένος για αυτούς). Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων έχει συναντήσει μία τεράστια αντίδραση από φιλότουρκα συμφέροντα και κέντρα. Οι παραλήψεις πιστεύω είναι οι εξής από την πλευρά των Ποντίων. Πάνω από όλα έχουν επιμείνει να αναφέρονται σε Γενοκτονία Ποντίων. Δημιουργούνται με αυτόν τον τρόπο λανθασμένες αντιλήψεις πάνω στα γεγονότα. Συγκεκριμένα , δίνεται μια ακόμη ευκαιρία να αρχίσουν οι γνωστοί κύκλοι να διαχωρίσουν τους Ποντίους από το ελληνικό Γένος. Θα πούνε να αφού λέτε αφανισμό Ποντίων και όχι Ελλήνων. Τότε θα πρέπει να πούμε τα αυτονόητα όπως για τους Κύπριους τους Μακεδόνες , τους Καππαδόκες τους Ηπειρώτες , τους Θρακιώτες , τους .. . Η αποδυνάμωση όμως της προσπάθειας γίνεται κατά κύριο λόγο από το παρακάτω λάθος. Γίνεται αναφορά σε γενοκτονία ΠΟΝΤΙΩΝ και όχι σε γενοκτονία ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ-ΑΝΑΤ. ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 20 ΑΙΩΝΑ. Στοχεύουμε λανθασμένα στην δικαίωση των <<τριακόσιαι κατά τον ʼ Παγκόσμιον Πόλεμον >>και<<Από τους απομείναντας έλληνας εις τον Πόντον μετά τον ʼ Παγκόσμιον πόλεμον και τους επιστρέψαντας εκ Ρωσσίας όπου είχαν καταφύγει , εξώντωσαν οι τούρκοι από του 1919 μέχρι του 1922 και ακόμη μέχρι του 1924 , άλλας 150.000>>(αποσπάσματα από το βιβλίο του Χρήστου Αγγελομάτη , ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ εκδ. εστίας).Δηλαδή αναφερόμαστε σε εξόντωση 450.000 Ποντίων κατά το ελάχιστο και τεράστιο αριθμό ατιμώσεων για τον Πόντο ΜΟΝΟΝ από το 1914 έως το 1924.Εδώ πρέπει να γίνει αναφορά στο ότι ορισμένοι κακώς μόνο ομιλούν περί 350.000 σταματώντας στο 1918 ξεχνώντας την περίοδο 1919-1924.Ξεχνούν όμως την τραγική μοίρα του υπολείπου μικρασιατικού Ελληνισμού και της Θράκης. Σύμφωνα με στατιστικές του δημοσιογράφου της εποχής Ρενέ Πυώ και του Οικουμενικού Πατριαρχείου από τους βαλκανικούς Πολέμους ως το 1918 θανατώθηκαν 550.000 στην υπόλοιπη Μ.Ασία και Αν.Θράκη . Σύνολο ελάχιστου αριθμού θυμάτων στην περίοδο 1912-1918 900.000.Ξέρουμε από τις πάμπολλες δημογραφικές έρευνες για τα συμβούλια ειρήνης , ότι το 1919 οι Έλληνες στην Αν.Θράκη και σε όλη την Μ.Ασία ήταν 2.700.000 (από 3.600.000 το 1912).Γνωρίζουμε ότι έφυγαν ως πρόσφυγες από το 1922 ως το 1924 1.300.000 και έμειναν στην Πόλη και Ίμβρο Τένεδο γύρω στις 250.000.ʼρα έχουμε συνολικό αριθμό θυμάτων 1912-1924 900.000 + 1.150.000=2.050.000.Επίσης πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν πως οι περιηγητές αναφέρουν πως πριν το 1821 οι χριστιανοί στην Μ.Ασιά ήταν 7.500.000. Συνεπώς είναι απαράδεκτο να θυμόμαστε μόνο 350.000 θύματα .Έχετε ακούσει τους Αρμενίους να λένε για γενοκτονία των Αρμένιων π.χ. της Καππαδοκίας μόνο:Τιμούνε 1.500.000 θύματα και όχι κάποιους από αυτούς. Η φάλαγγα του Ηλία Βενέζη των 3.000 από τις Κυδωνιές που επέστρεψαν μόνο 23 δεν αξίζουν μνήμης:Οι 6.000 Μοσχονησιώτες που εξοντώθηκαν όλοι μαζί με τον μητροπολίτη Αμβρόσιο, οι 3.000 από το Αϊδίνι στις 15 Ιουνίου του 1919 , το μαρτυρικό Αξάρι ,το όργιο των τούρκων στην Σμύρνη στην Πέργαμο , στη Σπάρτη , στα Βουρλά , στη Κίο , στη Μαινεμένη , στη Κιλικία , στη Μάκρη , . .Πού είναι τα σωματεία προσφύγων , το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών , και πάνω από όλους που είναι η εκκλησία να υπερασπισθεί τους Αγίους της τον Χρυσόστομο Σμύρνης τον Γρηγόριο Κυδωνιών , τον Προκόπιο Ικονίου , τον Ευθύμιο στον Πόντο ; Αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται. Όταν απελευθερώθηκαν τα νησιά του Αν. Αιγαίου λέγανε οι κάτοικοι να μην πάμε απέναντι είναι τουρκόσποροι. Όταν απελευθερώθηκε η Σμύρνη λέγανε να μην πάμε στην Φιλαδέλφεια είναι τούρκοι. Όταν απελευθερώθηκε η Φιλαδέλφεια λέγανε τι δουλειά έχουμε στο Δορύλαιο και τον Σαγγάριο δεν έχει Έλληνες εκεί , ξεχνώντας ότι λίγο πιο πέρα ήταν ο Πόντος η Καππαδοκία η Κιλικία η Αρμενία που κατασφάζονταν όπως αυτοί πριν από λίγο. Δηλαδή στην καλύτερη των περιπτώσεων θα διδάσκεται η γενοκτονία των Ποντίων από το 1914 ως το 1918 .Πριν; Μετά ; Οι άλλοι ; Εκτός αυτού άλλο είναι να μιλάς για 350.000 και άλλο για 2.050.000.Μην ξεχνούμε ότι έχουμε και το ξεχασμένο προεδρικό διάταγμα υπό αριθμό 304 που αναφέρει την 14 Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ από το Τουρκικό κράτος , με ημερομηνία 17/09/2001.Στην γενοκτονία πρέπει να ανήκουν επίσης και οι δολοφονημένοι στην Ίμβρο Τένεδο Πόλη και Κύπρο μετά το 1923.Πρέπει να γίνεται κοινή προσπάθεια μαζί με τους Αρμένιους και τους Ασσύριους. Το ότι ένας ήταν ο σφαγέας και τρεις κυρίως οι αυτόχθονοι λαοί δεν σημαίνει και δεν είναι καλό και για τους τρεις να κυνηγούν ξεχωριστά την δικαίωση. Σήμερα οι Αρμένιοι κινούνται μαζί με τους Ασσύριους(λαοί εξαιρετικά μικροί ειδικά ο τελευταίος) και έχουν πετύχει σχεδόν παντού πράγμα που σημαίνει πώς οι Τούρκοι δεν μπορούν να απειλούν την Αρμενία στρατιωτικά και πως τους έχουν αναγνωριστεί τα δικαιώματα τους στην κατεχόμενη Αρμενία. Εμείς όμως ζούμε στην χώρα της έντεχνης προσπάθειας για ιστορική λήθη. Οφείλουμε απέναντι στα θύματα να ενεργούμε χωρίς σφάλματα. Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.