Η Κύπρος δεν είναι εταιρεία για να διαλυθεί Το σχέδιο Ανάν ήταν «Κτηματομεσιτική» λύση (Συνέντευξη στον Πάμπο Μιτίδη) Χάρης Κυριακίδης Αντίβαρο, Νοέμβριος 2007  [Συνέντευξη στην εφημερίδα «Το Θάρρος» 26 Νοεμβρίου 2007]  Το Σχέδιο Αννάν, ήταν μία κτηματομεσιτική "λύση" του Κυπριακού που οδηγούσε στην διάλυση της Κύπρου, ακριβώς όπως εκποιούνται περιουσίες και διαλύονται εταιρείες. Αλλά n Κύπρος δεν είναι εταιρεία.  Η Κύπρος είναι πατρίδα.  Και έχεις πατρίδα ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΓΗ».  Αυτό τονίζει σε μήνυμά του προς τον Κυπριακό λαό ο Συντονιστής της Ένωσης Δυναμικής Αντίστασης Χάρης Κυριακίδης, σε συνέντευξη που μας παραχώρησε.  Στη συνέντευξη του ο Χάρης Κυριακίδης αναφέρεται επίσης, στην αντίθεση της Ένωσης Δυναμικής Αντίστασης, στη μυστική διπλωματία, στις αντιφάσεις των ηγεσιών, στην ανάγκη να αναδιατυπώσουμε τα ζητούμενα και υποστηρίζει απεμπλοκή από τη λύση ομοσπονδίας και επιδίωξη λύσης απελευθέρωσης και ενιαίου κράτους. Για τον παράγοντα χρόνο υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε από τη μια να κινδυνολογούμε για τον χρόνο και από την άλλη να τον σπαταλούμε σε ατέρμονες και αντιπαραγωγικές διαδικασίες που εμπεδώνουν τα τετελεσμένα, όπως ο ενδοκυπριακός διάλογος και βάση λύσης ομοσπονδίας.  Υποστηρίζει επίσης ότι η ομοσπονδία αφαιρεί την δυνατότητα άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του κράτους και του λαού και για αυτό την θέλουν οι Βρετανοί και άλλοι τρίτοι, για να διατηρήσουν τον επικυρίαρχο ρόλο τους στην Κύπρο και στην περιοχή. Τονίζει τέλος την ανάγκη εφαρμογής πολιτικής ισχύος σε συνεργασία με την Ελλάδα, ώστε να αποτραπεί η διακοπή της τρισχιλιετούς ελληνικής συνέχειας στην Κύπρο και η αποελληνοποίησή της που αποτελεί στόχο των Βρετανών από το 1878. ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝ0: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣΣΤΟΝ ΠΑΜΠΟ ΜΙΤΙΔΗ, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ»  ΕΡ.  1.         Ποίες είναι οι σχέσεις ή διαφορές σας με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, ώστε να χρειαζόταν η ίδρυση της Ένωσης Δυναμικής Αντίστασης ΑΠ. 1. Η σχέση της Ένωσης Δυναμικής Αντίστασης, με τα Κόμματα και γενικά τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν είναι συγκρουσιακη. Η πεισματική, όμως, επιμονή του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων να θεωρούν ως αποκλειόμενη επιλογή την απελευθέρωση και την διεκδίκηση λύσης στη βάση του ενιαίου κράτους, είναι η θεμελιώδης και ουσιαστική και κάθετη διαφορά μας μαζί τους.  Η εμμονή τους στο στόχο της διζωνικής ομοσπονδίας και ότι παραμένουν δέσμιοι μιας χρεοκοπημένης πορείας και άτολμοι, με έκδηλες και εκφραζόμενες μάλιστα αδικαιολόγητες και ατεκμηρίωτες φοβίες να διεκδικήσουν ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, πιστεύουμε ότι επέβαλλε την ανάδειξη της άλλης επιλογής.  Δηλαδή της διεκδίκησης του δικαιώματος επί των αγαθών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.  Μια άλλη ουσιαστική διαφορά μας είναι το γεγονός ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις αποδέχονται την μυστική διπλωματία.  Εμείς τασσόμαστε υπέρ της διαφάνειας και των ανοικτών βημάτων, στο φως της ημέρας και όχι στους σκοτεινούς διαδρόμους της μυστικής διπλωματίας που αποτελεί υπερόπλο στα χέρια των ισχυρών και εξουδετερώνει ακόμα και τη δύναμη της σφενδόνας στα χέρια των αδυνάτων. ΕΡ.  2.   Θα συμφωνήσετε, όμως, μαζί μου ότι όλες οι ηγεσίες υποστηρίζουν λύση βασισμένη στις Αποφάσεις και Ψηφίσματα του ΟΗΕ, στο Διεθνές Δίκαιο, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. ΑΠ.  2.  Υπάρχει κραυγαλέα διάσταση, σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, ανάμεσα στις διακηρύξεις τους, ιδιαίτερα σε πανηγυρικούς, εθνικά μνημόσυνα και προεκλογικές περιόδους, και της εφαρμοσμένης πολιτικής συμπεριφοράς των ηγεσιών έναντι των τρίτων πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά ακόμα και μεταξύ των δημοσίων τοποθετήσεών τους και των «απορρήτων» θέσεων τους μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο.  Ενώ δημόσια, όπως σωστά επισημάνατε, διακηρύττουν πολιτική αρχών, στο παρασκήνιο παζαρεύουν, υποσκάπτουν και εξουδετερώνουν τις αρχές, για να καταλήγουν σε λύσεις «αδήριτης ανάγκης» εκβιάζοντας τον λαό να τις υιοθετήσει.  Είναι ποτέ δυνατό να συμβαδίσουν, να παντρευτούν οι αρχές και αξίες, με τη λύση διζωνικής ομοσπονδίας η οποία με την υπογραφή μας αφελληνίζει το 30% της Κύπρου και επιτρέπει στον κατακτητή και στους εποίκους του να καθορίζουν εσαεί το μέλλον αυτού του τόπου; Ερ.  3.  Δεν νομίζετε, όμως, ότι η υπαναχώρηση από δεσμεύσεις δεκαετιών θα έθετε σε κίνδυνο την αξιοπιστία της πλευράς μας πράγμα που θα μας αποδυνάμωνε διεθνώς; ΑΠ.  3.  Σε ότι αφορά τη διαδικασία, αλλά και την ουσία του Κυπριακού πρέπει να λάβουμε υπόψη και την αλλαγή των δεδομένων, αλλά και το γεγονός ότι ο λαός μας ουδέποτε ρωτήθηκε και όπως αποδείχθηκε διαφωνούσε με τις δεσμεύσεις των ηγεσιών ερήμην του πίσω από κλειστές πόρτες.  Να θυμίσω ότι μετά την τουρκοανταρσία του 1963-4 και  ενώ είχαμε ένα θαυμάσιο διεθνές κλίμα και στήριξη, ακόμα και από τον τότε Γ.Γ των Η.Ε Ού Θάντ, για λύση αρχών στο Κυπριακό, εισήλθαμε εσφαλμένα σον ενδοκυπριακό διάλογο. Τότε, όμως, το 1968 όταν επιβλήθηκαν για πρώτη φορά οι λεγόμενες ενδοκυπριακές, υπήρχε η Χούντα των Αθηνών η οποία απέσυρε την Ελληνική Μεραρχία και επέβαλε τον ψευδεπίγραφο διάλογο.  Ομοίως τον Ιούλιο του 1974, υπήρχε μία Χούντα στην Ελλάδα η οποία διέλυσε και την Ελλάδα και την Εθνική Φρουρά και έκανε πραξικόπημα και στην Κύπρο. Αποτέλεσμα ήταν ο Τουρκικός στρατός να κάμνει περιπάτους στα εδάφη μας. Σήμερα όμως δεν μπορεί κανείς να φαντάζεται, εκτός κι αν είναι εκτός πραγματικότητας, ή υποκριτής, ή ύπουλος ότι η Τουρκία μπορεί να κάμει τα ίδια. Η σημερινή σκέψη των ηττημένων μυαλών εκείνων από τους ηγέτες μας που προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν λειτουργεί επί τη βάσει δεδομένων του παρελθόντος που εξέλιπαν.  ΕΡ.  4.  Αυτό που εισηγείσθε είναι ουσιαστικά μια μακροχρόνια διαδικασία.  Όσο περνά ο καιρός εμπεδώνονται τα τετελεσμένα και δημιουργούνται νέα. ΑΠ.  4.  Η Ιστορία έχει καταγράψει τρεις και πλέον χιλιετηρίδες ελληνικής συνέχειας στην Κύπρο, οι τρεις δεκαετίες που πέρασαν και ακόμα άλλες τόσες δεν σημαίνει ότι μας δίνουν το δικαίωμα να ανακόψουμε, να διαγράψουμε αυτή τη συνέχεια και να δεχθούμε λύση αποελληνοποίησης.  Αντίθετα ο χρόνος θα αποδειχθεί παραγωγικός και ευνοϊκός, αν η ηγεσία μας αναλάβει τις ιστορικές της ευθύνες και αναδιατυπώσει τα ζητούμενα.  Δηλαδή απελευθέρωση, ενιαίο κράτος και όχι ομοσπονδία.  Ενώ ο χρόνος εργάζεται τάχα εις βάρος μας, αναλώνουν και κατασπαταλούν ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΑ τον χρόνο και επιμένουν σε μία διαδικασία ατέρμονα, που ήδη κρατά τέσσερις δεκαετίες, στην διάρκεια της οποίας ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ήταν η παγίωση των τετελεσμένων και η προώθηση νέων τις παραμονές και στη διάρκεια των συνομιλιών. Και κάτι ακόμα. Τα πάντα ρεί.  Στο χέρι μας είναι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον ρούν των γεγονότων.  Απόδειξη; Ο χρόνος δεν εργάστηκε εις βάρος μας όταν έφερε την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο χρόνος δεν πρόκειται να φέρει αναγνώριση του ψευδοκράτους. Αναγνώριση θα φέρουμε εμείς αν πιεστούμε από τον χρόνο που τάχα «εργάζεται εις βάρος μας» και δεχθούμε λύση εφαλτήριο προς αναγνώριση αλά Αννάν – Χάννεϋ, η οποία να εμπεδώσει ΜΗ ΑΝΑΤΡΕΨΙΜΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΜΑΣ. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος των εκβιασμών και πιέσεων για λύση πριν την ένταξη στην Ε.Ε και μετατροπή του ρατσισμού σε «πρωτογενές» δίκαιο. ΕΡ.  5.  Γιατί νομίζετε υπάρχει τόση εμμονή από όλους τους τρίτους και ιδιαίτερα την Βρετανία σε λύση ομοσπονδίας; ΑΠ.  5.  Είναι πολλοί οι λόγοι αυτής της στάσης. Θα αναφερθώ σε αυτό που θεωρώ ως το πιο σημαντικό. Αυτό που επιδιώκεται από την Βρετανία, όσο και από άλλους ξένους παράγοντες, είναι n αφαίρεση της ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΥPIAPXIKΩN ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ του κράτους και του λαού με τη διάσπαση της ενιαίας κρατικής οντότητας σε δύο επιμέρους οντότητες. Με τέτοιες  μάλιστα ρατσιστικές προδιαγραφές, εκβιασμού της θέλησης της μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας, ώστε να χρειάζονται ξένοι δικαστές, ως «επιδιαιτητές κρίσεων», πράγμα που καταλήγει στην ουσιαστική κατάργηση της άσκησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ως κράτους και ως λαού. Δεν πρέπει εξάλλου να υποτιμούμε τον πάγιο από το 1878 στόχο της Βρετανίας για αποελληνοποίηση της Κύπρου.  Η λύση ομοσπονδίας και δη με προδιαγραφές Ανάν – Χάνευ και νομιμοποίηση της παραμονής πάνω από 100,000 εποίκων, θα είναι το εφαλτήριο για την τοποθέτηση της ταφόπετρας στην ελληνική συνέχεια της Κύπρου. Δυστυχώς, ενώ τόσο η ελλαδική ηγεσία από εποχής Καραμανλή και Αβέρωφ, όσο και η κυπριακή από εποχής Μακαρίου μέχρι και τούς σημερινούς επιγόνους και διαδόχους τους, ενώ γνώριζαν από το 1955 τον τελικό στόχο της Βρετανοτουρκικής συμπαιγνίας για προώθηση διχοτομικής λύσης, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ και ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΘΩΡΑΚΙΣΑΝ ΤΟΝ ΛΑΟ, έναντι αυτών των στόχων. Παρείχαν μάλιστα άλλοθι και συγχωροχάρτι στην Βρετανία, αποκρύπτοντας, ή συσκοτίζοντας τις μεθοδεύσεις και συνωμοσίες της, αλλά και με την εμπλοκή τους στον ολέθριο, λεγόμενο ενδοκυπριακό διάλογο, και με άλλες πράξεις και παραλείψεις που εκ των πραγμάτων συνέβαλλαν, εκούσια ή ακούσια, στην όλη προώθηση των Βρετανικών σχεδίων, ερήμην και εις βάρος τού λαού μας.  Ερ.  6.  Πως νομίζετε ότι είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από όλα αυτά και να μπούμε σε τροχιά σωστής και σωστικής πορείας.ΑΠ.  6.  Είπα από την αρχή ότι επιβάλλεται να αναδιατυπώσουμε τα ζητούμενα.  Επιβάλλεται επιτέλους να συνειδητοποιηθούν από το σύνολο της ηγεσίας μας οι ευθύνες τους, έναντι της ελληνικής συνέχειας της Κύπρου. Η ελληνική συνέχεια της Κύπρου ως χρέος όλων απέναντι στην Ιστορία, περνά μέσα από την εγκατάλειψη χρεοκοπημένων αντιλήψεων και συμπεριφορών απέναντι στους σφαγείς του ελληνισμού.  Επιβάλλεται η υιοθέτηση πολιτικής ΙΣΧΥΟΣ, η οποία να βασίζεται στην ταυτότητα, την αλληλοεξάρτηση και αλληλοσύζευξη των συμφερόντων της Ελλάδας και της Κύπρου, τόσο στον κυρίαρχο κρατικό τους χώρο, όσο και στον ευρύτερο γεωπολιτικό μας χώρο.  Η άμυνα, η οικονομία, η παιδεία, η κοινωνική πολιτική και η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και της Κύπρου, επιβάλλεται να βασίζονται (αναγνωρίζοντας και έχοντας επίγνωση αυτής) στην ιστορική επιταγή της κοινής ιστορίας, της κοινής μοίρας, του κοινού μέλλοντος και των κοινών απειλών και κινδύνων. ΕΡ.  7.  Τι μήνυμα θα δίνατε στον κυπριακό ελληνισμό και ιδιαίτερα στους εκτοπισμένους; ΑΠ.  7.  Τα όσα ανάφερα μέχρι τώρα πιστεύω ότι εμπερικλείουν αρκετά μηνύματα, προς κάθε κατεύθυνση. Θα ήθελα να τονίσω και τούτο. Το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα περιουσιών, ούτε και n λύση του μπορεί να είναι κτηματομε­σιτική. Οι περιουσίες στα κατεχόμενα και σε ολόκληρη την Κύπρο ανήκουν στην Κύπρο.  Το να βοηθούνται, βέβαια, οι εκτοπισμένοι για να αντέξουν μέχρι την επιστροφή, είναι αυτονόητο.  Αλλά δεν πρέπει να επιτραπεί να καταστούν αρνητική πολιτική δύναμη που θα διαλύσει την Κύπρο ανταλλάσσοντας την ή ξεπουλώντας την αποδεχόμενοι αποζημιώσεις ώστε να αποποιηθούν την ιδιοκτησία της γης τους.  Δεν μπορεί να επιτραπεί στους ιδιοκτήτες γης να πουλήσουν ή να ανταλλάξουν, ή να δεχθούν αποζημίωση για εκχώρηση της Κύπρου στον κατακτητή.  Το Σχέδιο Αννάν, ακριβώς, ήταν μία κτηματομεσιτική "λύση" του Κυπριακού που οδηγούσε στην διάλυση της Κύπρου, ακριβώς όπως εκποιούνται περιουσίες και διαλύονται εταιρείες. Αλλά n Κύπρος δεν είναι εταιρεία.  Η Κύπρος είναι πατρίδα.  Και έχεις πατρίδα ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΓΗ. Είναι για αυτό που απαιτείται εθελούσια εκχώρηση εδάφους της τάξης του πέραν του 26% έναντι ιδιοκτησίας σε Παγκύπρια βάση των συνοίκων της τάξης του 12.5% μόνο, και ελέγχου του πέραν του 40% των ακτών μας, για να αποκτήσει   κυριαρχία σε γη, θάλασσα και αέρα «νέα πατρίδα» με δική της γλώσσα, δική της δημογραφία και δική της «ιστορία» η οποία θα διαγράψει το χθες και θα αναδείξει από τον δοκιμαστικό σωλήνα των μαγειρείων του αφελληνισμού μια νέα τουρκική πατρίδα! Λευκωσία, 26 Νοεμβρίου 2007 Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.