4η Απριλίου 2008
Ζήσαμε πριν λίγες ημέρες, άλλη μια επέτειο του ηρωικού πλην ανεπανάληπτου εκείνου αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου στον οποίο μεγαλούργησε και θαυματούργησε η κυπριακή λεβεντιά, το κυπριακό ήθος. Ένα αγώνα στον οποίο επαναβεβαιώθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας η ελληνικότητα του νησιού. Ουδείς άλλος λαός με έναν μόνον συνταγματάρχη, ένα δόκιμο και μερικές εκατοντάδες αμούστακα παλληκάρια, θα αποτολμούσε τέτοιου μεγέθους εγχείρημα. Να τα βάλει δηλαδή με μια αυτοκρατορία του τότε μεγέθους της Μ. Βρετανίας. Είχαν όμως στο πλάι τους ανθρώπους ανιδιοτελείς με αγωνιστικό φρόνιμα, με πίστη στο δίκαιο του αγώνα τους και στο Θεό. Αυτό έλεγε και η πρώτη προκήρυξη του στρατηγού Γεωργίου Θεοδώρου Γρίβα ή Διγενή.
Ο Διγενής μια απαράμιλλη σε ανδρεία μορφή, του μυθικού Διγενή, ως νέος Ακρίτας, γέννημα θρέμμα της κυπριακής μάνας γης, δρασκέλησε τα βουνά της μεγαλονήσου απ άκρη σε άκρη, πήρε στους ώμους του τις ελπίδες του κυπριακού ελληνισμού για να φέρει σε πέρας την ποθητή ΕΝΩΣΗ με τον εθνικό κορμό, την κοιτίδα του πολιτισμού, την μητέρα Ελλάδα. Ανέλαβε να μεταλαμπαδεύσει το φως του Παρθενώνα και να το στήσει στον Κυπριακό Όλυμπο για να φωτίζονται ευτυχισμένοι στην αγκαλιά της μάνας Ελλάδας οι Έλληνες Κύπριοι. Όλα αυτά, καλύτερα από μένα και την αναξιότητά μου, εκείνοι που τα έζησαν, δύνανται να μεταφέρουν, και να διηγηθούν με τα ζωηρότερα χρώματα των λόγων τους,
Ωστόσο όσοι είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από το κρατικό κανάλι (ευτυχώς που ακόμα μας θυμίζουν ποιοι είμαστε) την εκπομπή Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ του Συμβουλίου Μνήμης και Αγώνα ΕΟΚΑ, κατανοήσαμε πως η Αγγλική πολιτική για την Μεγαλόνησο δεν έχει αλλάξει ούτε κατά ένα ιώτα. Οι ίδιες Βρετανικές μηχανορραφίες επανελήφθησαν και στο σχέδιο Χάνεϋ Ανάν. Αν συγκρίνετε τις εικόνες των βάρβαρων και άνανδρων ξυλοδαρμών των νεαρών τότε μαθητών, και τα κτυπήματα με τα κλόπς, σε τίποτε δεν διαφέρουν από εκείνες του ληστρικού λιντσαρίσματος του Ισαάκ στην Δερύνεια τον Αύγουστο του 1996. Όπως ακριβώς λέει και το τραγούδι, στο ίδιο έργο θεατές. Μια οι ʼγγλοι και μια οι πάτρωνές τους οι Τούρκοι, τους οποίους έμπασαν στο παιχνίδι με το ζόρι.
Στο οικτρό σήμερα, με την αποτυχία του Τάσσου Παπαδόπουλου (αγωνιστής της ΕΟΚΑ που γνωρίζει πως κερδίσαμε έστω και αυτή την άτυχη ανεξαρτησία μας) να επανεκλεγεί στην προεδρία, μύρισαν ψοφίμι τα όρνεα εκ της Γηραιάς Αλβιώνος, και μας προσγειώθηκαν σωρηδόν για να προσφέρουν τις δήθεν καλές τους υπηρεσίες.
Μα αν αυτές οι υπηρεσίες που θέλουν να προσφέρουν ήταν καλές και στόχευαν στην απόδοση του δικαίου, τι τους εμπόδιζε να κινητοποιηθούν όταν ήταν στην εξουσία ο Τάσσος Παπαδόπουλος; Τι τους εμπόδιζε να ασκήσουν πιέσεις προς την Τουρκία για να επιδείξει διαλλακτικότητα. Τι τους εμποδίζει να εφαρμόσουν τις εγγυήσεις που οι ίδιοι υπέγραψαν; Τι τους εμποδίζει να αποδείξουν ότι όταν υπέγραφαν και αναγνώριζαν την Κ.Δ. ως ισότιμο μέλος της Ε.Ε. και ότι στον χώρο της επικρατεί τάξη και ασφάλεια, ότι το εννοούσαν, ώστε να επιτευχθεί και η λύση του προβλήματος; Αφού δεν το έπραξαν τότε, αλλά ούτε και τώρα, είναι αυτονόητο, ότι επιδίωξή τους είναι η άσκηση πιέσεων προς την Ελληνοκυπριακή πλευρά για περεταίρω υποχωρήσεις ή ακόμα επαναφορά του σχεδίου Χάνεϋ Ανάν.
Τίποτε περισσότερο δεν αναμένουν από του εκμεταλλευθούν και πάλιν δικά μας λάθη, ή υποχωρήσεις, οι οποίες θα προστεθούν στο καλάθι της Τουρκίας, αφού είναι γνωστό ότι στο όλο παιχνίδι οι μόνοι που δικαιούνται να υπαναχωρούν από θέσεις που έχουν δεχθεί είναι μόνον και μόνον οι Τούρκοι, όταν και όποτε τους βολεύει.
Στο δια ταύτα για άλλη μια φορά ο Τούρκος Στρατηγός Γιασέρ Μπουγιούκανιντ, αναχωρώντας από την μεγαλόνησο όπου πραγματοποίησε παράνομη επίσκεψη, χλεύασε την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πρόσωπο της Κύπρου με τον κυνικότερο τρόπο χωρίς ωστόσο καμία αντίδραση στα λεχθέντα του, από Ελλαδικής ή Κυπριακής πλευράς ή από όποιο άλλο μέλος της Ε.Ε.
Κοντολογίς, ο Τούρκος στρατηγός μας επανέλαβε τον κυνικό ισχυρισμό ότι τα τουρκικά στρατεύματα στην μεγαλόνησο είναι ειρηνευτικά. Η φράση του αυτή, έρχεται σαφώς σε πλήρη αντίθεση με την συνθήκη ένταξης της Κ.Δ. στην Ε.Ε. και την ταυτόχρονη αναγνώριση προς την Κ.Δ. από όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. ότι στο χώρο της επικρατεί ειρήνη και ασφάλεια.
Ουδέν κυβερνητικό στόμα εκ των λαλίστατων στις προεκλογικές φανφάρες δεν αντέδρασε και να ερωτήσει τον Μπουγιούκανιντ, γιατί οι Τουρκοκύπριοι βρίσκονται κατά χιλιάδες καθημερινά στο Νότιο τμήμα της Κ.Δ. ως εργάτες, ή για διασκέδαση ή ως ασθενείς αιτούμενοι από την Κ.Δ. δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αφού νοιώθουν ανασφαλείς; Όμως ο Μπουγιούκανιντ γνωρίζει πολύ καλά γιατί χρησιμοποιεί αυτή την αναιδή και ιταμή γλώσσα. Γιατί απλούστατα γνωρίζει πως έχει να κάνει με ΚΑΦΡΟΥΣ.
Γνωρίζει ότι στο Νότιο τμήμα του νησιού ο καθένας σκέφτεται μόνο την καρέκλα, την βολή του, το φαΐ του και την προαγωγή που θα διασφαλίσει εις βάρος του συναδέλφου του.
Το άλλο ερώτημα που τίθεται είναι, σε ποια πορεία βρισκόμαστε, όταν η Τουρκία χρησιμοποιώντας τα δυο τις προσωπεία, το ένα της πολιτικής ηγεσίας και το άλλο της στρατιωτικής, ανάλογα με το τι την βολεύει, από την μια χλευάζει την Ε.Ε. και από την άλλη την απειλεί, εμμέσως πλην σαφώς, πως η κάθε άσκηση πίεσης επί της πολιτικής της, θα έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της πολιτειακής αρχής από την στρατιωτική.
Εγώ πάντως είμαι εξ εκείνων που πιστεύουν πως στην Τουρκία δεν υπάρχει πολιτική ηγεσία, αλλά τα πάντα εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από την βαριά σκιά των στρατιωτικών. Οι υπόλοιποι είναι απλά μαριονέτες που εξυπηρετούν τα κατακτητικά συμφέροντα του βαθυκράτους.
Αν τα λόγια μεγάλων ανδρών, όπως ήταν άλλωστε ο Στρατηγός Γρίβας, είναι προφητικά τότε μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί προειδοποιούσε τότε και την Ελλαδική και την Κυπριακή ηγεσία, ότι η όποια άλλη κατάληξη του αγώνα πλην της Ένωσις, θα υποθήκευε στην Κύπρο μια ανεξαρτησία όπου στο τέλος οι Τούρκοι θα ήταν συγκυβερνήτες και συγκάτοχοι αυτού του τόπου. Ήταν δε προφητικά τα λόγια του ότι μια μέρα κάποιοι θα τους καταριόνται για ένα αγώνα που ξεκίνησαν αλλά δεν τον έφεραν σε πέρας. Η διαφορά όμως βρίσκεται στο γεγονός ότι καταριόνται άλλους αντί άλλων.
Η σημερινή Ελλαδική ηγεσία, οποιουδήποτε χρώματος, οφείλει να ξυπνήσει, γιατί φαίνεται να μην έχουμε καταλάβει ότι ο Ελληνισμός πληρώνει τα λάθη που διέπραξαν στο παρελθόν οι εκάστοτε ηγεσίες. Ο Ελληνισμός δεν είναι φτιαγμένος για τις κόκκινες ζώνες και τις οδυνηρές υποχωρήσεις. Αυτά ήταν πάντοτε χαρακτηριστικά γνωρίσματα και ενέργειες των εχθρών του.
Βορειοηπειρωτικό, Τσάμικο, Σκοπιανό, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, και πολύ σύντομα Βουλγάρικο, ΝΑΙ, ζήτημα. Ήδη η Τουρκία η οποία πατρονάρει όλα αυτά τα προβλήματα αγοράζει περιουσίες σε μουσουλμάνους στην παραμεθόριο περιοχή της Ελλάδας με την Βουλγαρία και τους εγκαθιστά εκεί. Σε λίγα χρόνια αυτοί θα διεκδικούν Ελληνικά εδάφη. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα ασφυκτικό κλοιό τον οποίο έχουν σχεδιάσει εντέχνως οι Τούρκοι και οι πάτρωνές τους.
Όλα αυτά οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Δεν μπορεί εσαεί η Ελλάδα να υποχωρεί σε ένα πρόβλημα γιατί απειλείται από τους Αγγλοαμερικανούς πως θα της ανοίξουν άλλο. Γιατί τελικά, αυτό Ή μάλλον θα κλείσει λίγο έξω από την Αθήνα. Η μέχρι τώρα μέθοδος που ακολουθείται, να κρυβόμαστε πίσω από κάθε πρόβλημα, χωρίς να το ονοματίζουμε, με την ελπίδα να μην πάρει διάσταση δεν είναι η ενδεδειγμένη τακτική. γίνεται και ο κύκλος δεν θα κλείσει ποτέ.
Κάποιοι άλλοι, Τουρκία, Αγγλία, Αμερική, ξέρουν πολύ καλά να κάνουν την δουλειά τους. Εμείς ακόμα βρισκόμαστε σε ένα αέναο καρεκλοκυνηγητό, χάνοντας την ιστορική ουσία των γεγονότων αλλά και πληθαίνοντας τις αλύτρωτες πατρίδες.
Είναι καλό και επιβεβλημένο να θαυμάζουμε και να τιμούμε τους ήρωες μας, γιατί προσέφεραν ότι πολυτιμότερο είχαν, την ζωή τους, πλην όμως, η τιμή και ο θαυμασμός πρέπει να μετουσιώνονται μέσα μας σε υπόσχεση και ταυτόχρονη υλοποίηση της ιεράς παρακαταθήκης που μας κατέλειπαν, για αγώνα προς ανάκτηση των εδαφών μας και διατήρηση της ελευθερίας στον τόπο μας.
Ωραίες οι καταθέσεις στεφάνων, ωραίοι και οι μύδροι, ωραία και τα SNACKS στο τέλος.
ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΣΩΣΕΙ;
Ας αναλάβουμε επιτέλους ο καθένας τις ευθύνες του, γιατί όλοι έχουμε ευθύνες !!!
Επαρχιακός Οργανωτικός Γραμματέας Αμμοχώστου
& μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Κόμματος
