Το Μακεδονικό Ζήτημα, όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται στη διεθνή πολιτική το εδαφικό πρόβλημα της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας, δεν είναι ένα θέμα που προέκυψε στις μέρες μας. Οι ρίζες του είναι πάρα πολύ παλιές αλλά, ουσιαστικά μπορεί να πει κανείς, πως ξεκινάει το 1870 με την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας, μιάς οργάνωσης με καθαρά πνευματική διοίκηση, η οποία με την έκδοση του φιρμανιού της στις 10 Μαρτίου του ιδίου έτους, τυπικά επισημοποίησε και διαμόρφωσε το Μακεδονικό Ζήτημα σαν ένα θέμα διεθνούς ενδιαφέροντος.
Όμως το 1873 ιδρύεται η βουλγαρική Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση, (ΙΜΡΟ), γνωστή ως Κομιτάτοτο οποίο, το 1887 χρηματοδοτήθηκε, γιά τους σκοπούς του, με τέσσερα εκατομύρια χρυσά φράγκα από τον κρατικό προϋπολογισμό της Σερβίας. Σκοπός της Οργάνωσης αυτής ήταν η δημιουργία μιάς αυτόνομης και αδιαίρετης Μακεδονίας. Βέβαια αν η οργάνωση αυτή πετύχενε τους σκοπούς της η Μακεδονία θα ενώνετο με την Βουλγαρία
Η όλη κίνηση σχετικά με το Μακεδονικό Ζήτημα κορυφώνεται το καλοκαίρι του 1903 όπου ανήμερα της γιορτής του Προφήτη Ηλία πραγματοποιήθηκε η εξέγερση, γνωστή με την ονομασία Ιλιντεν Η εξέγερση αυτή είχε σαν αποτέλεμα την καταστροφή πολλών ελληνικών κοινοτήτων στην ευρύτερη περιοχή, ενώ παράλληλα παρουσίασε έντονο τον κίνδυνο να χαθεί η ελληνική Μακεδονία.
Όλα αυτά οδήγησαν τον ελληνισμό σε μιά γενική κινητοποίηση. Έτσι το 1904 άρχισε ο Μακεδονικός αγώνας. Είχε προηγηθεί η υπογραφή της Συνθήκης του Βερολίνου την
1η Ιουλίου του 1878 η οποία προέβλεπε τη συμφωνία της Ελλάδας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία αναφορικά με την χάραξη των συνόρων της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, κάτι που ποτέ δεν έγινε αφού το πρωτόκολλο της Συνθήκης, με τις ασάφειες που περιείχε, άφηνε πολλές εκρεμότητες στο θέμα της ταχτοποίησης των συνόρων. Έτσι η Ελλάδα αναγκάστηκε να συνεχίσει τον ξεσηκωμό των Ελλήνων της δυτικής Μακεδονίας. Η Συνθήκη του Βερολίνου, με τις ασάφειες και τις εκρεμότητες, που περιέκλεινε στο πρωτόκολλό της, μπορεί κανείς να πει, ότι έδωσε την αφορμή συγκρούσεων ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα γιά την Μακεδονία, κράτη.
Ουσιαστικά, από την πλευρά της Ελλάδας, ο Μακεδονικός αγώνας άρχισε το 1900 με την ίδρυση του ελληνικού Μακεδονικού κομιτάτουσκοπός του οποίου ήταν η εμψύχωση του ελληνόφωνου πληθυσμού της Μακεδονίας, που εδοκιμάζετο από την δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Ένας από τους πρωτεργάτες του Μακεδονικού κομιτάτου ήταν ο Παύλος Μελάς. Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτού εθελοντικά σώματα από το ελεύθερο ελληνικό κράτος, από την Κρήτη και άλλες περιοχές δίνοντας σκληρές μάχες με τους Βουλγάρους κατάφεραν να διατηρήσουν τον ελληνικό χαρακτήρα σε όλη την περιοχή της κεντρικής και νότιας Μακεδονίας.
Ο Μακεδονικός αγώνας που διήρκεσε τέσσαρα χρόνια κατάφερε να επιτύχει ένα μεγάλο πλήγμα στην επέκταση του βουλγαρικού προσηλυτισμού των κατοίκων της περιοχής. Οι
- 2 -
νεκροί και από τις δύο πλευρές υπήρξαν πάρα πολλοί ενώ έχει περάσει στην ιστορία η τραγική δολοφονία του Παύλου Μελά. Ο Μελάς σκοτώθηκε στην Σιάτιστα στις 13
Οκτωβρίου 1904, προδοθείς από τον Βούλγαρο κομιτατζή Μήτρο Βλάχο και αφού εκυκλώθηκε από τούρκικο απόσπασπασμα 150 ανδρών και έδωσε μάχη επί δύο ώρες.
Εν τω μεταξύ, πάνω από το χώρο των Βαλκανίων τα πρώτα σύνεφα των Βαλκανικών πολέμων θα φανούν κάπως νωρίς. Αυτό θα οδηγήσει όλους τους εμπλεκόμενους στο Μακεδονικό Ζήτημα σε κάποια στάση αναμονής. Γνωρίζουν ότι με το τέλος των πολέμων πολλά πράμματα θα πάρουν μιά κάποια άλλη θέση. Έτσι προτιμούν να περιμένουν.
Πράγματι στις 8 Οκτωβρίου του 1912 άρχιζει ο πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος και τελειώνει στις 30 Μαϊου του 1913. Με διακοπή ενός μόνο μηνός, στις 29 Ιουνίου 1913 αρχίζει ο Δεύτερος ο οποίος έχει την μικρή διάρκεια του ενός μηνός. Τελειώνει στις 30 Ιουλίου του 1913 και παράλληλα, σχεδόν αμέσως αρχίζει η συνδιάσκεψη του Βουκουρεστίου η οποία στις 10 Αυγούστου εκδίδει το σχετικό πρωτόκολλο με το οποίο παραχωρείται στην Ελλάδα το 51% των εδαφών της Μακεδονίας ενώ η Σερβία παίρνει το 39% και η Βουλγαρία το 10% και, υποτίθεται ότι το πρωτόκολλο αυτό, τις δεσμεύει από τις οποιεσδήποτε μελλοντικές διεκδικήσεις. Όμως το πρωτόκολλο του Βουκουρεστίου, σύμφωνα με το Διεθνές Πολιτικό Δίκαιο, σε έξη χρόνια από σήμερα, το 2013, χάνει κάθε ισχύ του. Τι θα γίνει τότε; Ποιές απαιτήσεις θα εγείρουν τα Σκόπια; Ποιά θέση θα πάρει η Βουλγαρία; Πως θα κινηθεί η Αλβανία;
Τα εμπλεκόμενα μέρη φάνηκε να ικανοποιούνται με το αποτέλεσμα του πρωτοκόλλου του Βουκουρεστίου αλλά, όπως θα αποδειχτεί σύντομα, μάλλον επιφανειακά. ʼλλωστε τα διεθνή πολιτικά γεγονότα δεν τους επιτρέπουν καμμιά κίνηση αφού ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος είναι προ των πυλών. Επιφανειακά το Μακεδονικό Ζήτημα φαίνεται να παραμένει σε μιά κάποια αδράνεια. Όχι όμως και στην πραγματικότητα. Η Σερβία συνεχίζει να κινείται γιά μιά ανεξάρτητη Μακεδονία.
Ένα χρόνο μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων και συγκεκριμένα την 28η Ιουνίου του 1914, δολοφονείται στο Σεράγεβο ο πρίγκηψ της Αυστρίας Φερδινάνδος.
Η δολοφονία αυτή έχει χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς, κι΄αυτό είναι η αλήθεια, σαν ο σπινθήρας που άναψε την φωτιά του Α! Παγκόσμιου πολέμου. Έτσι την 28η Ιουλίου 1914 η Αυστρία κηρύσσει τον πόλεμο στη Σερβία και ο Α! Παγκόσμιος πόλεμος έχει αρχίσει. Τέσσερα χρόνια θα κρατήσει ο πόλεμος αυτός, ο οποίος θα τελειώσει την 11η Νοεμβρίου του 1918. Όχι όμως και γιά την Ελλάδα, η οποία θα εμπλακεί στην περιπέτεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, η οποία θα τελειώσει στις 2 του Σεπτέμβρη του 1922 με την οπισθοχώρηση της ντροπής, με 1.500.000 ξεριζωμένους και ένα πλήθος οικονομικών προβλημάτων.
Την κρίσιμη εκείνη περίοδο η Ελλάδα, αντιμέτωπη στη συνδιάσκεψη της Λωζάννης με μιά Τουρκία που είχε υπερβολικές απαιτήσεις, στρέφεται προς τα γειτονικά της κράτη ζητώντας κάποια στήριξη. Όμως τόσο γιά την Σερβία όσο και γιά την Βουλγαρία το Μακαδονικό Ζήτημα συνέχιζε να υπάρχει. Έτσι και τα ανταλλάγματα της υποστήριξης ήσαν κάτι που η Ελλάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχτεί.
Σερβία και Βουλγαρία ζητούσαν να αναγνωριστεί η Θεσσαλονίκη σαν Σερβικό έδαφος, κυριαρχικές παραχωρήσεις στη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης-Γευγελή, αναγνώριση σε σερβική μειονότητα των σλαβοφώνων της Δυτικής Μακεδονίας και
- 3 -
πολλά άλλα. Φυσικά η Ελλάδα αρνήθηκε όλες αυτές τις απαιτήσεις και απόμεινε μόνη της να σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου της.
Τότε ήταν που η Σερβία ξεκίνησε μιά μεγάλη δυσφημηστική εκστρατεία σε βάρος της Ελλάδας σε πολλά επίπεδα.
Τον Μάρτη του 1924 συνέρχεται η Σύνοδος της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας η οποία αποδέχτηκε επίσημα την βουλγαρική θέση γιά την ίδρυση της
Ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας Δυό μήνες αργότερα, τον Μάϊο του ιδίου έτους, θα γίνει το 5ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Κομιντέρν το οποίο και θα επικυρώσει την απόφαση της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Στο Συνέδριο αυτό εκπροσωπείτο και το Κ.Κ. Ελλάδας με τους Παντελή Πουλιόπουλο και Σεραφείμ Μάξιμο, δύο από τα πλέον επιφανή και αξιόλογα στελέχη που επαρουσίασε στην ιστορία του το ΚΚΕ. Οι Έλληνες εκπρόσωποι θα αποδεχτούν την απόφαση του Συνεδρίου, γιά να μην κατηγορηθεί το ΚΚΕ ότι διασπά το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, όπως δικαιολογήθηκαν αργότερα, αλλά κάποια στιγμή θα αποσύρουν την αποδοχή τους από την απόφαση αυτή και ο μεν Πουλιόπουλος, με άρθρο του στον Ριζοσπάστη, θα ασκήσει έντονη κριτική στο κόμμα γιά τα συνθήματα που υιοθέτησε γιά ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη και ο Μάξιμος θα διαφωνήσει δημόσια και θα παραιτηθεί αποχωρόντας από το κόμμα. Εν τω μεταξύ η Κομιντέρν θα συνεχίσει την ασφυκτική της πίεση γιά το Μακεδονικό υποχρεώνοντας σε παραίτησει από το ΚΚΕ δυό Γραμματείς και σημαντικά στελέχη του κόμματος. Τον Γιάννη Κορδάτο και τον Θωμά Αποστολίδη.
Στην Ελλάδα από το 1922 και μετά η κατάσταση παραμένει συγκεχημένη με τις κυβερνήσεις και τις δικτατορίες να διαδέχονται η μιά την άλλη. Η χώρα προσπαθεί μάταια να βρει τον ρυθμό της. Κανείς δεν δείχνει να έχει την διάθεσει να ασχοληθεί με το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Έτσι το Μακεδονικό Ζήτημα παραμένει απλά ένα παιγνίδι γιά έναν παίκτη.
Η δικτατορία του Μεταξά τον Αύγουστο του 1936, θα ρίξει όλο της το βάρος στην φασιστοποίηση της χώρας και στο να .... αψηλώσουν τα στάχυα και να ανθίσουν όλα γύρω τα βράχια. Θα φτιάξει όμως και τα οχυρά στα σύνορα της Βουλγαρίας νομίζοντας ότι εκεί διαγράφεται όλος ο κίνδυνος. Η Σερβία θα απομείνει μόνη της να συνεχίσει να καταστρώνει τα σχέδιά της γιά την Μακεδονία.
Πριν τελειώσει ο απόηχος του Α! Παγκοσμίου πολέμου ένας δεύτερος φαίνεται να είναι πάρα πολύ κοντά. Την 1η Σεπτεβρίου του 1939 η Γερμανία του Χίτλερ εισβάλει στην Πολωνία. Πολύ σύντομα όλη η Ευρώπη, χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα θα χορεύει το βαλς των κανονιών. Στις 28 Οκτ. του ΄40 η Ελλάδα θα παρασυρθεί σ΄αυτόν τον χορό. Μαζύ της και οι άλλες δυό χώρες που αγωνίζονται γιά την κυριαρχία τους στην Μακεδονία. Το Μακεδονικό Ζήτημα φαίνεται να παγώνει. Όμως κάτω από το φαινομενικό αυτό πάγωμα η Σερβία δεν θα σταματήσει το όραμά της.
Στις 3 Αυγούστου του 1943 ο Τίτο στην παλιά περιοχή της Νότιας Γιουγκοσλαβίας θα ιδρύσει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. η οποία στις 7 Απριλίου του 1963 να μετονομασθεί σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το Μακεδονικό Ζήτημα άρχίζει πλέον να παίρνει διαστάσεις επικίνδυνες γιά την Ελλάδα, που όμως δείχνει να μην ανησυχεί.
- 4 -
Το φθινόπωρο του 1944, πριν να τελειώσει ο πόλεμος, η Γιουγκοσλαβία και η Βουλγαρία καταστρώνουν σχέδιο ίδρυσης μιάς Βαλκανικής Ομοσπονδίας όπου μέσα στα όριά της θα έκλεινε και ολόκληρη την Μακεδονία σαν ανεξάρτητο κράτος. Μάλιστα ο Τίτο είχε πει τότε στον Δημητρώφ της Βουλγαρίας ότι αν αποφάσιζε την συμμετοχή του στην Ομοσπονδία θα έπρεπε να αποτελέσει το έβδομο κράτος αφού τα άλλα έξη θα ήσαν η Σερβία, η Κροατία, η Σλοβενία, το Μαυροβούνιο, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και η Μακεδονία. Η πρόταση αυτή έβαλε σε σκέψεις πολλά σημαίνοντα στελέχη του ΚΚ Βουλγαρίας, που φοβήθηκαν ότι η παραχώρηση εδαφών της βουλγαρικής Μακεδονίας θα προκαλούσε εσωτερική εξέγερση. Έτσι γιά μιά ακόμη φορά το σχέδιο μιάς Βαλκανικής Ομοσσπονδίας αποτύγχανε.
Τον Μάϊο του 1945 θα τελειώσει ο Β! Παγκ. Πόλεμος ο οποίος ουσιαστικά θα λήξει στις 9 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου με την άνευ όρων παράδοση και της Ιαπωνίας.
Οι λαοί του κόσμου μέσα από τα ερείπια του πολέμου θα αρχίσουν τον αγώνα της ανασυγκρότησης. Όχι όμως και η Ελλάδα η οποία θα εμπλακεί στον Εμφύλιο των ξένων συμφερόντων.
Γιά πάνω από τρία χρόνια, η Ελλάδα θα είναι μπλεγμένη στον Εμφύλιο αδυνατώντας να παρακολουθήσει τις κινήσεις των γειτόνων της γύρω από το θέμα της Μακεδονίας, που από τον Τίτο δεν ξέφυγε ούτε μιά ημέρα.
To 1947 με τα διάφορα σχέδια βοήθειας οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κάμουν την επίσημη εγκατάστασή τους στα Βαλκάνια, αρχίζοντας από την Ελλάδα. Έχουν διαπιστώσει ότι η περιοχή, γιά πολλούς λόγους, παρουσιάζει γι΄αυτούς ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Στις 9 Αυγούστου του 1949 ο Εμφύλιος θα φτάσει στο τέλος του με την μεταφορά του κύριου όγκου του Δημοκρατικού Στρατού στις γειτονικές χώρες. Γιά την Ελλάδα θα αρχίσει ο αγώνας της ανασυγρότησης. Φυσικά το Μακεδονικό Ζήτημα θα περάσει γιά μιά ακόμη φορά σε δεύτερη θέση. Το παιγνίδι, από σφάλμα της Ελλάδας θα συνεχίσει να παίζεται με έναν μόνο παίχτη. Λίγα χρόνια αργότερα ο αείμνηστος αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος θα πει: Στην υπόθεση των Σκοπίων φερθήκαμε σαν ηλίθιοικαι θα έχει απόλυτα δίκιο.
Μετά το θάνατο του Τίτο στο προσκήνιο θα φανεί ο Γκλιγκόρωφ ο οποίος παρ΄όλη την διαλακτικότητα, που θα αφήσει να περνάει προς τα έξω, στην ουσία θα είναι αυτός που θα κηρύξει τον αγώνα του αλυτρωτισμού. Οι σάλπιγκες του κινδύνου αρχίζουν να αφυπνίζουν την Ελλάδα.
Στις 6 Οκτωμβρίου του 1955 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γίνεται γιά πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ελλάδας. Μακεδώνας την καταγωγή με ευαισθησίες γιά την περιοχή της καταγωγής του θα είναι αυτός που θα δει το θέμα από τις σωστές του διαστάσεις.
Οι κυβερνήσεις που θα ακολουθήσουν τόσο από τον Καραμανλή όσο και από τον Γεώργιο Παπανδρέου και τους άλλους θα προσπαθήσουν να θέσουν σε κάποια τροχιά λογικής και κάτω από τους διεθνείς νόμους και κανόνες, το θέμα του ονόματος του νέου αυτού κρατιδίου. Όμως θα βρεθούν μπροστά στο πείσμα των Σκοπιανών, που δεν θα είναι πλέον άγνωστο από που και από ποιόν στηρίζονται σε όλες τους τις κινήσεις.
Την 21η Απριλίου του 1967 η Ελλάδα περνάει στα χέρια των παρανοϊκών συνταγματαρχών της Χούντας. Αφοσιωμένοι στα δικά τους σχέδια και με πρωταρχικό σκοπό τους τον πόλεμο ενάντια σε έναν ανύπαρκτο κομμουνιστικό κίνδυνο ο
- 5 -
Παπαδόπουλος και οι εταίροι του θα αγνοήσουν το Μακεδονικό ζήτημα, αφήνοντας στους Σκοπιανούς ελεύθερο το έδαφος γιά τα δικά τους σχέδια.
Μετά την Χούντα στις κυβερνήσεις της Ελλάδας θα περάσουν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σιμίτης.
Εν τω μεταξύ την δεκαετία του 1990 στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ έχουν αρχίσει να ετοιμάζονται οι νέοι ηγέτες των Σκοπίων, Μπράνκο Τσερβενκόφσκι, Νίκολα Γκρούεφσκι, Σερτζάν Κερίμ, Νίκολα Ντιμιτρόφ και άλλοι. Είναι αυτοί που θα δεχτούν να στηρίξουν μελλοντικά το παιγνίδι των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1991 το κράτος των Σκοπίων ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του και ζητά την αναγνώρησή του. Πρώτη η Βουλγαρία στις 16 Ιανοαρίου του 1992 θα αναγνωρίσει το νέο κρατίδιο γιά να ακολουθήσουν η Τουρκία, η Κροατία, η Σλοβενία, η Λιθουανία. Επιστέγασμα όλων αυτών και η αναγνώρισή τους από τις ΗΠΑ αμέσως μετά τις εκλογές του 2004 όπου ο κ. Μπους εκλέχτηκε γιά μιά ακόμη φορά πρόεδρος των ΗΠΑ με σημαντική οικονομική υποστήριξη από την ελληνική Ομογένεια.
Η δεκαετία του 1990 θα πρέπει να θεωρείται ατύχημα που η Ελλάδα δεν μπόρεσε να καταλάβει τον καινούργιο κόσμο, που είχε αρχίσει να δημιουργείται γύρω της, κυριολεχτικά στη γειτονιά της αγνοώντας επιδειχτηκά τις μεγάλες ευκαιρίες που ανοίγονταν μπροστά της.
Τρεις μήνες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους, στις 16 Δεκεμβρίου του 1991 αποφασίζεται από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, βιαστικά και χωρίς καμμιά προετοιμασία, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Εν τω μεταξύ ο Γκλιγκόρωφ με τον αλυτρωτισμό του, έχει καταφέρει να αφυπνίσει, επί τέλους, τους Έλληνες, να τους παρασύρει στο παιγνίδι του και να δώσει διαστάσεις στο θέμα της ονομασίας του νέου κρατιδίου που επιμένει να θέλει να λέγεται Δημοκρατία της Μακεδονίας. Είναι επόμενο η κατάσταση αυτή να ανησυχεί σοβαρά την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας.
....αλλά τότε, μόλις τότε, στην εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας,ανακαλύψαμε την ενοχλητική, ίσως εχθρική, πάντως όχι φιλική ανάδυση στην παγκόσμια σκηνή ενός νέου κράτους στα βόρεια σύνορά μας.....Δεν δίναμε καμμιά σημασία σ΄αυτό το κράτος όταν ήταν ένα από τα ομόσπονδα της Γιουγκοσλαβίας.γράφει ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Μιχάλης Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του Το ημερολόγιο ενός πολιτικού.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις στις 13 Απριλίου του 1992 το Συμβούλιο αρχηγών κομμάτων με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή πρόεδρο της Δημοκρατίας αποφασίζει σαν θέση της Ελλάδας στο θέμα των Σκοπίων να δεχτεί μόνο ονομασία που δεν θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία και τα παράγωγά της. Δυό μήνες αργότερα, στις 27 Ιουνίου 1992 στη Λισσαβόνα το Συμβούλιο Κορυφής της ΕΟΚ (σημερινή EE )προτείνει όνομα δίχως τον όρο Μακεδονία.
Ένα χρόνο μετά ο Μητσοτάκης θα υπογράψει τα Μέσα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης του Σάϋρους Βανς όπου στο πρώτο τους άρθρο αναφέρουν.
Η Δημοκρατία της Ελλάδος θα αναγνωρίσει επισήμως την Δημοκρατία της Nova Makedonija......και θα εκστομίσει εκείνα τα ανεύθυνα λόγια Μετά από 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το Σκοπιανόκαι προχωράει στην υποβολή πρότασης γιά
- 6 -
αναγνώρηση του κρατιδίου με μιά σύνθετη ονομασία, κάτι που θα το πληρώσει με την πτώση της κυβέρνησής του.
Θα ακολουθήσει η υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας η οποία και πάλι από ασυγχώρητο λάθος της Ελλάδας θα δώσει το δικαίωμα στα Σκόπια να χρησιμοποιούν την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας και να αρχίσει η αναγνώρησή τους από διάφορες χώρες. Η πρώτη από τις δηλώσεις της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1993 ήταν η δισκοπή των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια. Ήταν ένα τραγικό λάθος η αποχώρηση της Ελλάδας από τις δεσμεύσεις της με την Ενδιάμεση Συμφωνία.
Κάπως αργά η Ελλάδα δείχνει να αφυπνίζεται από τον λήθαργο και αρχίζει πλέον ένα αγώνα πάντοτε μέσα στους διεθνείς κανονισμούς. Ωστόσο από το κρατίδιο, που θέλει να λέγεται Δημοκρατία της Μακεδονίας όλα αυτά αγνοήθηκαν και δεν σταμάτησαν οι αλυτρωτικές διαθέσεις και προσπάθειες δημιουργίας θέματος Μείζωνος Μακεδονίαςμε όλα όσα αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Παράλληλα οι ΗΠΑ επείγονται γιά περισσότερους υποταχτικούς τους στα Βαλκάνια και φυσικά τα Σκόπια προσφέρονται αλλά και εξυπηρετούν κάποιους σκοπούς. Ο ρόλος των ΗΠΑ έχει γίνει βέβαια γνωστός από καιρό αλλά η ανταλλαγή κάποιων άκρως μυστικών εγγράφων μεταξύ Σκοπίων και ΗΠΑ που φτάνουν στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας το 1993, αποκαλύπτουν πλέον την ανάμιξη της Οάσιγκτων στο θέμα των Βαλκανίων και ιδιαίτερα των Σκοπίων και του Κοσσόβου, αλλά τα έγγραφα αυτά γίνονται και η αφορμή γιά την αποκάλυψη του κατασκοπικού ρόλου του Στηβ Λάλα και την σύλληψή του.
Εν τω μεταξύ στην ηγεσία των Σκοπίων ανεβαίνουν οι κατασκευασμένοι στις ΗΠΑ ηγέτες Τσερβενκόσφσκι, Κερίμ, Ντιμιτρόφ, Γκρούεφσκι και υπόλοιποι και φυσικά μέσα στο καθοδηγούμενο σχεδισμό της εξωτερικής τους πολιτικής από τους πάτρωνές τους, είναι ο αλυτρωτισμός και η επιμονή στο όνομα. Με μιά πετυχημένη εξωτερική πολιτική και εκμεταλευόμενοι παράλληλα τα λάθη της Ελλάδας αναφορικά με την Ενδιάμεση Συμφωνία καταφέρνουν την αναγνώριση με το συνταγματικό τους όνομα από έναν μεγάλο αριθμό χωρών όλου του κόσμου.
Το πρόβλημα πλέον υψώνεται απειλητικό μπροστά στην Ελλάδα. Η επέμβαση των ΗΠΑ μετατρέπεται από διακριτική σε απειλητική γιά την Ελλάδα. Παράλληλα το Κόσσοβο απαιτώντας την ανεξαρτησία του έχει αρχίσει να γίνεται μιά νέα απειλή γιά την ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων. Οι μελλοντικές εξελίξεις γιά την περιοχή διαγράφονται ακόμη πιό απειλητικές.
Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στις κυβερνήσεις της Ελλάδας και με το όραμα της επικράτησης του σοσιαλισμού το Σκοπιανό παραμένει σαν ένα θέμα δεύτερης προταιρεότητας, αφού το πρώτο τραγικό λάθος ήταν να διακόψουν τις διαπραγματεύσεις. Οι γείτονες της Ελλάδας το εκμεταλεύονται και αυτό αποδυκνείοντας έτσι σε όλο τον κόσμο ότι οι σπουδές τους και η εκπαίδευσή τους στην Αμερική δεν πήγαν χαμένες.
Φτάσαμε έτσι σήμερα να θεωρούμε μιά σύνθετη ονομασία πάνω στο όνομα της ελληνικής Μακεδονία, σαν μιά λύση νίκης. Κάτι που αν κάποιος από τους ηγέτες της Ελλάδας τολμήσει να ζητήσει ένα δημοψήφισμα από τον λαό είναι ζήτημα αν θα βρει σύμφωνο ένα 3-5% Θα είναι ένα δύσκολο θέμα γιά την κυβέρνηση της ΝΔ να μπορέσει να περάσει στον ελληνικό λαό την υποταγή της σε έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό που δεν θα έχει καμμιά σχέση με τα όσα ο λαός αυτός περίμενε από τους πολιτικούς του.
- 7 -
Η κατάρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων ανέτρεψε την πολιτική ισοροπία στην Ευρώπη αλλά και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, δημιουργώντας μιά καινούργια πραγματικότητα προς την οποία η Ελλάδα, λόγω της θέσης της, θα έπρεπε να προσαρμοσθεί και φυσικά να αναλάβει κάποιο ρόλο πρωτοβουλίας.Όμως οι πολιτικοί της χώρας δεν το αντελήφθησαν και δεν το εκμεταλεύτηκαν. Κι΄αυτό ήταν ένα μεγάλο σφάλμα τα αποτελέσματα του οποίου θα άρχιζαν να διαφαίνονται πολύ σύντομα.
Στον Καναδά και συγκεκριμένα στο Τορόντο, βρίσκεται η μεγαλύτερη και πλέον οργανωμένη μειονότητα των Σκοπίων. Η οργάνωση κρούσης αυτής της μειονότητας με την ονομασία Τα παιδιά του Αιγαίουείναι η πλέον μαχητική και αδιάλλακτη ως προς την ονομασία του κρατιδίου και είναι αυτή που επηρεάζει και την εξωτερική πολιτική των Σκοπίων. Πρόκειται γιά μιά οργάνωση η οποία βαρύνεται με σημαντική δράση εναντίον της Ελλάδας. Την περιοχή αυτή λοιπόν και τους ανθρώπους αυτούς επέλεξε η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας να επισκεφτεί προκειμένου να έχει κάποιες συζητήσεις και διαβουλεύσεις μαζί τους και να πετύχει κάποιον συμβιβασμό αναφορικά με το πρόβλημα της ονομασίας..
Στα μέσα του 1992 φτάνει στο Τορόντο του Καναδά ο στρατηγός Γριλλάκης απεσταλμένος του τότε πρωθυπουργού Κων. Μητσοτάκη με την εμπιστευτική εντολή να συναντηθεί με τους υπευθύνους της Καναδικής κυβέρνησης και εκπροσώπους των εκεί Σκοπιανών οργανώσεων προκειμένου να βρεθεί μιά συμβιβαστική λύση του προβλήματος της ονομασίας. Παρ΄όλες τις αντιρρήσεις των Καναδικών αρχών, με την μεσολάβηση κάποιου έγκριτου Ελληνοκαναδού δημοσιογράφου, οι Καναδοί υποχώρησαν και δέχτηκαν να καθήσουν στη θέση του διαιτητή παρατηρητή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Μετά από μιά πολύωρη θυελώδη συζήτηση και παρά την αδιαλλαξία των Σκοπιανών επετεύχθει και έγινε αποδεκτή και από τα δύο μέρη η ονομασία του κρατιδίου να είναι Nova Macedonia ενώ συμπληρωματικά υπήρχαν και όλες οι διαβεβαιώσεις γιά το απαραβίαστο των συνόρων, την εξάλλειψη των αλυτρωτικών τάσεων, το θέμα Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα και άλλα που λειτουργούσαν υπέρ της Ελλάδας.
Μπορεί να πει κανείς ότι στο Τορόντο το 1992 η Ελλάδα πέτυχε αυτό που ήθελε.
Όταν ανακοινώθηκαν στο ελληνικό Κοινοβούλιο και στον λαό όλα αυτά οι αντιδράσεις μόνο με μιά εσωτερική επανάσταση θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν. Στο εσωτερικό της Ελλάδας αλλά και στο εξωτερικό, εκεί που υπήρχαν μεγάλες ομάδες Ομογενών, παρουσιάστηκε ένα ξέσπασμα εθνικού εγωισμού που ξέφυγε από τις πραγματικές του διαστάσεις. Ο ανεξέλεγκτος υπερπατριωτισμός των Ελλήνων γιά μιά ακόμη φορά λειτούργησε αρνητικά. Οι αλυσσιδωτές αντιδράσεις αλλά και τα κομματικά συμφέροντα οδήγησαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε παραίτηση και πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων όλα όσα στην συνάντηση του Τορόντο είχαμε πετύχει. Δεκαπέντε χρόνια μετά η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας θα παρακαλάει τους Σκοπιανούς να δεχτούν αυτά που τότε μας αυτοί μας προσέφεραν και εμείς τα πετάξαμε.
Το 1993 την διακυβέρνηση της Ελλάδας αναλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μιά από τις πρώτες ενέργειες της νέας κυβέρνησης ήταν η διακοπή των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια και η αποχώρηση της Ελλάδας από τις δεσμεύσεις της
- 8 -
με την Ενδιάμεση Συμφωνία. Ήταν το πρώτο τραγικό λάθος από μιά σειρά λάθη που θα ακολουθήσουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις, που περιέκλειε το περιεχόμενο της Ενδιάμεσης αυτής Συμφωνίας, και μετά την αποδέσμευση της Ελλάδας από αυτήν, τα Σκόπια αυτομάτως αποκτούσαν το δικαίωμα να διατηρήσουν την συνταγματική τους ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας και να ζητήσουν την αναγνώρηση του ονόματός τους, έστω και με διμερείς συμφωνίες. Ουσιαστικά γιά μιά ακόμη φορά η Ελλάδα έδινε την ευκαιρία στους Σκοπιανούς να κινούνται μόνοι τους μέσα στον διεθνή χώρο. Κάτι που το εκμεταλεύτηκαν έξυπνα, σωστά και φυσικά με μεγάλα οφέλη τα οποία τώρα η Ελλάδα αγωνίζεται να τα παραμερίσει πάλι με κινήσεις, που κάθε άλλο παρά το συμφέρον της χώρας εξυπηρετούν. Ήδη σήμερα 120 από τις 170 χώρες του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά ανάμεσά τους.
Το 1994 η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου προχωράει σε οικονομικό εμπάργκο προς τα Σκόπια. Ήταν μιά ενέργεια σκληρή και χαρακτηρίστηκε εγκληματική από άλλα κράτη που εγκληματούν πολύ περισσότερο κατά της ανθρωπότητας. Ήταν όμως, όπως αποδείχτηκε, ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να συνετίσει τους Σκοπιανούς. Το λίγο χρόνο που κράτησε το εμπάργκο, το κρατίδιο αυτό κυριολέκτηκα πλησίασε τον αφανισμό.
Με την επέμβαση των Αμερικανών το εμπάργο θα αρθεί αλλά οι Σκοπιανοί από την ίδια στιγμή θα δείξουν ότι δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν τακτική στο θέμα της ονομασίας.
Η νέα αντίδραση της Ελλάδας αυτή τη φορά θα προέλθει από τον βιομηχανικό κόσμο. Αρκετοί Έλληνες βιομήχανοι, κυριολεκτικά θα σηκώσουν τις βιομηχανίες τους και θα τις μεταφέρουν στα Σκόπια. Γιά μιά ακόμη φορά το χρήμα θα παραμερίσει την πατρίδα. Περιοχές ευαίσθητες όπως η Θράκη και η Μακεδονία θα ερημώσουν βυθισμένες στην ανεργία ενώ τα Σκόπια θα ευημερούν οι Έλληνες βιομήχανοι θα θησαυρίζουν.
Δεκαπέντε και πλέον χρόνια τώρα, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων βρίσκεται στην εποχή Νίμιτς. Και μέσα σ΄αυτή την υποκριτική εποχή είναι αναγκασμένη και η Ελλάδα να χορεύει. Οι μέχρι τώρα προτάσεις του πρώην Αμερικανού διπλωμάτη Νίμιτς ως μεσολαβητή του ΟΗΕ αντί να οδηγούν σε μιά διευθέτηση κρατούν το ζήτημα ουσιαστικά ανοιχτό σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική παρέμβαση.
Πολιτικός καριέρας των ΗΠΑ ο Νίμιτς, είναι επόμενο να κινήται μέσα στα πλαίσια των πολιτικών συμφερόντων της Ουάσιγκτων. Και να ενεργεί σύμφωνα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ τα οποία δεν είναι άλλα από της εδραίωσή τους στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων ενάντια στη Ρωσσία, που και αυτή προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση στην περιοχή αυτή. Όμως παρ΄όλη την ικανότητα στην διπλωματία που διαθέτει ο Μάθιους Νίμιτς, δεν κατέστει δυνατόν να κάμψει την αδιαλλαξία των Σκοπιανών. Απλούστατα διότι αυτό είναι κάτι που δεν συμφέρει το παιγνίδι των Αμερικανών. Όμως και από μέρους της Ελλάδας στο θέμα αυτό και να το πω γιά ακόμη μιά φορά διαπράχτηκαν τραγικά λάθη. Τα ίδια λάθη που είχε κάμει η εξωτερική πολιτική της χώρας μας και στο πρόβλημα της Κύπρου.
Πάνω στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων διαφαίνεται μιά κάποια υποκρισία των ΗΠΑ. Κι΄αυτό συνάγεται από το γεγονός, ότι ενώ αναγνώρισε μονομερώς τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα, τώρα παρουσιάζονται ως πρεσβευτές καλής
- 9 -
θελήσεως γιά να βρεθεί λύση στο όνομα. Είναι ο ρόλος που πάντοτε παίζεται σε βάρος της Ελλάδας από αυτούς που θέλουν - και εμείς τους επιτρέπουμε - να παρουσιάζονται στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας μας με το προσωπείο του προστάτη, του φίλου, του σύμμαχου. Ίσως αυτό να είναι μιά ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης. ʼλλωστε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει κάποτε. Η κρίσιμη γεωγραφική θέση της χώρας μας, την υποχρέωνε όχι μόνο να δέχεται, αλλά πολλές φορές και να επιζητεί την προστασία των Μεγάλων.
Τον Μάρτιο του 2004 μετά από απουσία σχεδόν είκοσι χρόνων από την εξουσία, η Νέα Δημοκρατία με τον Κώστα Καραμανλή αναλαμβάνει την διακυβέρνηση της χώρας. Μέσα στα πάρα πολλά προβλήματα που παραλαμβάνει η νέα ηγεσία, είναι και το πρόβλημα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων. Ο Καραμανλής τόσο προεκλογικά όσο και από την θέση του Πρωθυπουργού υπόσχεται πως ...στο θέμα της ονομασίας
των Σκοπιών θα επιζητήσουμε να δοθεί η λύση που να διασφαλίζει την εδαφική ακαιραιότητα της χώρας μας, της Μακεδονίας μας και την ιστορία μας.
Τον ίδιο καιρό το θέμα της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου από την Σερβία είχε πλέον πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Οι αλβανόφωνοι Κοσσοβάροι με τις παροτρύνσεις των ξένων συμφερόντων επιζητούν την απόσπαση της περιοχής τους από την Σερβία και την ανακήρυξή του σε ανεξάρτητο κράτος. Αρχίζουν οι διμερείς συνομιλίες Αλβανών Σέρβων υπό την επιτήρηση Επιτροπής του ΟΗΕ η οποία λόγω της συμμετοχής ενός Αμερικανού, ενός Ρώσσου και ενός εκπροσώπου ητς Ευρωπαϊκής Ένωσης παίρνει την ονομασία Τρόϊκα Φυσικά οι συζητήσεις θα καταλήξουν σε αδιέξοδο αφού αυτό συμφέρει τους ενδιαφερόμενους αφέντες.
Στην κίνηση αυτή, της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου, η Αλβανία, αλλά και οι αλβανόφωνοι των Σκοπίων δεν μένουν αμέτοχοι. Το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας αρχίζει να διαφαίνεται πλέον καθαρά στο πολιτικό προσκήνιο των Βαλκανίων. Γιά μιά ακόμη φορά στην ιστορία της η ευαίσθητη αυτή περιοχή μοιάζει να προετοιμάζει έναν ακόμη πόλεμο. Κάτι το οποίο έγκυροι αναλυτές δεν το αποκλείουν.
Το θέμα της ανεξαρτησίας του Κόσσοβου εκ των πραγμάτων συνδέεται πλέον με τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων των δύο πλευρών Ελλήνων και Σκοπιανών - γιά την ονομασία των Σκοπίων. Είναι ένα πολιτικό επακόλουθο όχι μόνο λόγω της θέσης των δύο κρατών στην ευρύτερη περιοχή αλλά και διότι τα συμφέροντα των μεγάλων σε όλη αυτή την υπόθεση ευνοούνται με την σύνδεση αυτή. Η ανεξαρτησία του Κοσσόβου θα ευνοήσει τα σχέδια τους και τα Σκόπια μοιραία θα ακολουθήσουν τις εξελίξεις. Απλά διότι δεν θα μπορούν να κάμουν αλλοιώς αφού οι προστάτες τους θα τα εγκαταλείψουν σαν άχρηστα πλέον, όταν ολοκληρωθούν τα σχέδιά τους.
Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιοί και γιά ποιούς λόγους έχουν ξεκινήσει το τόσο επικίνδυνο αυτό παιγνίδι. Τα συμφέροντα των δύο μεγάλων, Αμερικής και Ρωσσίας επέλεξαν την ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων γιά την μεγάλη αντιπαράθεσή τους.
Μέσα σε όλον αυτόν τον καταιγισμό των εξελήξεων η ελληνική εξωτερική πολιτική επιλέγει σαν λύση την άσκηση του βέτο στην επικείμενη τον Φεβρουάριο συνέλευση του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, προκειμένου να μελετηθεί εκεί η είσοδος στον οργανισμό αυτόν αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση της Σερβίας, της Αλβανίας και των Σκοπίων. Μπρος στην συνεχιζόμενη αδιαλλαξία των Σκοπιανών ο Καραμανλής σας μόνη λύση βλέπει την άσκηση του βέτο. Θα μπορέσει όμως να πραγματοποιήσει τις δηλώσεις του ή
- 10 -
μάλλον την απειλή του; Θα τον αφήσουν οι Αμερικανοί αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας τα περισσότερα μέλη κράτη της όχι μόνο βλέπουν σαν ένα πιθανό μέλος τα Σκόπια αλλά ήδη τα έχουν αναγνωρίσει την με την συνταγματική τους ονομασία;
Το τελευταίο ταξίδι του Μάθιους Νίμιτς στην περιοχή των Βαλκανίων αλλά και η επίσκεψή του σε Σκόπια και Αθήνα και οι συναντήσεις του με τους Σκοπιανούς πολιτκούς δεν έφεραν καμμιά αλλαγή στο σκηνικό. Οι Σκοπιανοί είναι αμετακίνητοι από τη θέση τους. Ο Φεβρουάριος όπου θα γίνει η συνεδρίαση του ΝΑΤΟ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολύ κοντά.
Στις 17 Μαϊου του 2007 στην εφημερίδα Καθημερινή Αθηνών δημοσιεύεται ένα άρθρο του Αλέξη Παπαχελά με τον τίτλο O Loser των Βαλκανίων.Στο άρθρο του αυτό, που ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων σε όλη την Ελλάδα, ο καταξιωμένος αυτός δημοσιογράφος αναφέρει το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων σαν χαμένο απο χέρι γιά την Ελλάδα. Προσωπικά θα συνταχτώ με την γνώμη του. Το θέμα από καιρό γιά την Ελλάδα έχει χαθεί. Όχι μόνο γιά την αρνητική τόσα χρόνια εξωτερική πολιτική της Ελλάδας πάνω σ΄αυτό το θέμα, αλλά και γιατί στην περιοχή των Βαλκανίων από χρόνια πλέον έχουν αρχίσει να χαράσονται τα Αμερικανικά συμφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι όλα πλέον θα κινούνται σύμφωνα με όσα η Ουάσιγκτων επιθυμεί και την συμφέρουν. Και η Ουάσιγκτων, γιά τα συμφέροντά της, επιθυμεί να γίνει το χατήρι των Σκοπιανών. Γιά πόσο διάστημα όμως; Φυσικά γιά όσο χρειάζεται τους Σκοπιανούς στο παιγνίδι της.
Σε ένα άλλο σημείο του άρθρου του ο Αλέξης Παπαχελάς αναφέρει. Τα υπαρκτά θέματα ασφάλειας (της Ελλάδας) έχουν να κάνουν με την Τουρκία και εν δυνάμει με το φαινόμενο του αλβανικού εθνικισμού.Και σ΄αυτό το σημείο θα συμφωνήσω μαζύ του. Ο αλβανικός εθνικισμός είναι ένα θέμα υπαρκτής ασφάλειας που ανησυχεί σοβαρά την Ελλάδα και που η εξωτερική της πολιτική το έχει εντοπίσει αλλά αδυνατεί να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες αντιμετώπισής του.
Με βάση τις προβλέψεις έγκυρων πολιτικών αναλυτών οι καθοριστικές εξελίξεις στα Βαλκάνια θα αχίσουν να διαφαίνονται αμέσως μετά την ανεξαρτησία του Κόσσοβου και την ανακήρυξή του σε ανεξάρτητο κράτος. Κι΄αυτό έχει προγραμματιστεί να γίνει μέσα στην άνοιξη. Είναι επόμενο η Σερβία, με την συμπαράσταση της Ρωσσίας, να αντιδράσει γιά να μην δεχτεί μιά ακόμη μείωση των εδαφών της. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την χρησιμοποίηση όπλων στην αντίδραση αυτή. Αλλά και από μέρους των Αλβανών είναι δεδομένο ότι στις διενέξεις τους στο εσωτερικό του Κόσσοβου θα χρησιμοποιηθούν τα όπλα. Η αρχή γιά την δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας, το κύριο ζητούμενο από τις ΗΠΑ στην περιοχή των Βαλκανίων, θα ξεκινήσει. Φυσικό επόμενο θα είναι στο παιγνίδι αυτό να εμπλακεί και η αλβανική μειονότητα των Σκοπίων και το πιό πιθανό να ζητούν την ενσωμάτωση του κρατιδίου με το Κόσσοβο οπότε στους Σκοπιανούν θα είναι πλέον μιά γλυκιά ανάμνηση η ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας. Όλα αυτά βέβαια με τις ευλογίες των ΗΠΑ αλλά και τις ευχές της Αλβανίας την οποία ο κ. Μπους γιά τον λόγο αυτόν την είχε επισκεφθεί προ μηνών με την..... ιδιότητα του ήρωα (;)
Στην άλλη μερά βρίσκεται η Τουρκία η οποία χωρίς να συμμετέχει ενεργά στο παιγνίδι αυτό το παρακολουθεί άγρυπνα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή γιά να αποκομίσει κάποια οφέλη πάντοτε με τον προσφιλή της τρόπο, της αρπαγής. Πρόσφατα φρόντισε να προετοιμάσει τους Μουσουλμάνους της Θράκης με την επίσκεψη εκεί του Υπουργού κ.
- 11 -
Αλί Μπαμπατζάν ο οποίος σαν ιδιοκτήτης της ελληνικής Θράκης ξεσήκωσε τους κατοίκους της περιοχής, όπου καταστρατηγώντας συνθήκες και συμφωνίες, τους ονόμασε Τούρκους και τους παρότρυνε να διεκδικούν τα διαιώματά τους σαν Τούρκοι. Ένας αφέντης Τούρκος στο δικό μας μαντρί. Δυστυχώς γιά μιά ακόμη φορά η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας με το πρόσωπο της κ. Μπακογιάννη, δεχτηκε αδιαμαρτύρητα ένα ακόμη χαστούκι. Αλλά και από μέρους της κυβέρνηση και όλου του πολιτικού κόσμου στο σύνολό του δεν υπήρξε καμμιά αξιοπρεπής αντίδραση. Σημεία των καιρών.
Βέβαια στο προσκήνιο υπάρχει και η Βουλγαρία η οποία ακόμη μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει διατυπώσει κάποιο ρόλο στο παιγνίδι των Βαλκανίων. Όμως τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Συμπερασματικά στα Βαλκάνια το πολιτικό παιγνίδι των Αμερικανών και των Ρώσσων βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο των εξελήξεων. Όλα θα κριθούν την ερχόμενη άνοιξη με την συνεδρίαση του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι και την ανακοίνωση της ανεξαρτησίας του Κόσσοβου, την οποία θα ακολουθήσει μιά σειρά αναγνωρίσεων με πρώτες τις ΗΠΑ και τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ακολουθήσει η διαμόρφωση της Μεγάλης Αλβανίας ακόμη και με το σφύριγμα των οβίδων αν κριθεί απαραίτητο. Τα σύνορας στα Βαλκάνια θα αλλάξουν οποσδήποτε σε βάρος της Ελλάδας. Τι θα κάνει η κυβέρνηση Καραμανλή;
Ένα βέτο δεν αρκεί. Απλούστατα διότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί. Αν ο Καραμανλής το χρησιμοποιήσει θα βρει οποσδήποτε απέναντί του τους Αμερικανούς. Αν δεν το χρησιμοποιήσει θα βρει απέναντί του τον Ελληνικό λαό. Κάποιος θα πρέπει να πληρώσει τα λάθη που έγιναν.
.
