Νίκη της Λογικής και του Θάρρους
Διονύσιος Κ. Καραχάλιος
Αντιπρόεδρος του Δικτύου 21

Αντίβαρο, Μάρτιος 2006

Μέσα στον ορυμαγδό της ακατάσχετης κινδυνολογίας και του φτηνού εντυπωσιασμού, στον οποίο, με «υποδειγματική» συνέπεια και αχαλίνωτη ανταγωνιστική διάθεση, επιδίδονται τα ΜΜΕ, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη μια σπουδαία είδηση: το κοινό ανακοινωθέν, που εκδόθηκε μετά την συνάντηση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσο Παπαδόπουλο, αφ’ ενός παραμέρισε πλήρως το περιώνυμο «σχέδιο Ανάν», για την λύση του Κυπριακού προβλήματος, αφ’ ετέρου δε, με το περιεχόμενό του, καταδεικνύει ότι η διεθνής κοινότητα έχει, τελικώς, αντιληφθεί πως η οποιοδήποτε σχετική προσπάθεια οφείλει να λάβει σοβαρότατα υπ’ όψη της και τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων.

Πρόκειται για πανηγυρική δικαίωση του Κυπρίου Προέδρου και όλων όσοι, μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής (και μάλιστα ευθύς μετά την ανάληψη των καθηκόντων του) υπερασπίσθηκαν το αναφαίρετο δικαίωμα του Κυπριακού Ελληνισμού να εκφράσει ελεύθερα την βούλησή του και να μη λάβει υπ’ όψη του τις πανταχόθεν εκβιαστικές πιέσεις, που απέβλεπαν στην υπερψήφιση του κατάπτυστου σχεδίου Ανάν.

Για τους έχοντες ασθενή μνήμη θυμίζουμε ότι, την άνοιξη του 2004, τόσον οι μόλις ηττηθέντες εκλογικά «εκσυγχρονιστές», με επικεφαλής τον, τότε, νέο ηγέτη τους Γ. Παπανδρέου, όσο και η σημερινή υπουργός Εξωτερικών, είχαν ταχθεί υπέρ της ψήφισης του σχεδίου, θεωρούντες ότι αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της Κύπρου, η τυχόν απώλεια της οποίας θα οδηγούσε την πολύπαθη νήσο σε δεινά και συμφορές.

Θυμίζουμε, ακόμη, τις πρωτοφανείς λοιδορίες, απειλές και επιθέσεις που εισέπραξε, τότε, πριν από δύο χρόνια ο Κύπριος Πρόεδρος, κατηγορούμενος, από τους πρόθυμους υπερασπιστές του εξαμβλωματικού σχεδίου, περίπου ως προδότης των εθνικών συμφερόντων και ως υπονομευτής της ειρήνης και της ομαλής εξέλιξης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Και κοντά στον Κύριο Πρόεδρο χαρακτηριζόμαστε, όλοι εμείς που υποστηρίζαμε το ΟΧΙ των Κυπρίων, ως ανόητοι «Ελληναράδες» και κούφιοι «υπερπατριώτες», που, δήθεν, οδηγούσαμε, με την απερισκεψία μας, την μεγαλόνησο στον όλεθρο και την καταστροφή. Σήμερα, όλοι αυτοί οι λαλίστατοι τιμητές, δεν βρίσκουν το θάρρος να πουν μια, έστω, λέξη για να παραδεχθούν, «κάλλιο αργά, παρά ποτέ», την κενότητα των επιχειρημάτων τους και την ρηχότητα της τότε περιδεούς στάσης τους.

Όπως εύστοχα παρατηρεί ο έγκριτος δημοσιογράφος Κώστας Ιορδανίδης (Καθημερινή 2.3.2006), ένα φάσμα ταλανίζει την ελληνική πολιτική αντίληψη, στο σύνολό της, που δεν είναι άλλο από το σύνδρομο αξιοποιήσεως της ‘ευκαιρίας’, ιδιαίτερα όταν οι σύμμαχοι εκδηλώνονται σαφώς υπέρ μιας συγκεκριμένης δράσεως στο διπλωματικό επίπεδο, δίχως να σταθμίζονται προσεκτικά οι συνέπειες του εγχειρήματος. Είναι το σύνδρομο του βενιζελισμού, το ποίο κυριαρχεί πλέον και στη συντηρητική παράταξη, καθώς έχει μετατραπεί σε εθνικό σημείο αναφοράς και κρατούσης πολιτικής ιδεολογίας». Και συμπληρώνει:

«Οι πάσης φύσεως ‘νεωτεριστές’ - όλων των παρατάξεων-κατηγορούν τους ‘εθνικιστές’ για φανατισμό και νοητική ακαμψία, ιδιότητες τις οποίες επέδειξαν οι ίδιοι υπερασπιζόμενοι το σχέδιο Ανάν, το οποίο πλέον θεωρεί παρελθόν και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, αφού δεν έκανε τον κόπο να το αναφέρει στο κοινό ανακοινωθέν».
Σήμερα, η Κύπρος, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κρατά την τύχη της στα χέρια της και, φυσικά, δεν έχει ανάγκη όλους αυτούς τους «ξελιγωμένους» οπαδούς της εύκολης τακτοποίησης των εθνικών μας θεμάτων, που, ενώ εμφανίζονται ως διαπρύσιοι κήρυκες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, ήσαν έτοιμοι να οδηγήσουν την Κύπρο στην ανυπαρξία και τον εξευτελισμό, αποδεχόμενοι την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την άρση του κοινοτικού κεκτημένου, ειδικά και μόνον για την Κύπρο, την διαρκή ξένη κηδεμονία, την διαιώνιση της τουρκικής κατοχής και τον αποκλεισμό των Ελληνοκυπρίων από δικαιώματα και οφέλη που θα απολάμβαναν προνομιακά οι Τουρκοκύπριοι….

Οι πρόσφατες εξελίξεις αποτελούν νίκη της λογικής και ήττα των κάθε λογής «ρεαλιστών», που ονομάζουν «πραγματισμό» κάθε σκέψη έξωθεν και άνωθεν προερχόμενη, απλά και μόνον επειδή δεν έχουν το ψυχικό σθένος, αλλά και την ικανότητα, να διαχειρισθούν τα συμφέροντα του Έθνους, με την μαχητικότητα και την πίστη που απαιτούν οι περιστάσεις, αλλά και η Ιστορία.

Απόλυτα δικαιωμένος ο Τάσος Παπαδόπουλος για τους αγώνες του και την σταθερότητα των απόψεών του, ασφαλώς και είναι σε θέση να διαπραγματευθεί, καλύτερα παντός άλλου, το μέλλον της Κύπρου, με γνώμονα την διασφάλιση των συμφερόντων του Κυπριακού Ελληνισμού. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, οι χθεσινοί τιμητές και υβριστές του έχουν πάρει το «μάθημά» τους και θα σταθούν, από εδώ και στο εξής, στο πλευρό του, όπως οφείλουν να πράξουν όλοι οι Έλληνες, που τιμούν την μνήμη των Κυπρίων Ηρώων και επιθυμούν την δικαίωση των αγώνων τους. Με πρώτη την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, για την οποία, ασφαλώς, η ήδη δηλωθείσα, εκ μέρους της, πρόθεση άασκήσεως των καθηκόντων της μέσα στα πλαίσια που χαράσσει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, δεν μπορεί παρά να σημαίνει την αναθεώρηση της προηγούμενης θέσεώς της, σε ότι αφορά το σχέδιο Ανάν και τις προοπτικές επίλυσης του κυπριακού προβλήματος.-