Κατηγορίες

Ανοικτή επιστολή στον Γεώργιο Παπανδρέου – Πρόεδρο ΠΑΣΟΚ

Αρχική σελίδα
Εξωτ. πολιτική/ Διπλωματία
Εθνικά θέματα
Κοινωνία
Πολιτισμός
Θρησκεία
Διεθνή
Βιβλιογραφία/ Συνδέσεις
Εκδηλώσεις
Οπτικοακουστικό
υλικό
Δελτία
Ενημέρωσης
Ιστολόγιο
Αντίβαρου
ʼγρα γραπτών
Πρόσφατα κείμενα
Με χρονολογική σειρά.
Δελτίο ενημέρωσης!
Εγγραφή Διαγραφή
Συγγραφείς

Αθανάσιος Γιουσμάς
ʼθως Γ. Τσούτσος
ʼκης Καλαιτζίδης
Αλέξανδρος Γερμανός
Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας
Αλέξανδρος Κούτσης
Αμαλία Ηλιάδη
Ανδρέας Σταλίδης
Ανδρέας Φαρμάκης
Ανδρέας Φιλίππου
Αντώνης Κ. Ανδρουλιδάκης
Αντώνης Λαμπίδης
Αντώνης Παυλίδης
Απόστολος Αλεξάνδρου
Απόστολος Αναγνώστου
Αριστείδης Καρατζάς
Αχιλλέας Αιμιλιανίδης
Βάιος Φασούλας
Βαν Κουφαδάκης
Βασίλης Γκατζούλης
Βασίλης Ζούκος
Βασίλης Κυρατζόπουλος
Βασίλης Πάνος
Βασίλης Στοιλόπουλος
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Βασίλης Φτωχόπουλος
Βένιος Αγελόπουλος
Βίας Λειβαδάς
Βλάσης Αγτζίδης
Γεράσιμος Παναγιωτάτος-Τζάκης
Γιάννης Διακογιάννης
Γιάννης Θεοφύλακτος
Γιάννης Παπαθανασόπουλος
Γιάννης Τζιουράς
Γιώργος Αλεξάνδρου
Γιώργος Βλαχόπουλος
Γιώργος Βοσκόπουλος
Γιώργος Βότσης
Γιώργος Κακαρελίδης
Γιώργος Καστρινάκης
Γιώργος Κεκαυμένος
Γιώργος Κεντάς
Γιώργος Κολοκοτρώνης
Γιώργος Κουτσογιάννης
Γιώργος Νεκτάριος Λόης
Γιώργος Μαρκάκης
Γιώργος Μάτσος
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
Γιώργος Σκουταρίδης
Γιώργος Τασιόπουλος
Γλαύκος Χρίστης
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Δημήτριος Δήμου
Δημήτρης Μηλιάδης
Δημήτριος Γερούκαλης
Δημήτριος Α. Μάος
Δημήτριος Νατσιός
Διαμαντής Μπασάντης
Διονύσης Κονταρίνης
Διονύσιος Καραχάλιος
Ειρήνη Στασινοπούλου
Ελένη Lang - Γρυπάρη
Ελευθερία Μαντζούκου
Ελευθέριος Λάριος
Ελλη Γρατσία Ιερομνήμων
Ηλίας Ηλιόπουλος
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Θεόδωρος Ορέστης Γ. Σκαπινάκης
Θεοφάνης Μαλκίδης
Θύμιος Παπανικολάου
Θωμάς Δρίτσας
Ιωάννης Μιχαλόπουλος
Ιωάννης Χαραλαμπίδης
Ιωάννης Γερμανός
Κρίτων Σαλπιγκτής
Κυριάκος Κατσιμάνης
Κυριάκος Σ. Κολοβός
Κωνσταντίνος Αλεξάνδρου Σταμπουλής
Κωνσταντίνος Ναλμπάντης
Κωνσταντίνος Ρωμανός
Κωνσταντίνος Χολέβας
Λαμπρινή Θωμά
Μαίρη Σακελλαροπούλου
Μανώλης Βασιλάκης
Μανώλης Εγγλέζος - Δεληγιαννάκης
Μάρκος Παπαευαγγέλου
Μάρω Σιδέρη
Μιλτιάδης Σ.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Μιχάλης Κ. Γκιόκας
Νέστωρ Παταλιάκας
Νικόλαος Μάρτης
Νίκος Ζυγογιάννης
Νίκος Καλογερόπουλος Kaloy
Νίκος Λυγερός
Νίκος Παπανικολάου
Νίκος Σαραντάκης
Νίνα Γκατζούλη
Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας
Παναγιώτης Ανανιάδης
Παναγιώτης Ήφαιστος
Παναγιώτης Α. Καράμπελας
Παναγιώτης Καρτσωνάκης
Παναγιώτης Φαραντάκης
Παναγιώτης Χαρατζόπουλος
Πανίκος Ελευθερίου
Πάνος Ιωαννίδης
Πασχάλης Χριστοδούλου
Παύλος Βαταβάλης
Σοφία Οικονομίδου
Σπυριδούλα Γρ. Γκουβέρη
Σταύρος Σταυρίδης
Σταύρος Καρκαλέτσης
Στέλιος Θεοδούλου
Στέλιος Μυστακίδης
Στέλιος Πέτρου
Στέφανος Γοντικάκης
Σωτήριος Γεωργιάδης
Τάσος Κάρτας
Φαήλος Κρανιδιώτης
Φειδίας Μπουρλάς
Χρήστος Ανδρέου
Χρήστος Δημητριάδης
Χρήστος Κηπουρός
Χρήστος Κορκόβελος
Χρήστος Μυστιλιάδης
Χρήστος Σαρτζετάκης
Χριστιάνα Λούπα
Χρίστος Δαγρές
Χρίστος Δ. Κατσέτος
Χρύσανθος Λαζαρίδης
Χρύσανθος Σιχλιμοίρης
Gene Rossides
Marcus A. Templar

Επικοινωνία
Οι απόψεις σας είναι ευπρόσδεκτες!

 

Παναγιώτης Ήφαιστος

Καθηγητής

Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, Έδρα Jean Monnet για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ολοκλήρωση

Πάντειον Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών - ifestos@panteion.gr <mailto:ifestos@panteion.gr>, info@ifestos.edu.gr <mailto:info@ifestos.edu.gr>, www.ifestos.edu.gr <http://www.ifestos.edu.gr/>

Ανοικτή επιστολή στον Γεώργιο Παπανδρέου – Πρόεδρο ΠΑΣΟΚ

-Από Παναγιώτη Ήφαιστο, Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών και Έδρας Jean Monnet για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ενοποίηση.

-Προς Κύριο Γεώργιο Παπανδρέου, Πρόεδρο ΠΑΣΟΚ

19.3.2004

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ,

Με έκπληξη σας άκουσα στις 18.3.2004 όταν μιλούσατε στην νέα κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να δηλώνεται ότι εντάξατε την Κύπρο στην ΕΕ και ότι αυτό εκτιμάται πως αποτελεί μια «θετική απογραφή» του έργου σας. ʼναυδο αφήνει μάλιστα τον πληροφορημένο παρατηρητή η επόμενη φράση σας όταν δηλώσατε πως «δεν θα επιτρέψετε στην νέα κυβέρνηση να αφήσει τους κύπριους στον αυτόματο πιλότο». Επιτρέψτε μου λοιπόν να κάνω τα πιο κάτω σχόλια, διεθνολογικής, ηθικής και πολιτικής υφής τα οποία και προτίθεμαι να δημοσιοποιήσω ευρύτερα. Αφορούν δικά σας ολέθρια διπλωματικά λάθη ως υπουργού εξωτερικών τα οποία δημιουργούν θανάσιμους κινδύνους για την ανθρώπινη ελευθερία, για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, για την περιφερειακή σταθερότητα και για την μελλοντική ασφάλεια-ευημερία των πολιτών του ελληνικού κράτους. Αυτοί είναι εξάλλου οι λόγοι για τους οποίους αναλύω το ζήτημα αυτό υπογράφοντας με την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα. Αν μη τι άλλο επειδή δημιουργούνται κίνδυνοι για την συλλογική ελευθερία και τη δημοκρατία νομίζω ότι η ελεύθερη έκφραση-κριτική δεν είναι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση. Έτσι, πέραν του παρόντος και των αναλύσεων τις οποίες έχω ήδη δημοσιεύσει (βλ. <http://www.ifestos.edu.gr/13.htm>), σύντομα θα ενδιατρίψω συγγραφικά στα αίτια του πολιτικού φαινομένου ενός Υπουργού Εξωτερικών που ενώ ευθύνεται για ολέθρια λάθη και παραλείψεις που αφορούν ζωτικά εθνικά συμφέροντα, την δημοκρατία στην Κύπρο και την ανθρώπινη ελευθερία ενός λαού δεν ελέγχθηκε πολιτικά. Επίσης, είναι συγγραφικά και πολιτικά εξαιρετικά ενδιαφέρον το φαινόμενο ενός μεγάλου αριθμού στελεχών μιας μεγάλης παράταξης τα οποία ενώ πολλά δήλωναν πέρυσι για τις καταστροφικές συνέπειες του σχεδίου Αναν τους τελευταίους μήνες όταν εσείς μιλάγατε για «επιτυχή ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ» διακρίθηκαν λόγω ηχηρής σιωπής. Προς το παρόν, σας απευθύνω δημοσίως τις πιο κάτω απόψεις.

Πρώτο, η Κύπρος δεν εντάσσεται στην ΕΕ αλλά, εάν εφαρμοστεί το σχέδιο Αναν, διχοτομείται. Όπως εύστοχα δήλωσε η μεγάλη μορφή του ελληνισμού Βάσος Λυσσαρίδης «από κολοσσιαίο επίτευγμα μετατρέπουμε την ένταξη σε καταστροφικό μπούμερανγκ» (14.3.2002).

Δεύτερο, το μπούμερανγκ, στο οποίο αναφέρθηκε ο Βάσος Λυσσαρίδης, είχε ως αφετηρία τον Φθινόπωρο του 2002, την στιγμή δηλαδή που όλα έδειχναν ότι δρομολογούνται οι προϋποθέσεις βιώσιμης λύσης του κυπριακού [α. Ολοκλήρωση των διαδικασιών ένταξης που εν πολλοίς οφείλονται στις οικονομικές και πολιτικές επιδόσεις των κυπρίων. β. Πολιτικό κεκτημένο ότι η ένταξη θα γίνει «ανεξαρτήτως λύσης». γ. Δηλώσεις πολλών ευρωπαίων ηγετών υπέρ μιας βιώσιμης λύσης συμβατής με την κοινοτική έννομη τάξη]. Δικά σας ολέθρια λάθη ή παραλείψεις –και επιτρέψτε μου να προσθέσω πολιτικές αποφάσεις που στηρίζονται σε κοσμοπολίτικους παραλογισμούς περί ευκαιρίας, δήθεν, δημιουργίας ενός… «μεταεθνικού κράτους» στην Κύπρο, εξωφρενική και πολιτικά ανεύθυνη θέση που δημοσίως υποστήριξε το σύστημα ιδεών το οποίο εσείς ως πολιτικό πρόσωπο φαίνεται ότι εκφράζετε και το οποίο ασφαλώς καμιά πολιτική σχέση δεν έχει με το πολιτικό κληροδότημα των Ανδρέα Παπανδρέου-Γεώργιο Παπανδρέου των δεκαετιών του 1960–, επέτρεψαν στον ΓΓ ΟΗΕ να καταστεί εντολοδόχος των βρετανικών συμφερόντων. Ο Κόφι Αναν καταχράστηκε τον ρόλο του (που είναι εντολοδόχος των εμπλεκομένων και όχι εντολέας συμφερόντων που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο και στον Καταστατικό Χάρτη) και αφέθηκε να προτείνει σχέδιο λύσης του κυπριακού το οποίο παραβιάζει κάθε αρχή διεθνούς δικαίου, το οποίο δεν είναι συμβατό με την ιδιότητα της Κύπρου ως μέλους της ΕΕ και το οποίο παραβιάζει κατάφωρα κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για να αναφερθώ λοιπόν στις δικές σας δηλώσεις στις 18.3.2004, η απογραφή των έργων σας ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας καταμαρτυρεί την ακύρωση του πολιτικοδιπλωματικού κεκτημένου της κυπριακής ένταξης και το στρίμωγμα εκατοντάδων χιλιάδων ελληνοκυπρίων, τουρκοκυπρίων, εποίκων, βρετανών στρατιωτών, τούρκων στρατιωτών και ελλήνων στρατιωτών «σ’ ένα αεροπλάνο» με πιλότο τον Κόφι Αναν ο οποίος αντί εντολοδόχος των εμπλεκομένων, υπηρέτης του Καταστατικού Χάρτη και υπερασπιστής του διεθνούς δικαίου λειτουργεί ως εντολοδόχος άγγλων, αμερικανών και τούρκων διπλωματών που τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες όταν εμείς υπνώτταμε αυτοί οργίαζαν στα παρασκήνια εις βάρος του κυπριακού λαού. Αυτά μάλιστα συνέβηκαν όταν ακούονταν ακατανόητα μουρμουρητά για «ιστορικές ευκαιρίες» και δαφνοστεφανωμένες «επιτυχίες». Αν λοιπόν θα πρέπει να γίνει απογραφή θα πρέπει να εξετάσει τα αίτια για τα οποία πασιφανώς ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας αφήσατε να εκδηλωθεί το σχέδιο Αναν με αυτό το περιεχόμενο και τους λόγους για τους οποίους από το Φθινόπωρο του 2002 μέχρι την ολέθρια συμφωνία της Νέας Υόρκης του Φεβρουαρίου 2004 αφήσατε τις εξελίξεις να – όπως εύστοχα σημείωσε ο Βάσος Λυσσαρίδης– μετατρέψουν τα επιτεύγματα των κυπρίων σε καταστροφικό μπούμερανγκ.

Τρίτο, μετά την Νέα Υόρκη δρομολογήθηκαν εξελίξεις τις οποίες συνοψίζω στον εξής «δεκάλογο»:

i) Αν στις 20 Απριλίου οι κύπριοι δεν καταψηφίσουν το ολέθριο σχέδιο που εσείς ονομάσατε «ιστορική ευκαιρία», κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου καταργείται η εδραία Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή, καταργείται ο θεσμός συλλογικής ελευθερίας που οι κύπριοι με αίμα κατάκτησαν και με κόπο έκτισαν τα τελευταία σαράντα χρόνια.

ii) Η Κύπρος αναπόδραστα διχοτομείται,

iii) Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ουσιαστικά ακυρώνεται,

iv) Καταργείται παντοτινά η κυπριακή λαϊκή κυριαρχία επειδή τίθεται υπό την αίρεση προβληματικών πολιτειακών ρυθμίσεων και υπό παντοτινή εποπτεία ξένων (τουρκικές «εγγυήσεις» και ξένοι δικαστές).

v) Καταστρατηγούνται πάγιες δημοκρατικές αρχές επειδή οι πολιτειακές ρυθμίσεις δημιουργούν καθεστώς τυραννίας του 18% επί του 82% και παντοτινού δικαιώματος της Τουρκίας και εποίκων να αποφαίνονται αυθαίρετα για τα τεκταινόμενα και στα δύο έξωθεν εξαρτημένα κρατίδια που θα αντικαταστήσουν την εδραία Κυπριακή Δημοκρατία.

vi) Εξουδετερώνεται η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ με τρις τουλάχιστον τρόπους: α) Γιατί όλη η Κύπρος θα αποτελεί εξαίρεση στην κοινοτική έννομη τάξη, β) γιατί λόγω αρνησικυρίας δεν θα είναι εφικτό να λαμβάνεται οποιαδήποτε ουσιαστική απόφαση επί κοινοτικών ή άλλων ζητημάτων και γ) γιατί επί στρατηγικών ζητημάτων όπως η διεύρυνση της ΕΕ η Κύπρος δεσμεύεται συνταγματικά να υιοθετεί προαποφασισμένες θέσεις.

vii) Έτσι, λόγω δικών σας ολέθριων λαθών ή παραλείψεων, με το εκβιαστικό δημοψήφισμα που καταχρηστικά επιβάλλει ο Αναν για να προλάβει την τελική ένταξη, θα έχουμε όχι προσαρμογή της λύσης του κυπριακού στο κοινοτικό κεκτημένο αλλά το αντίστροφο, δηλαδή καθιέρωση της μη εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου στην Κύπρο ως εξαίρεση στην κοινοτική έννομη τάξη. Αντίθετα με πάγιες επιδιώξεις δέκα ετών, η ένταξη προσαρμόζεται στην διχοτόμηση που προβλέπει το σχέδιο Αναν αντί η ένταξη να αποκλείσει την διχοτόμηση και να οδηγήσει σε μια ενιαία, βιώσιμη, λειτουργική, αποτελεσματική και σταθερή Κυπριακή Πολιτεία.

viii) Εάν οι κύπριοι καταψηφίσουν το ανανικό πολιτειακό τερατούργημα, έστω κα αργοπορημένα δημιουργούνται κάποιες προϋποθέσεις επιτυχίας του δύσκολου αγώνα επανένωσης της Κύπρου μετά την 1η Μαιου. Εν τούτοις, όπως οι δηλώσεις σας δείχνουν δεν φαίνεται να κατανοείται αυτό το πασίδηλο γεγονός και συνεχίζεται να θεωρείται την «ανανική διχοτόμηση» της Κύπρου ως δήθεν επιτυχία.

ix) Είναι χαρακτηριστικό ότι άγγλοι και αμερικανοί αξιωματούχοι τις τελευταίες μέρες απειλούν και εκβιάζουν τους κυπρίους να πουν ναι στο δημοψήφισμα. Εν τούτοις, ούτε εσείς ούτε κάποια άλλη ελλαδική φωνή δεν συμπαραστάθηκε στον κυπριακό λαό με το να αντικρούσει αυτούς του κυριολεκτικά ανήθικους (διεθνο)φασιστικούς εκβιασμούς.

x) Δέκατο, αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί, ενώ νομιμοποιούνται τα τελεσμένα της βίας η Τουρκία αποδεσμεύεται από όρους και προϋποθέσεις προώθησης των σχέσεών της με την ΕΕ. Ενισχύεται έτσι η βρετανική θέση υπέρ της διεύρυνσης και κατά της αυτοδύναμης πολιτικής εμβάθυνσης της διαδικασίας ολοκλήρωσης. Αναπόδραστα οδηγούμαστε σε όξυνση των τουρκικών ηγεμονικών συμπεριφορών με δυνατότητα μάλιστα πλέον η ʼγκυρα να χρησιμοποιεί προβλήματα στην Κύπρο για να προβαίνει σε στρατιωτικούς και διπλωματικούς εκβιασμούς κατά της Ελλάδας και κατά της υπόλοιπης Ευρώπης.

Για τους πιο πάνω λόγους, η δική μας «απογραφή» του δικού σας έργου ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας είναι ότι επιτρέψατε να δρομολογηθούν εξελίξεις που νομιμοποιούν τον τουρκικό αναθεωρητισμό-επεκτατισμό, που αναπόδραστα καταστρέφουν όλους τους κυπρίους επειδή τους στερούν το κράτος τους, που καθιστούν την Ελλάδα αξιοθρήνητο χειροκροτητή της άνευ όρων και προϋποθέσεων επιχείρησης αποδυνάμωσης της Ευρώπης και που αναπόδραστα δημιουργούν εστία αστάθειας, τριβών και συγκρούσεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Για να αναφερθώ ξανά στον Βάσο Λυσσαρίδη, υποστηρίζω ότι λόγω ολέθριων λαθών ή παραλείψεων της κυβέρνησης της οποίας ήσασταν κορυφαίο στέλεχος, τα κολοσσιαία επιτεύγματα των κυπρίων μετατράπηκαν σε καταστροφικό μπούμερανγκ. Εσείς, εν τούτοις, αντί απολογισμού λαθών ή θαρραλέου mea culpa όλως περιέργως ζητάτε «απογραφή» καταγραφής των επιτυχιών. Για όλες τις πολιτικές δυνάμεις, βεβαίως, απομένει μια τελευταία ευκαιρία: Να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ζητήσουν να μην αφεθούν οι ευρισκόμενοι υπό συνεχή εκβιασμό κύπριοι να αποφασίσουν για την καταστροφή όλων μας. Μετά την 1η Μαιου, χωρίς όρους, προϋποθέσεις, χρονικά διλήμματα και εκβιασμούς, μπορούν να αρχίσουν σοβαρές συνομιλίες με όλους τους ενδιαφερομένους για το κατά πόσον υπάρχει δυνατότητα επανένωσης της Κύπρου και δημιουργίας ενός πραγματικά βιώσιμου κράτους. Ο νομιμοποιημένος και θεμιτός σκοπός των μελλοντικών διαπραγματεύσεων είναι η αποκατάσταση της διεθνούς τάξης με την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων και την επανένωση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως πλήρους πλέον μέλους της ΕΕ. Κανείς επομένως δεν πρέπει να κρυφτεί πίσω από το απαράδεκτο επιχείρημα ότι «οι κύπριοι αποφασίζουν», την στιγμή που όπως ήδη αναφέρθηκε οι τελευταίοι λειτουργούν υπό την πίεση των ελλαδικών λαθών και υπό το κράτος των προαναφερθέντων απροσχημάτιστων βρετανικών-αμερικανικών και τουρκικών εκβιαστικών δηλώσεων που τους καλούν να υποθηκεύσουν παντοτινά την συλλογική ελευθερία τους και τα δημοκρατικά δικαιώματά τους.

 

Υστερόγραφο-πρόσθετα σχόλια στην ανοικτή επιστολή προς τον Γιώργο Παπανδρέου της 19ης Μαρτίου 2004

21.3.2004

 

Η ανοικτή επιστολή προς τον Γεώργιο Παπανδρέου (http://www.ifestos.edu.gr/13.htm) γράφτηκε και δημοσιοποιήθηκε ως άμεση αντίδραση σε αποσπάσματα της ομιλίας του Γεωργίου Παπανδρέου που μεταδίδονταν τηλεοπτικά στις 18.3.2004. Με άλλα αποσπάσματα της ομιλίας του Γεωργίου Παπανδρέου που αναπαράχθηκαν στον ημερήσιο τύπο στις 19.3.2004, ο νυν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ «προτρέπει την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες και να κάνει προτάσεις για το κυπριακό», ενώ φέρετε να κάνει την εξής ακόμη πιο εκπληκτική δήλωση: «Είναι λογικό οι κινήσεις και οι προτάσεις του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ να μην ανταποκρίνονται πάντα στις επιθυμίες μας ή να αντιβαίνουν στα εθνικά συμφέροντα». Επί αυτών κάνουμε τις εξής αναγκαίες και μη εξαιρετέες πρόσθετες επισημάνσεις:

      Πρώτο, με δεδομένο το γνωστό κοσμοπολίτικο σύστημα ιδεολογημάτων το οποίο ως πολιτικό πρόσωπο κατά την εκτίμησή μας εκφράζει ο Γιώργος Παπανδρέου –το οποίο συχνά-πυκνά υποστηρίζει ότι έθνος-κράτος, εθνικό συμφέρον και κυριαρχία είναι παρωχημένες έννοιες– ερωτούμε:  Επειδή ο προεκλογικός αγώνας κυριαρχήθηκε από την επίδειξη ικανότητας εκτέλεσης επικοινωνιακών καταιγίδων ή επίδειξη γυμναστικών ικανοτήτων και όχι από την εκφορά ουσιαστικού ιδεολογικοπολιτικού λόγου, πότε ο Γιώργος Παπανδρέου ως πολιτικός ανήρ όρισε και ανέλυσε με ακρίβεια αυτά τα εθνικά συμφέροντα; Πότε μας πληροφόρησε ως προς το ποια είναι αυτά τα εθνικά συμφέροντα στην Κύπρο; Ή μήπως θεωρεί την κατάργηση και την διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ελληνικό εθνικό συμφέρον; Έχει ή δεν έχει επίγνωση του γεγονότος ότι είναι ένα πράγμα η έννοια του εθνικού συμφέροντος στην βάση του οποίου λειτουργούν όλα τα σύγχρονα κράτη και άλλο οι ασυναρτησίες του νεοφιλελεύθερου και/ή του απολιτικού-κοσμοπολίτικου συστήματος ιδεολογημάτων που πολλοί εκτιμούν ότι ως πολιτικός ανήρ ο ίδιος ενσαρκώνει! Να είναι σίγουρος ο κ Παπανδρέου και οι αρχιερείς ιδεών ηγεμονικής-κοσμοπολίτικης έμπνευσης ότι θα επανέλθουμε με πιο λεπτομερείς αναφορές, παραπομπές και τεκμηριώσεις! Ενδιαμέσως, επειδή δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις του παρά μόνο τις πολιτικές του επιλογές, ίσως είναι χρήσιμο στον Γιώργο Παπανδρέου να μελετήσει την τελευταία μονογραφία του γράφοντος, Οι διεθνείς σχέσεις ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης (για περισσότερες πληροφορίες βλ. http://www.ifestos.edu.gr/7.htm), όπου σε πολλά σημεία ελέγχεται στοχαστικά το σύστημα ιδεών το οποίο εκτιμώ ότι ο ίδιος συνειδητά ή χωρίς να το κατανοεί εκφράζει. Αυτό το σύστημα ιδεών, κατά την εκτίμησή μου, καμία απολύτως σχέση δεν έχει με το πολιτικό-κοσμοθεωρητικό κληροδότημα των βιολογικών προγόνων του Γιώργου Παπανδρέου ή με τις κυρίαρχες κοσμοθεωρητικές παραδοχές του κομματιού εκείνου της ελληνικής κοινωνίας το οποίο είναι σήμερα ενταγμένο (ή μήπως εγκλωβισμένο;) σ’ ένα ρευστό πολιτικό χώρο του οποίου πολλοί διερωτώνται πιο θα είναι το όνομα, τα στελέχη και το ιδεολογικό περιεχόμενο βρίσκονται σε μετάβαση προς, όπως φαίνεται, προς την διαμόρφωση ενός πρωτόγνωρου μίγματος «απολιτικού μεταεθνικού κοσμοπολιτισμού» και αντιδραστικού νεοφιλελευθερισμού.     

      Δεύτερο, κάθε πολίτης έχει δικαίωμα –αν όχι υποχρέωση–να ελέγχει τις αντιφάσεις, τα λογικά σφάλματα, τα πολιτικά σφάλματα και τις πολιτικές συνέπειες των ιδεών και των πράξεων ενός πολιτικού άνδρα που διατείνεται ότι είναι ο καταλληλότερος να ηγηθεί μιας μεγάλης δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης και κατ’ επέκταση του ελληνικού κράτους. Υπό αυτό το πρίσμα η δήλωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι «είναι λογικό οι κινήσεις και οι προτάσεις του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ να μην ανταποκρίνονται πάντα στις επιθυμίες μας ή να αντιβαίνουν στα εθνικά συμφέροντα» θέτει εύλογα ερωτήματα για τον τρόπο που ο ίδιος λειτούργησε ως Υπουργός Εξωτερικών. Εκτιμούμε λοιπόν ότι είτε δεν κατανοεί πλήρως την σημασία και τις συνέπειες των θέσεων και των πράξεών του ως υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας τα δύο τελευταία χρόνια, είτε –αντί θαρραλέου mea culpa–, επιχειρεί να τις συσκοτίσει πολιτικά με γενικόλογες και αντιφατικές δηλώσεις.

      Εάν ισχύει το πρώτο τότε πολλοί θα πρέπει να διερωτηθούν κατά πόσο το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι πολιτικά κατάλληλο να ηγείται μιας μεγάλης ιστορικής παράταξης η οποία στα μάτια πολλών συνεχίζει την πατριωτική-προοδευτική πολιτική παράδοση του Βενιζέλου και των Παπανδρέου και η οποία ιστορικά πλειοψηφούσε στην ελληνική κοινωνία. Ακόμη, πολλοί θα πρέπει να διερωτηθούν για τα αίτια, τις μεθοδεύσεις και τις συμπεριφορές που οδήγησαν στην περιθωριοποίηση ή στον εκτοπισμό ικανών και δοκιμασμένων στελεχών αυτής της μεγάλης παράταξης της οποίας αιφνιδίως ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε αρχηγός. Εν τέλει, συγκρίνοντας του αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων και του συστήματος ιδεών που εκπέμπουν ποιος είναι πιο κατάλληλος να συνεχίσει αυτήν την πολιτική παράδοση: Ο Γιώργος Παπανδρέου ή ο Κώστας Καραμανλής; Έγκαιρα, ο υπογράφων υποστήριξε ότι είναι ο δεύτερος.

      Εάν ισχύει το δεύτερο, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα επειδή ο πολιτικός υπεύθυνος της υποβολής μη βιώσιμης λύσης του κυπριακού επιστρέφει στον τόπο του «διπλωματικού εγκλήματος» σφυρίζοντας αδιάφορα ή ρίχνει στάχτη στα μάτια μας υποθέτοντας ότι όσον αφορά την δική του στάση απέναντι στον ΓΓ  όλοι θα λησμονήσουμε τι έλεγε, τι εξέπεμπε και τι έπραττε. Όπως έχουμε εκτενέστατα εξηγήσει σε πρόσφατα κείμενά μας (βλ. http://www.ifestos.edu.gr/13.htm) και όπως ήδη υποσχεθήκαμε ότι θα υποστηρίξουμε με μεταγενέστερη μελέτη:

                  1) Το 2002 την στιγμή που η Κύπρος συμπλήρωνε επιτυχώς τις διαπραγματεύσεις ένταξης στην ΕΕ ο πρώην ΥΠΕΞ απέτυχε παταγωδώς στην εκπλήρωση του στόχου να αποκτήσουν οι προτάσεις του ΓΓ του ΟΗΕ περιεχόμενο συμβατό με το διεθνές δίκαιο, την κοινοτική έννομη τάξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πως λοιπόν ο κ Παπανδρέου νομιμοποιείται σήμερα όταν τα πράγματα είναι απείρως δυσκολότερα να είναι τιμητής των άλλων!

                  2) Όταν το Φθινόπωρο του 2002 ακούστηκε ότι αναμένεται η υποβολή τους αν και ο ίδιος όπως και πολλοί άλλοι εξέφραζαν την δυσφορία τους –και παρά τις ευνοϊκές για εμάς πολιτικές συγκυρίες τις οποίες εξηγώ στην ανοικτή επιστολή μου της 18ης Μαρτίου– παρέλειψε να εμποδίσει την υποβολή τους. Ή μήπως παρά τα κάποια μουρμουρητά επιθυμούσε την υποβολή προτάσεων με αυτό ακριβώς το περιεχόμενο; Η στάση του στη συνέχεια και οι «αναλύσεις» του συστήματος ιδεολογημάτων που τον στήριξε μας, δυστυχώς, οδηγούν σε καταφατική απάντηση.   

                  3) Όταν στην συνέχεια καταχρηστικά και αναρμόδια ο ΓΓ του ΟΗΕ λειτουργούσε ως εντολοδόχος του βρετανού διπλωμάτη λόρδου Χάνευ με το να στέλλει αναξιοπρεπή χρονικά τελεσίγραφα ή με το να εκβίαζε τους κύπριους να δεχθούν το απαράδεκτο σχέδιό του ως είχε, ο κ Παπανδρέου φάνηκε να αδρανεί πλήρως (αν όχι να παροτρύνει τους κυπρίους προς την κατεύθυνση υποταγής) όταν αυτός και ο τότε πρωθυπουργός αθυρόστομα χαρακτήρισαν το σχέδιο Αναν όπως αρχικά υποβλήθηκε ως «ιστορική ευκαιρία».

      4) Σ’ όλα αυτά τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, προστίθεται ότι δεκαπέντε μήνες μετά μέχρι και την συμφωνία της Νέας Υόρκης, ο κ Γιώργος Παπανδρέου όχι μόνο δεν έκανε κάτι ουσιαστικό και αποτελεσματικό για να διαμορφωθούν νέες προτάσεις βιώσιμης λύσης αλλά επιπλέον: i) Το σύστημα ιδεολογημάτων που πολλοί εκτιμούν ότι εκφράζει (ιδιαίτερα αυτό της επιστημονικοφανούς ιστορικής ανεκδοτολογίας που διακρίνεται σε πρόχειρα στημένα τηλεοπτικά παράθυρα) επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή εκστρατεία να πειστούν οι έλληνες της Κύπρου να δεχθούν πολιτειακές δομές που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. ii) Δηλαδή, ουσιαστικά οι κύπριοι «παροτρύνθηκαν» να δεχθούν την κατάργηση της συλλογικής τους ελευθερίας (εσωτερική-εξωτερική κυριαρχία και λαϊκή κυριαρχία). iii) Επιβλήθηκε ο νόμος της σιωπής κατά όποιων μοναχικά υποστήριζαν ότι διακυβεύεται η ανθρώπινη ελευθερία και κυριάρχησαν στις διαπλεγμένες τηλεοπτικές εκπομπές και επιφυλλίδες –για να αποφύγω πιο σκληρά λόγια ή αυτονόητα υπονοούμενα– οι πιο επιστημονικά αναρμόδιες-καταγέλαστες γνώμες iv) Πριν και μετά την επάρατη «συμφωνία» της Νέας Υόρκης ο Γιώργος Παπανδρέου ως υπουργός εξωτερικών και στη συνέχεια ως αρχηγός του τότε κυβερνώντος κόμματος –αντί να επηρεάσει τον ΓΓ είτε να σταματήσει τις εκβιαστικές πρακτικές είτε να συμμορφωθεί με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και την κοινοτική έννομη τάξη– συνέπραξε στον ενταφιασμό των ελπίδων βιώσιμης λύσης ενώ ταυτόχρονα όλως περιέργως δεν παρέλειπε να καυχάται ότι «πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ». Αυτά τα αδιαμφισβήτητα πραγματικά γεγονότα υποδηλώνουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο κύριος πολιτικός υπεύθυνος της παντοτινής υποθήκευσης της ελευθερίας των κυπρίων, της ιστορικής παγίδευσης της ελληνικής διπλωματίας και της δημιουργίας μιας τρομακτικής εστίας τριβών και συγκρούσεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος διασώζεται πολιτικά αν ευθυνόφοβα οι κύπριοι αφεθούν να «αποφασίσουν» υπό το βάρος εκβιασμών, φόβου, διπλωματικών τετελεσμένων και ουσιαστικής αδιαφορίας του «μητροπολιτικού» ελληνικού κράτους. Η κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η στρατηγική ομηρία εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων, εν κατακλείδι, δεν αποτελεί υπόθεση μόνο των ίδιων των κυπρίων αλλά και όλων των υπόλοιπων ελλήνων  και του ελληνικού κράτους που μελλοντικά θα υποστεί τις συνέπειες.  

      Τέλος αλλά όχι το τελευταίο στο οποίο θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε, πριν και μετά την «συμφωνία» της Νέας Υόρκης, το σύστημα ιδεολογημάτων το οποίο πολλοί εκτιμούν ότι εκφράζει πολιτικά και ιδεολογικά ο Γιώργος Παπανδρέου υποστήριζε και συνεχίζει να υποστηρίζει ότι το ανανικό πολιτειακό τερατούργημα αποτελεί θρίαμβο της «νέας εποχής» επειδή η Κύπρος θα καταστεί το πρώτο … μεταεθνικό πείραμα. Υποστήριζε, δηλαδή, την δημιουργία ενός πρωτόγνωρου δοκιμαστικού σωλήνα εντός του οποίου θα επιχειρηθεί η πολιτισμική απονεύρωση και η πολιτειακή καθυπόταξη ενός λαού για να εκπληρωθούν οι διαστρεμμένες και ανελεύθερες ιδέες της «μεταεθνικής εποχής». Για να ικανοποιήσουν αυτές τις ιδεολογικές διαστροφές μερικοί δεν διστάζουν να ζητούν με φανατισμό την διχοτόμηση και ουσιαστική κατάργηση ενός κυρίαρχου-ανεξάρτητου κράτους.

      Βεβαίως, αυτά συμβαίνουν και αλλού –Κόσοβο, Βοσνία, Ιράκ κτλ– με την διαφορά ότι οι αρχιερείς της αμφισβήτησης του εθνικού συμφέροντος και του θεσμού συλλογικής ελευθερίας του έθνους-κράτους δεν έχουν ακόμη κατορθώσει να οριστικοποιήσουν τα άνομα, ανελεύθερα και ανήθικα σχέδιά τους. Στην Κύπρο, εάν τα ολέθρια λάθη-παραλείψεις και τα στρεβλά-διεστραμμένα ιδεολογήματα σύντομα οδηγήσουν στην προσπάθεια εφαρμογής των άνομων προτάσεων του ΓΓ του ΟΗΕ, οι οποίες όχι μόνο αντιβαίνουν στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα» αλλά επίσης παραβιάζουν κατάφορα τα ανθρώπινα δικαιώματα, πάγιες δημοκρατικές αρχές, το διεθνές δίκαιο και το κοινοτικό κεκτημένο της ΕΕ της οποίας η Κύπρος υποτίθεται ότι γίνεται πλήρες μέλος, θα καταστήσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους τα πρώτα θύματα των ηγεμονικής έμπνευσης «μεταεθνικών» διαστροφών. Κάποιοι «διανοούμενοι» φορείς φασιστοειδών ηγεμονικών παραδοχών κατά των θεσμών συλλογικής ελευθερίας των λιγότερο ισχυρών κρατών δυνατό να επιχαίρουν χαιρέκακα για το γεγονός ότι οι κύπριοι βρέθηκαν στο στόχαστρο αυτών των συνωμοσιών. 

Οι Kύπριοι πάντως έχουν μια ακόμη ευκαιρία: Να πουν ένα μαζικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Κάθε πολιτικά υπεύθυνος έλληνας δημοκράτης έχει υποχρέωση να τους ενισχύσει να προασπίσουν την συλλογική τους ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.         

 

 

 

http://www.antibaro.gr