Ο λαός δικαιούται να γνωρίζει τις αληθινές προθέσεις Πανίκος Ελευθερίου ʼσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος Αντίβαρο, Μάϊος 2008   Μετά τις προεδρικές εκλογές, αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει, είναι το γεγονός ότι μαζί με τους νικητές, πανηγυρίζουν και γνωστοί εχθροί της Κύπρου.  Θεωρούν ως δεδομένο το ότι η απομάκρυνση του Τάσσου Παπαδόπουλου από την εξουσία, ανοίγει τον δρόμο για την λύση του Κυπριακού, με τις γνωστές απαράδεκτες πρόνοιες, που συναντήσαμε στο σχέδιο Ανάν.  Στην ουσία, σύντομα θα βιώσουμε την νεκρανάσταση του σχεδίου Ανάν, που θα έχει διαφορετικό περιτύλιγμα, αλλά ίδιο περιεχόμενο.  Αυτό θα γίνει, ενώ πολλοί στην προεκλογική περίοδο, καμώνονταν ότι αυτό δεν ήταν ένα υπαρκτό σενάριο, κατηγορώντας  τον πρώην Πρόεδρο, ότι έβλεπε φαντάσματα.  Δυστυχώς, σ’ αυτές τις εκλογές, οι θιασώτες μιας πιο ‘ευέλικτης πολιτικής’, κύριοι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία στο Κυπριακό, και για τον θανάσιμο κίνδυνο που διατρέξαμε με το συγκεκριμένο σχέδιο λύσης, επιβραβεύτηκαν και πάλι, και εκτοπίζουν τον εμπνευστή του ηρωικού 76%, που βροντοφώναξε ο Κυπριακός Ελληνισμός, το 2004.     Δεν πείθουν καθόλου, οι καθησυχαστικές δηλώσεις των οποιωνδήποτε, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του νέου προέδρου, ο οποίος προσπαθεί να γαρνίρει τη λύση που επιδιώκει, με ότι διαθέσιμο υπάρχει στο λεξιλόγιο της πολιτικής και των πολιτικών, στο Κυπριακό (Διζωνική Ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, αποφάσεις και ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, Κοινοτικό Δίκαιο, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα κ.α.).  Θα ήταν πιο τίμιο, κάποιοι να είναι πιο ειλικρινείς.  Ο λαός δικαιούται να γνωρίζει, τις αληθινές προθέσεις, και τις πραγματικές κόκκινες γραμμές.  Έχει μπουχτίσει από τις προσμίξεις θέσεων, τις ‘δεσμεύσεις-σαλάτα’, που πρέπει να τα έχουν όλα μέσα (για να χαϊδεύουν όλα τ’ αυτιά).  Για να ενισχύσω τα περί τιμιότητας, που θίγω πιο πάνω, θα δανειστώ την άποψη του αξιόλογου επιστήμονα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς, Παναγιώτη Ήφαιστου.  Στο βαρυσήμαντο άρθρο του, που τιτλοφορείται... «Η πλεκτάνη Αναν και οι παραδοχές υποδούλωσης και υποτέλειας», ανάμεσα σε άλλα, σημειώνει: «...θα ήταν πιο τίμιο, όσοι για ποικίλους λόγους είναι προσκολλημένοι στο τερατούργημα του σχεδίου Ανάν, αντί να το υποβάλλουν με νέες μεταμφιέσεις, να ομολογήσουν απερίφραστα αυτό που εν τέλει πιστεύουν: Έχουμε αποφασίσει να μην είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και εκτιμούμε ότι ως υποτελείς των Τούρκων και των ʼγγλων θα περνάμε καλά και ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή. Εφήμερα υλικά και ωφελιμιστικά κριτήρια είναι πιο σπουδαία. Τρέφουμε ελπίδες, θα μπορούσαν ακόμη να ομολογήσουν, πως μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού οράματος και της δυτικής υποκρισίας περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι λαοί μπορούν να ενώνονται και να φτιάχνουν νέες πασπαρτού ταυτότητες, έστω και αν αυτό σημαίνει υποδούλωση στους Αγγλοαμερικανούς και νεοοθωμανούς νεοποικιοκράτες.»   Οι πολιτικοί, εκτός από ειλικρινείς, και έντιμοι απέναντι στο λαό, οφείλουν να είναι ρεαλιστές, και ο πραγματικός αυτός ρεαλισμός (όχι ο ρεαλισμός της ηττοπάθειας, και της προσαρμογής με τα κατοχικά δεδομένα), να βασίζεται στη γνώση.  Δηλαδή, να έχουν γνώση της πραγματικότητας, μελετώντας τον αντίπαλο, και τις επιδιώξεις του, για να μπορούν να χαράξουν πολιτική, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, και βεβαίως να μπορούν να δώσουν κατεύθυνση στο λαό.  Εξ αυτού, θα ήταν νομίζω παράλειψη αν δεν πρόσθετα και κάποια άλλα που σημειώνει ο Π. Ήφαιστος, στο ίδιο άρθρο: «Σκοπός της Βρετανίας είναι η αναίρεση της ανεξαρτησίας των Κυπρίων που «κερδήθηκε» μετά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, η παγίωση της ιδιοκτησίας των ιμπεριαλιστικών βάσεων συμπεριλαμβανομένων θαλάσσιων πόρων και ο -συνεταιρικός με την Τουρκία- πλήρης και παντοτινός στρατηγικός έλεγχος της Κύπρου, του πλούτου της και ανθρώπων της. Σκοπός των Τούρκων είναι, όπως εξάλλου πάντα διακηρύττουν, να παγιώσουν τον στρατηγικό έλεγχο επί της Κύπρου, να καταστήσουν τους Κυπρίους υποτελή μειονότητα στην ίδια την πατρίδα τους και κατά προτίμηση αναίμακτα να τους εξαφανίσουν είτε με μετανάστευση είτε με μετατροπή τους σε αναξιοπρεπείς εξυπηρετικούς φραγκολεβαντίνους.»    Υπάρχει σώφρων πολίτης, χωρίς κομματικές παρωπίδες, που διάβασε έστω και την πιο απλή περίληψη του σχεδίου Ανάν, που θα διαφωνήσει με τις πιο πάνω διαπιστώσεις;  Με το να αυτοαναιρεθούμε ως κράτος και ως άνθρωποι, αποδεχόμενοι τον εξευτελισμό που μας προτείνουν, διασφαλίζουμε την συνέχεια του Ελληνισμού στην Κύπρο, ή υπογράφουμε την ληξιαρχική πράξη του;     Πανίκος Ελευθερίου ʼσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος (3.3.2008)