Τέσσερα άρθρα του Πανίκου Ελευθερίου από την ʼσσια (Κατεχόμενη Αμμόχωστος)

1. Ας μας απαντήσουν αυτοί που επείγονται...

2. Διολισθαίνοντας προς απαράδεκτη λύση του Κυπριακού

3. Συνεχής εγρήγορση για ενημέρωση

4. Στο Μπούρκεστοκ, προ των πυλών μιας νέας Ζυρίχης

Ας μας απαντήσουν αυτοί που επείγονται...

Προκαλεί την απορία και την ανησυχία του κάθε προβληματιζόμενου πολίτη η εθνικά επικίνδυνη συνεχιζόμενη ασάφεια περί του τι μέλλει γενέσθαι στο θέμα της λύσεως του Κυπριακού με βάση το σχέδιο Ανάν.

Στις 10 του Φεβρουαρίου ξεκινούν οι συνομιλίες στις οποίες είναι σίγουρο ότι θα ζητηθεί από την δική μας πλευρά να διανύσει το ‘έξτρα μίλι’ προς επίτευξη λύσης του Κυπριακού. Ξεκινώντας τη ‘συνετή πολιτική του καλού παιδιού’ από την αποδοχή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (από τότε άρχισε η σταδιακή αναγνώριση και νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων), καταλήξαμε να διαπραγματευόμαστε λύση του Κυπριακού με βάση το σχέδιο Ανάν. Και είναι τέτοιες οι πιέσεις για αποδοχή του σχεδίου Ανάν ως λύση του Κυπριακού, και τέτοια η προβολή του από όλους ως της μόνης διαθέσιμης επιλογής, που όποιος διαφωνεί, συγκαταλέγεται στους τρελούς, όπως περίπου έλεγε κι ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το ίδιο τροπάριο σε νέα εκτέλεση. Οι τούρκοι θέτουν πάλι πιο προχωρημένες θέσεις, αξιώνοντας πλέον καθαρά λύση με βάση τις λεγόμενες πραγματικότητες. Με επικοινωνιακά κόλπα παριστάνουν τους διαλλακτικούς. Εμείς, όπως πάντα, στον τρόμο μας μήπως και φανούμε αδιάλλακτοι, εκλιπαρούμε: «Δώστε μας τουλάχιστον το Σχέδιο Ανάν». Η αυλαία αυτής της φαρσοκωμωδίας πρέπει να κλείσει. Χάριν συζήτησης, ας δεχθούμε ότι μέχρι τώρα, λόγοι τακτικής είχαν επιβάλει μια κωλυσιεργία από την πλευρά μας, και αποδοχή του εκτρωματικού αυτού σχεδίου ως βάση για συζήτηση. Κι αυτό παρά την γενική αποδοχή ότι το σχέδιο αυτό αποτελεί ύβρη κατά της ανθρωπότητας, αφού νομιμοποιεί την παρανομία της κατοχής (ακόμα και ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ δηλώνει κατ’ επανάληψη ότι με αυτό το σχέδιο νομιμοποιείται και οριστικοποιείται η νίκη της Τουρκίας στην Κύπρο). Τώρα λοιπόν τι γίνεται; Θα αυτοκτονήσουμε προσπαθώντας να αποδείξουμε την καλή μας διάθεση; Συνειδητοποιήσαμε ότι στήνεται μια παγίδα εις βάρος μας; Οι τούρκοι μπορεί να μην χρειαστεί καν να δεχθούν το σχέδιο Ανάν. Κάποιοι από τους ηγέτες μας ήδη δέχονται επιδιαιτησίες και δημοψηφίσματα χωρίς διαπραγμάτευση. Από την άλλη, αν οι τούρκοι πουν το μεγάλο ναι, ακόμα χειρότερα. Τότε θα αναγκαστούμε να αρνηθούμε, κινδυνεύοντας να βγούμε και κατηγορούμενοι γιατί κατέχεται η πατρίδα μας. Ελπίζουμε, η επιδίωξη της δικής μας πλευράς να είναι η δίκαιη και βιώσιμη λύση, όπως πάντα διατυμπανίζαμε, κι όχι η αποφυγή της καταδίκης μας ως αδιάλλακτης πλευράς. Ας μην συνεχίσει ‘μέχρι θανάτου’ αυτό το ‘πιπίλισμα’ του να μην φανούμε αδιάλλακτοι. Κατάντησε αυτοσκοπός και μας οδηγεί στον όλεθρο. Εάν στην επιδίωξη για το ‘κέρδος’ της μη καταδίκης μας ως αδιάλλακτους παραδώσουμε την Κύπρο στις ορέξεις των στρατοκρατών της ʼγκυρας, τότε... ζήτω που καήκαμε.

Οι ξένοι που επείγονται να λύσουν το Κυπριακό πριν από την 1η του Μάη δεν έχουν φιλικές διαθέσεις. Δεν θέλουν με κανένα τρόπο να εισέλθει η Κύπρος ως κράτος στην Ενωμένη Ευρώπη. Αντί αυτού προτιμούν να μπει μια ‘ελεγχόμενη Μπανανία’. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζονται τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό εξάγεται από τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν με τους πρωτοφανείς τρόπους λήψης αποφάσεων, πάντα με επιδιαιτησίες ξένων, καθώς και των προνοιών για τις βάσεις.

Ας ελπίσουμε ότι υπάρχουν ακόμα κάποιες αντιστάσεις στους ηγέτες μας. Η πειστική εμμονή μας σε θέσεις αρχών, με λεπτούς χειρισμούς και η χρήση νομικών επιχειρημάτων, είναι η μόνη οδός. Παρά τα λάθη του παρελθόντος, τα οποία μας οδήγησαν στο σχέδιο Ανάν, μπαίνουμε στην Ευρώπη. Παρά τις απειλές και τα τελεσίγραφα, στην στοά του Αττάλου υπογράφτηκε η συνθήκη προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πετύχαμε τον στρατηγικό στόχο της ένταξης (λόγω τουρκικής πλεονεξίας, κι ας μην κοκορεύονται κάποιοι ότι ήταν αποτέλεσμα των χειρισμών τους), και τώρα θα κριθούμε. Θα κάνουμε χρήση των προοπτικών που ανοίγονται; Αυτός ήταν ο λόγος που θέλαμε να μπούμε στην Ευρώπη. Θυμίζω ότι παλαιότερα οι διαφωνούντες στην λύση της Διζωνικής αποστομώνονταν με το τετριμμένο: «αυτά θα τα διορθώσει το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο». Αυτό λοιπόν το κεκτημένο θα είναι στην διάθεση μας σε 60 μέρες και γι αυτό εντατικοποιούνται οι προσπάθειες για να μας στερηθεί αυτή η δυνατότητα. Πρέπει, λαός και ηγεσία να αντισταθούμε. Βάση ποιας λογικής να συγκατανεύσουμε για λύση πριν την 1η Μαΐου; Ποιο θα είναι το κέρδος; Γιατί να διαπραχθεί ένα τέτοιο βλακώδες εθνικό σφάλμα;

Ας μας απαντήσουν αυτοί που επείγονται για λύση εντός των 80 αυτών ημερών...

Πανίκος Ελευθερίου

(ʼσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος) (05/02/2004)

Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαμε τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Φθάνει η ώρα της αλήθειας. Πάντα ελπίζαμε ότι αυτή η ώρα θα σήμανε και το ότι τα ψέματα και η παραπλάνηση τελειώνουν. Τα μαντάτα όμως από την Νέα Υόρκη δεν πείθουν ότι άλλαξε οτιδήποτε. Θα αναζητήσουμε ‘δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, με βάση το Σχέδιο Ανάν’, λένε και πάλι τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Δυστυχώς λοιπόν, το θέατρο του παραλόγου καλά κρατεί. Είναι με μεγάλη θλίψη που διαπιστώνουμε, για άλλη μια φορά διολίσθηση από διακηρυγμένες θέσεις. Δεν δεχόμαστε, λέγαμε, σε καμιά περίπτωση τον ρόλο του επιδιαιτητή από μέρους του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών. Δεν δεχόμαστε, λέγαμε, το σχέδιο Ανάν ως έχει. Δεν δεχόμαστε λέγαμε λύση που να είναι αντίθετη με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τι είδαμε να συμβαίνει όμως στη Νέα Υόρκη; Εξανεμίσθηκαν και οι τελευταίες αντιστάσεις μας και ξεκινούν συνομιλίες με δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα για εξεύρεση λύσης με βάση το σχέδιο Ανάν.

Η συγκινησιακή ατμόσφαιρά που επιχείρησαν να δώσουν προς τα έξω οι παρευρισκόμενοι πολιτικοί ηγέτες, άγγιζε τα όρια του τραγελαφικού. Συγκινήθηκαν οι ηγέτες μας για την σύμπνοια που επικράτησε και για την επίτευξη του στόχου για έναρξη του διαλόγου προς εξεύρεση λύσης πριν από την 1η του Μάη. Εμείς το είχαμε ζητήσει λέει. Ζητήσαμε να αυτοκτονήσουμε παραμονές πριν από την ένταξη μας. Ζητούμε να στερηθούμε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που μας διασφαλίζει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Λίγο πολύ πανηγύριζαν οι ηγέτες και επειδή πέτυχαν να πεισθεί η τουρκική πλευρά να παρακαθίσει σε συνομιλίες με βάση το σχέδιο Ανάν, ενώ προηγουμένως το θεωρούσε νεκρό. Το θεωρούν αυτό επίτευγμα. Πανηγύριζαν επίσης για την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην διαδικασία. Μπορεί να εμπλακεί η Ε.Ε. με την ιδιότητα του παρατηρητή πριν την κομβική ημερομηνία της 1ης Μαΐου, για να βοηθήσει να εναρμονισθεί ένα ‘σχέδιο τέρας’ με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο; Να μας επιτραπεί να αμφιβάλουμε, ακριβώς επειδή οι προσπάθειες γίνονται πριν από την ένταξη μας. Για να αποτραπεί η δυνατότητα από μέρους μας να διεκδικήσουμε λύση με βάση το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.

Από ανέκαθεν είχαμε τις διαφωνίες μας ως προς τις δυνατότητες ουσιαστικών αλλαγών στο δύσκαμπτο σχέδιο Ανάν. Αποδεικνύεται τώρα, και θα γίνει πιο τελειωτικό με την έναρξη των συνομιλιών, ότι αυτό επιβεβαιώνεται. Το μέγα ερώτημα είναι το εξής: Πως θα πετύχουν οι ηγέτες μας, συζητώντας με βάση το σχέδιο Ανάν να συμφωνήσουν σε μια λύση που θα είναι δίκαιη, λειτουργική, βιώσιμη, και βασισμένη στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο;

Όπως είπα και πιο πάνω, τα ψέματα τελειώνουν, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των οποιωνδήποτε. Λύση δίκαιη και βιώσιμη, με βάση το Ευρωπαϊκό κεκτημένο με σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και λύση με βάση το σχέδιο Ανάν, είναι δύο γραμμές παράλληλες, που μάλιστα απέχουν πολύ μεταξύ τους. Το έχουμε επαναλάβει κατά κόρον. Το Σχέδιο Ανάν δεν αλλάζει! Είναι ένα σχέδιο λύσης Αγγλό-Αμερικανικής προέλευσης κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Τουρκίας για να εξυπηρετήσει και τα στρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Είναι όντως η νομιμοποίηση των δεδομένων της κατοχής, όπως κι αν το βαφτίσουν.

Κάτι άλλο, εφιαλτικό, το οποίο κακώς παραγνωρίζεται, και αναμφίβολα θα πρέπει να απασχολήσει τους πάντες. Κυρίως τους ηγέτες μας που πανηγυρίζουν. Εάν ω μη γένοιτο κληθούν οι ‘δύο πλευρές’ να διεξάγουν δημοψηφίσματα για έγκριση ή όχι της λύσης του Κυπριακού, το μέλλον της Κύπρου θα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κρίσιμη (τόσο την αναβαθμίσαμε) ‘ψήφο’ των εποίκων. Απορώ πραγματικά για την αποδοχή αυτής μόνο της ‘λεπτομέρειας’. Αυτός μόνο ο λόγος θα έπρεπε να είναι αρκετός για να μην δεχθούμε τους όρους που τέθηκαν για επανέναρξη των συνομιλιών.

Οι ηγέτες μας συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο. Στην προσπάθεια τους να μην χαρακτηριστεί η πλευρά μας ως η αδιάλλακτη, έχουν δεχθεί να σφίξει κι άλλο η θανατηφόρα μέγγενη του σχεδίου Ανάν. Επιτέλους, θα αυτοκτονήσουμε προσπαθώντας να αποδείξουμε την καλή μας διάθεση;

Στις 16 του Απρίλη του 2003, στη Στοά του Αττάλου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέγραψε την συνθήκη προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στις 13 Φεβρουαρίου το 2004 με την συμφωνία για έναρξη διαπραγματεύσεων με τους όρους που έθεσε ο Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, μάλλον αναιρείται η περσινή υπογραφή. Εάν συνεχίσει αυτή η πορεία προς την καταστροφική λύση Ανάν, θα απομένουν μόνο οι υπογραφές. Ο κάθε νοήμων πολίτης πρέπει να λάβει πλέον θέση. Για να αποτραπεί ένα ‘χαρακίρι’ με την υπογραφή λύσης με βάση το σχέδιο Ανάν.

Πανίκος Ελευθερίου (14/2/2004)

(ʼσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος)

Η αναμενόμενη έξαρση αδιαλλαξίας του Ντενκτάς πήρε σάρκα και οστά. Ενώ ως πλαίσιο των συνομιλιών είχε συμφωνηθεί να είναι το σχέδιο του Γενικού Γραμματέα, ο τ/κ ηγέτης επιβεβαιώνει τον εαυτό του, και ωθεί τα πράγματα εκεί που τον βολεύει.

Με την κατάθεση του απαράδεκτου εγγράφου του, δια του οποίου παραμένει πιστός στο λεγόμενο όραμα του συμπεριφέρεται ως κυρίαρχος του παιγνιδιού. Γνωρίζει ότι δεν θα έχει κόστος, ότι και να συμβεί. Αυτό καταδεικνύει η τόση του αλαζονεία. Ήδη οι Αμερικανοί απεσταλμένοι έχουν οδηγίες να πιέσουν την Ελληνική πλευρά. Το σχέδιο Ανάν τον συμφέρει κατά 95% αλλά αυτό δεν τον αρκεί. Επιζητεί το απόλυτο. Με τις μαξιμαλιστικές θέσεις που έθεσε γνωρίζει ότι δύο τινά μπορούν να συμβούν. Είτε θα αναγκάσει τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο να μοιραστεί το κόστος του ναυαγίου αποσυρόμενος από τις συνομιλίες, είτε θα ‘σπρώξει’ το πλαίσιο λύσης ακόμα πιο κοντά στις δικές του θέσεις δια της μαγικής ράβδου του επιδιαιτητή. Όπως άλλωστε ήταν η πρακτική όλα αυτά τα χρόνια.

Μας ανησυχεί η τροπή που έχουν πάρει οι συνομιλίες. Αγωνιούμε για το γεγονός ότι συρθήκαμε σε μια διαδικασία από την οποία δεν φαίνεται να υπάρχει επιστροφή. Σε διαπραγμάτευση με πλαίσιο το σχέδιο Ανάν δια του οποίου νομιμοποιείται η κατοχή και δημιουργούνται σε κατοπινό στάδιο οι προϋποθέσεις για τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Δικαιολογημένη η πικρία για την μεθοδευμένη προσπάθεια που γίνεται για λύση πριν από την 1η του Μάη. Εκτός από αυτά, κάποια άλλα πράγματα θα πρέπει να μας απασχολήσουν.

Αυτή η νέα έξαρση αδιαλλαξίας θα είναι σωσίβιο για ορισμένους. Θα ταμπουρωθούν πίσω από αυτή για να συνεχίσουν την καλλιέργεια της γνωστής τους ‘εποικοδομητικής ασάφειας’. Η όλη μας ‘στρατηγική’ θα βασισθεί στο δεδομένο (πόσο δεδομένο είναι πια;) ότι η άλλη πλευρά δεν θέλει λύση. Προσπαθώντας να πείσουμε και πάλι ότι είμαστε ειλικρινείς στις προθέσεις μας ,πιθανόν να παρεκκλίνουμε για άλλη μια φορά κι από αυτό ακόμα το σχέδιο Ανάν. Σίγουροι ότι η άλλη πλευρά δεν θα αλλάξει στάση, το παίζουμε έξυπνοι, και συνεχίζουμε την διαδικασία. Στην προσπάθεια μας να διατηρήσουμε το προφίλ του καλού παιδιού ξεπερνούμε και τις τουρκικές θέσεις.

Οι κίνδυνοι όμως είναι πολλοί. Και δεν ασχολούμαστε εδώ με παρτίδα πόκερ οπού διακυβεύεται η παρτίδα. Εδώ διακυβεύεται η πατρίδα. Παρόμοια μεν η λέξη, πλην όμως οι πατρίδες δεν παίζονται στα ζάρια, και δεν αναλαμβάνονται επικίνδυνα ρίσκα και μπλόφες γι αυτές. Εάν λοιπόν στην προσπάθεια μας να διατηρήσουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία και να καταδείξουμε την αδιαλλαξία ενδώσουμε πλήρως στις τουρκικές αξιώσεις, πιο θα είναι το αποτέλεσμα;

Είναι αδικαιολόγητη και απαράδεκτη στάση των ηγετών μας να επιμένουν ότι ακολουθούν ορθή πολιτική με το να σέρνονται από υποχώρηση σε υποχώρηση, από εξευτελισμό σε εξευτελισμό. Τι θα μας πουν λοιπόν οι ηγέτες μας; Ότι η ακολουθούμενη στάση πέριξ του σχεδίου Ανάν ήταν ελιγμοί της πλευράς μας για να αποφύγουμε την ρετσινιά της αδιαλλαξίας. Η στάμνα πάει πολλές φορές στην βρύση. Κάποτε όμως θα σπάσει.

Εάν υπάρχει μια τάση να διαψευσθούν οι ‘κινδυνολόγοι’ πολέμιοι του σχεδίου και να επιβεβαιώνεται η επιχειρηματολογία των ‘ρεαλιστών’. Εάν εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη ότι δεν πάμε για λύση λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας... Τι θα δούμε πιθανόν να συμβαίνει; Καταλαγιάζουν οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης, περνά το μήνυμα ότι οι ηγέτες ξέρουν τι κάνουν. Ο χρόνος κυλά χωρίς αναβρασμό και ουσιαστική ενημέρωση για το σχέδιο Ανάν. Κυλά όμως μέσα στα χρονοδιαγράμματα. Με μια πιθανή στροφή 180 μοιρών η τουρκική πλευρά επανέρχεται εντός πλαισίου. Θα πιαστούμε τότε, ή όχι πάλι στον ύπνο; Ο λαός χωρίς πλέον χρονικά πλαίσια, χωρίς ουσιαστική ενημέρωση, χωρίς να έχει προηγηθεί η εξαγγελθείσα εκστρατεία αυτών που αρχικά αντιδρούσαν (πολλοί από αυτούς έχουν ήδη βαρεθεί), θα κληθεί να ψηφίσει. Κίνδυνος Θάνατος σε τέτοια περίπτωση. Ας μην εφησυχάζουμε από τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Και να μην υποτιμήσουμε την εμπλοκή των ξένων που δεν έχει ακόμα ενεργοποιηθεί. Τα Μ.Μ.Ε. θα παίξουν τον δικό τους ρόλο. Οι ισχυροί κομματικοί μηχανισμοί είναι ακόμα ανενεργοί.

Όλα αυτά για προβληματισμό. Απευχόμαστε να πραγματοποιηθεί το πιο πάνω σενάριο. Θα πρέπει όμως να προσέξουμε! Η μόνη συνταγή αποτροπής εφιαλτικών σεναρίων είναι η συνεχής εγρήγορση. Σύνθημα του κάθε σκεπτόμενου πολίτη θα πρέπει να είναι το εξής: «Ενημερώνομαι, ενημερώνω άλλους, προτρέποντάς τους να ενημερώσουν κι άλλους». Αν δεν γίνει αυτή η ‘δουλειά’, το σχέδιο Ανάν θα είναι, κι ας κατηγορηθώ ως κινδυνολόγος, η τελειωτική καταστροφή της Κύπρου.

Πανίκος Ελευθερίου

ʼσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος (27/2/2004)

Στο ειδυλλιακό περιβάλλον του ορεινού θέρετρου του Μπούρκεστοκ της Ελβετίας, διεξάγεται η τετραμερής διάσκεψη για το Κυπριακό. Η ηγεσία μας θα βρεθεί με το πιστόλι στον κρόταφο, για να πεισθεί να συναινέσει σε μια απαράδεκτη, από κάθε άποψη, λύση του Κυπριακού προβλήματος.

Το σχέδιο Ανάν, απόρροια συνεχών υποχωρήσεων, απειλεί την βιωσιμότητα του Κυπριακού Ελληνισμού. Ο απλός πολίτης έχει πλέον αντιληφθεί ότι εάν εφαρμοστεί αυτή η λύση το μέλλον θα περιγράφεται, επιεικώς, ως αβέβαιο. Η αγωνία και η ανασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες είναι έκδηλη. Πολλοί πολίτες, δεν είναι διαθετημένοι να σηκώσουν τα βάρη της άδικης λύσης. Δεν αποκλείουν ούτε την φυγή. Δεν μπορούν να αντέξουν τον κίνδυνο και τον εξευτελισμό. Δεν θα παίξουν την ζωή τους κορώνα γράμματα για μια χαμένη πλέον υπόθεση. Αυτά πρέπει να τα έχει υπόψη της η ηγεσία μας. Πριν κάποιος βιαστεί να μας χαρακτηρίσει ως κινδυνολόγους, ας κάνει το δικό του ‘γκάλοπ’.

Το σχέδιο Ανάν θα έπρεπε να απορριφθεί στην γένεση του. Είναι ένα σχέδιο το οποίο στοχεύει σε κάποια πράγματα τα οποία εξυπηρετούν τους πάντες εκτός από τους παθόντες. Επιγραμματικά, οι δημιουργοί του σχεδίου, που δεν είναι άλλοι από τους ʼγγλο-Αμερικάνους στοχεύουν στα ακόλουθα:

Διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων.

Από-ενοχοποίηση της Τουρκίας και συμμετοχής της ως ενδιαφερόμενο μέρος που βοηθά μάλιστα την διαδικασία δείχνοντας καλή θέληση.

Επίδοση πιστοποιητικού καλής διαγωγής στην Τουρκία για τις ‘προσπάθειες’ της για λύση του Κυπριακού. Επιβράβευση της πιθανώς με βραβείο την εξασφάλιση ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Διευθέτηση του προβλήματος με τέτοιο τρόπο, που στην ουσία θα έχουμε ένα ακρωτηριασμένο κράτος μαϊμού, που μόνο στην θεωρία θα μπορεί να είναι ανεξάρτητο. Ένα προτεκτοράτο της Τουρκίας το οποίο θα μπορούν επίσης να ελέγχουν η Αγγλία και οι Η.Π.Α. Απόδειξη, οι διευθετήσεις για τις Αγγλικές βάσεις.

Πέρα από τα πιο πάνω, πιο εφιαλτικός είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος της Τουρκίας για τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Δεν είναι ανεδαφικό να εκφραζόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Τα γεγονότα βοούν. Οι εφιαλτικές πρόνοιες του σχεδίου μιλούν από μόνες τους. Αμφιβάλλουμε ότι το εκτρωματικό σχέδιο θα λειτουργήσει έστω και για μικρό χρονικό διάστημα. Πολλοί προβλέπουν ότι θα έχει όση διάρκεια θα έχουν και οι εορτασμοί που θα επακολουθήσουν. Με την πρώτη αναποδιά όμως ενδέχεται να ανάψει το φυτίλι.

Δεν κινδυνολογούμε! Αμφιβάλλει κανείς ότι, έχοντας υπόψη και τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας, θα είμαστε απροστάτευτοι στο έλεος της ‘εγγυήτριας’ μας; Κι αν ακόμα λειτουργήσει η λύση για κάποιο διάστημα, ποιος μπορεί δικαιούται να αισιοδοξεί; Θα λειτουργήσει μόνον όσον θέλουν οι Τούρκοι να λειτουργήσει. Θα είμαστε, μέχρι να το αποφασίσουν, κάτι σαν χοίροι προς πάχυνση. Ίσως μόνο μέχρι να χορτάσει καλά η ‘ασθενέστερη οικονομικά πλευρά’. Όταν απλώς διαφανούν οι προθέσεις δεν θα έχουμε κύμα φυγής των Ελλήνων; Δεν θα καταλήξουμε να είμαστε μειονότητα σε λίγα χρόνια; Θα έπρεπε να μας είχε διδάξει η ιστορία της Ίμβρου και της Τενέδου.

Τα πιο πάνω θα πρέπει να προβληματίσουν έντονα τους ηγέτες αυτού του τόπου, πριν καν δεχθούν να συνεχίσει αυτή η ευτράπελη διαδικασία. Τα μασκαραλίκια επίσης, πρέπει να έχουν το τέλος τους. Εδώ κρίνεται το μέλλον του τόπου. Έχουμε κουραστεί να ακούμε τα εκνευριστικά και μειωτικά για την νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας. Έλεγαν κάποιοι ότι θα διαπραγματευθούν το σχέδιο για να το αλλάξουν. Πολλοί λένε τώρα ότι οι αλλαγές μέσα από τα επτά σημεία που εισηγείται η πλευρά μας, θα το καταστήσουν βιώσιμο. Τέλος, πολλοί λένε ότι «το σχέδιο Ανάν, ως έχει είναι απαράδεκτο, και δεν θα γίνει αποδεκτό». Τι εννοούν άραγε; Ότι με τις λίγες αλλαγές που πιθανώς να γίνουν θα είναι ικανοποιημένοι; Οφείλουν οι πάντες να κατανοήσουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ‘καλό σχέδιο Ανάν’, όπως δεν μπορεί να υπάρξει και γυνή που να είναι ολίγον έγκυος. Αξίζει στον λαό περισσότερος σεβασμός!

Ας ελπίσουμε ότι οι ηγέτες θα σταθούν επιτέλους στο ύψος τους. Η πειστική εμμονή σε θέσεις αρχών είναι η μόνη οδός. Πρέπει να αντέξουμε μέχρι την 1η του Μάη. Αυτός ήταν ο λόγος που θέλαμε να εισέλθουμε στην Ευρώπη. Πρέπει, λαός και ηγεσία, να αντισταθούμε. Αλλιώς αντί Ευρωπαϊκό Κεκτημένο… θα έχουμε Αφρικάνικο Απαρτχάιντ. Αν δώσουμε θετικές απαντήσεις σε αυτές τις συνομιλίες, το θέρετρο του Μπούρκεστοκ ενδέχεται να μείνει στην ιστορία ως ο χώρος στον οποίο διαδραματίστηκε η ‘νέα Ζυρίχη’… με μεγάλη συμβολή στην τελειωτική καταστροφή της Κύπρου.

Πανίκος Ελευθερίου ʼσσια

Κατεχόμενη Αμμόχωστος

(23/3/2004)