Οδεύοντας ολοταχώς προς την αχρήστευση της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση Πανίκος Ελευθερίου ʼσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος, Κύπρος Αντίβαρο, Απρίλιος 2007 Είναι φανερό από τις συνεχόμενες ψυχρολουσίες που εισπράττουμε τελευταία, ότι οδεύουμε ολοταχώς προς την τελική αχρήστευση των ερεισμάτων που αποκτήσαμε με την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κοντολογίς, μετά την πολυθρύλητη ένταξη, μας έμεινε το κόστος που πληρώσαμε, και η ολοένα επιδεινούμενη κατάσταση της ‘συμφιλίωσης με την κατοχή’ που επιφέρουν οι διάφοροι ‘ποντιοπιλατικοί Ευρωπαικοί κανονισμοί’, που παραμερίζουν το μέγα δεδομένο της Τουρκικής κατοχής της Κύπρου. Από την πρώτη μέρα της ένταξης, δεν επιδείχθηκε η αναμενόμενη αποφασιστικότητα στην διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων. Μυρίστηκαν οι ξένοι την ‘διαλλακτικότητά’ μας, και ενέτειναν τις πιέσεις προς την ασθμαίνουσα Κύπρο. Η ασυνέπεια λόγων και έργων, μας έφερε στην σημερινή κατάσταση. Η κατοχική Τουρκία, που με τις ευλογίες της Κύπρου και της Ελλάδας το 1999 στο Ελσίνκι, πήρε το χρίσμα της υποψήφιας χώρας για ένταξη στην Ε.Ε., συνεχίζει να παίρνει πίστωση χρόνου, και η κατακτημένη Κύπρος να μένει στα λόγια. Τα βέτο που υποτίθεται είχαμε στο μανίκι, καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, ενώ η ηγεσία μας επιμένει στην πολιτική του καλού παιδιού, και στην θεωρία της εξημέρωσης του Τουρκικού θηρίου μέσω του εξευρωπαϊσμού του. Εισπράττουμε τα μπράβο για την καλή διάθεση που επιδεικνύουμε, και ελέω έλλειψης αξιοπιστίας, δεχόμαστε τις διπλωματικές ήττες, την μία μετά την άλλη. Συνεπώς, η κατ’ επανάληψη μη υλοποίηση των απειλών της Κυπριακής ηγεσίας, που μιλούσαν για χρήση του βέτο στην περίπτωση της μη εκπλήρωσης των Τουρκικών δεσμεύσεων, προς το παρόν αφοπλίζει την διπλωματική ισχύ που μας παρέχει η ιδιότητα του κράτους μέλους της Ε.Ε. Θα προτιμούσαμε να είχαμε λάθος στις διαπιστώσεις μας, και ο ‘ρεαλισμός’ των πολιτικών μας (που κατ’ εμάς δεν συνιστά ρεαλισμό, αλλά μια άπιαστη χίμαιρα), να είχε αποδώσει. Πληρώσαμε ενθουσιωδώς τα πανάκριβα διόδια για να μπούμε στην Ε.Ε., όμως με την διαφαινόμενη τροπή των πραγμάτων, φτάσαμε στο σημείο να διερωτόμαστε αν τελικά θα μας βγει σε καλό το όλο εγχείρημα. Η ένταξη στην Ε.Ε., ως στρατηγική επιλογή, θα ήταν η καλύτερη, μόνο όμως αν υπήρχε από μέρους των ηγετών μας, η χωρίς εκπτώσεις, αταλάντευτη επίκληση των αρχών της Ευρώπης. Αλίμονο όμως! Αντί αυτού, φροντίζουν διαχρονικά να μην συμβεί κάτι τέτοιο, επιμένοντας σε αναχρονισμούς. Ενώ το τελικό προϊόν της ‘ρεαλιστικής πολιτικής’ τους, ήταν το κατάπτυστο σχέδιο Ανάν, το οποίο παρά τις διαψεύσεις, απειλεί ακόμα τον Κυπριακό Ελληνισμό, επιμένουν στην αναζήτηση λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ενός είδους λύσης που έρχεται σε κάθετη σύγκρουση με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο κεκτημένο κατά τ’ άλλα λένε ότι σέβονται). Ο κίνδυνος για νέα διολίσθηση στο Κυπριακό είναι πάλι ορατός. Ενδέχεται, όχι μόνον να πάρει μια νέα πίστωση χρόνου η Τουρκία (ήδη το δεχθήκαμε αυτό, παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις, και μας ‘πλήρωσαν\' δίδοντας ακόμα πιο μεγάλη παράταση στην Τουρκία), αλλά και να διασυνδεθεί η αξιολόγηση της Τουρκίας με την πρόοδο στο Κυπριακό. Αυτό μάλλον θα σημαίνει επαναφορά του Σχεδίου Ανάν, (με διαφορετικό όνομα – έχει επικοινωνιακή χρεία αυτό-, αλλά ίδιο περιεχόμενο), εντός του χρονοδιαγράμματος μέχρι τη νέα αξιολόγηση της Τουρκίας. Γιατί μπήκαμε στην Ε.Ε. τελικά; Για να διευκολύνουμε την ένταξη της Τουρκίας ενώ αυτή κατέχει μέρος της Κύπρου και δεν την αναγνωρίζει ως κράτος; Για να αναλάβουμε την άνευ όρων υιοθέτηση των τουρκοκυπρίων και των εποίκων; Για να εξευτελιζόμαστε δηλαδή, ισχυριζόμενοι ότι είμαστε πια σύγχρονοι ευρωπαίοι, ενώ με τους σύγχρονους φόρους υποτελείας που πληρώνουμε, μάλλον με δουλοπάροικους του μεσαίωνα προσομοιάζουμε; Ή για μια βελούδινη τουρκοποίηση, όντας μέλος της Ε.Ε., μέσω μια απαράδεκτης λύσης του Κυπριακού; Όχι! Δεν είναι γι αυτά που ενταχθήκαμε. Επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε η συνολική, εκ βαθέων, αναθεώρηση της εθνικής στρατηγικής. Οι πολίτες οφείλουν με την στάση τους, να σπρώξουν τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό θα γίνει όταν οι πολίτες άρουν την στήριξή που παρέχουν προς τις ηγεσίες που μας έφεραν στα πιο πάνω αδιέξοδα. Πανίκος Ελευθερίου ʼσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος, Κύπρος 06/12/2006 Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.