Ακολουθεί δεύτερο μέρος για το Ιράκ με τον τίτλο
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΠΡΟΤΟΥ ΑΡΧΙΣΕΙ
0 τρόμος Ιράκ -
Ιράν από επέμβαση των συμμάχων
Κωνσταντίνου
Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία
Εισαγωγή και προβληματισμός
« Μίσος είναι υπόθεση της καρδιάς – περιφρόνηση του κεφαλιού»
Arthur Schopenhauer
« Να δυσπιστείς σε εκείνους που φέρνουν πολλά δώρα»
Σικελιώτικο ρητό
Είχα αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μου προ καιρού περί Αφγανιστάν, ότι:
Από τότε που ισχύει το νέο μοντέλο του ΝΑΤΟ, που ως απειλή εννοείται η τρομοκρατία, η οργανωμένη εγκληματικότητα, η διακοπή προμήθειας πρώτων υλών καθώς επίσης και μη ελεγχόμενα ρεύματα προσφύγων, δρουν οι Αμερικανοί ανενόχλητοι πλέον, χωρίς ευρωπαϊκή επιρροή στην μονόπλευρη απόφασή τoυς
\.
Τώρα καλεί η Νέα παγκόσμια τάξη να αποφασίσουμε και να θέσουμε τα ερωτήματά μας, και αν είμαστε μαζί ή χωρίς ή και εναντίον της Αμερικής δεν είναι όμως αυτό το κύριο ερώτημα. Το μόνο που μετρά όμως είναι μία οικονομική ισχυρή Ευρώπη, που μπορεί να εισακουστεί στην Αμερική.
Μπορεί η Αμερική, η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη από την εποχή της Ρώμης,
χωρίς την Ευρώπη;
Θέλει η Ευρώπη μόνη, ισότιμη, αλλά όχι και του ίδιου ισότιμου βάρους και αξίας,
χωρίς την Αμερική;
Παρόλα που η Αμερική δεν μπορεί, χωρίς την Ευρώπη. Πώς μπορούμε όμως να αντιμετωπίσουμε το αμερικανικό εμπάργκο, κυρώσεις, έλεγχο διακίνησης χρημάτων, αστυνομικές και μυστικές υπηρεσίες εναντίον «των τριών κακών»;
Εναντίον της παγκοσμιοποίησης και της ιδιωτικοποίησης της τρομοκρατίας, χωρίς διεθνείς συμμάχους;
Δεν είναι όμως η διπλωματική πίεση και η άρνηση της νέας τεχνολογίας φθηνότερος δρόμος απ΄ ότι ο πόλεμος;
Αν γίνει επέμβαση στη Βόρεια Κορέα πρέπει να συνδεθούν και οι μεγάλες δυνάμεις
απέναντι η μία από την άλλη: η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία και η Αμερική…..
΄Ετσι
η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αποφασίσει να
εκδιώξει τον ιρακινό δικτάτορα Saddam Hussein
ακόμα και χωρίς τη θέληση των ευρωπαίων.
Θα μπορούσε όμως η Ευρώπη να αρνηθεί μία
επέμβαση στη διαπίστωση
με το σλόγκαν: Στρατιωτικές επεμβάσεις
στο Ιράκ είναι λάθος. Μεταξύ Schröder,
Chirac
και Blair
θα υπάρξει άραγε συναίνεση, όπως
λένε. Περαιτέρω η Σαουδική Αραβία και η
Ιορδανία προειδοποιούν, οι Ρώσοι και
Κινέζοι αποτρέπουν. Αλλά θέλουν οι ΗΠΑ
ακόμα και με αυτές τις τοποθετήσεις να
κρατούν το χαβά τους;
Αυτήν την πολύ ευδιάκριτη πορεία για
τον πόλεμο του Μπους εναντίον του ΙΡΑΚ θα τη
διεξαγάγει με το πρότυπο της επέμβασης στο
Αφγανιστάν με σφοδρή αεροπορική επίθεση
των ΗΠΑ, με ειδικές μονάδες εδάφους και με
εντόπιες αντιπολιτευόμενες ομάδες, που θα
φέρουν το κύριο βάρος των αγώνων, ώστε μετά
την νίκη στο Αφγανιστάν να υποχρεώσουν την
συνολική περιφέρεια κάτω
από την στρατηγική επιρροή των ΗΠΑ…
Ο „ πόλεμος
είναι αρρώστια“, αναφέρει ο Eugen
Drewermann και
σχεδόν όλοι οι αναλυτές αναφέρουν, ότι η
αμερικανική κοινωνία βρίσκεται σε υστερία.
Πόλεμο εναντίον του κακού ανακοίνωσε ο
Μπους. Μία απέραντη δικαιοσύνη υποσχέθηκε
στο λαό του, μία διαρκή ελευθερία. Η αυτό-δικαιολογία
των στρατιωτικών και του Μπους είναι πάντα
η ίδια. Η ειρήνη έρχεται από τη δύναμη
σύμφωνα με τον Μπους για να νικήσεις το κακό
πρέπει να είμαστε πάντα δυνατοί , απ΄ ότι ο
κάθε φανταστικός εχθρός. Και βρισκόμαστε
ήδη στο φρενοκομείο μίας μυθικής-αποκαλυπτικής
ιστορικής παρατήρησης. Εδώ αγωνίζεται το
καλό, εκεί βρίσκεται το κακό. ΄0λες οι
πολεμικές προετοιμασίες αρχίζουν με
προπαγανδιστικά σε
θετικά στερεότυπα της δικής μας ομάδας και
τη δημιουργία αρνητικών στερεοτύπων της
αρνητικής ομάδας. Για να μπορείς να
φονεύσεις ασυνείδητα και με
καλή συνείδηση,
χρειάζεται μία απόλυτη δικαιολογία.
΄Ενεκα τούτου, αν πέρα από τα δικά σου
ομαδικά όρια δεν ζουν άνθρωποι πλέον, αλλά
μόνο βάρβαροι, εναντίον των ανθρώπων,
ποντίκια και κτήνη, τότε γίνεται η
απανθρωπιά τυπικά καθήκον: βόμβες Νάπαλ,
ατομικές βόμβες και ένα σωρό ειδών βομβών,
ρίχνουμε όλο και περισσότερο, το χρειαζόμαστε,
το εφαρμόζουμε. Δεν φονεύεις σε τέτοιες
περιπτώσεις πλέον, εμείς αποδεκατίζουμε,
εμείς εξουδετερώνουμε, εμείς τους κάνουμε
αβλαβή, εμείς διεκπεραιώνουμε την
εγχείρηση. Ο τύπος γράφει δεν έχουν πλέον
δικαιώματα οι φυλακισμένοι στο Guantanamo.
Η
Ειρήνη δεν είναι ο στόχος, η Ειρήνη είναι ο
δρόμος, είπε ο Γκάντι, και μόνο όποιος
αρχίζει με αυτόν, θα φτάσει στην Ειρήνη.
Οι δολοφονικές απόπειρες στην Αμερική
ήτανε ένα τρομερό χτύπημα κατά της
ανθρωπότητας και ανήκει στην
αξίωση των Ηνωμένων Εθνών για έναν
επίκαιρο προγραμματισμό για ένα διεθνές
δικαστήριο. Αν όμως οι δολοφονικές
απόπειρες είναι
ένα απάνθρωπο έγκλημα κατά της
ανθρωπότητας και αυτές οι δολοφονικές
απόπειρες ανήκουν παράλληλα με την
γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου και
επιθετικοί πόλεμοι στον πυρήνα των
πραγματικών περιστατικών, όπου πρέπει να
είναι αρμόδιο το Παγκόσμιο Δικαστήριο.
Τίποτε άλλο δεν πέφτει κάτω
από την νομική, ούτε και ατομικές
πράξεις των στρατιωτών . Επειδή όμως
στρατιώτες των ΗΠΑ λαμβάνουν μέρος σε
παγκόσμιες αποστολές μπορούν να γίνουν
θύματα πολιτικών παρακινούμενων
δικαστικών αγωγών και ένεκα τούτου
τίθενται αντίθετοι και
είναι το κύριο επιχείρημά του εναντίον ενός
Παγκόσμιου Δικαστηρίου.
Μόνο ένα διεθνές δικαστήριο μπορεί να
τιμωρήσει, που μπορεί
να συμπεριλάβει ισλαμικές χώρες
τρομοκρατικών εγκλημάτων
και μπορεί
τότε να εφαρμόσει όλη την αλληλεγγύη
των πολιτισμένων εθνών.
Χωρίς αμφιβολία στις ΗΠΑ στην ίδια τους
τη χώρα έχει κατηγορηθεί αυτή η πράξη., αλλά
αν ευσταθεί το επιχείρημα, ότι οι απόπειρες
και όμως μολαταύτα απευθύνονται εναντίον
ολόκληρης της ανθρωπότητας, τότε όφειλε
όμως επίσης η
συνολική κοινωνία των εθνών να καταδικάσει
τους επιθετικούς –
εισβολείς. Ένα
διεθνές δικαστήριο και με αυτό συνδεδεμένη
η γενική καθομολόγηση στην πολιτισμένη
νομική αρχή, θα διευκόλυνε ουσιωδέστατα τα
έθνη, όπως την Αίγυπτο, Ιορδανία, Υεμένη
ή Βοσνία, να παραδώσουν
κατηγορουμένους. Μυστικά στρατιωτικά
δικαστήρια, που διεξάγονται
από τον στρατό όμως, δεν δίνουν την
απάντηση κράτους δικαίου
για την υπεράσπιση των δημοκρατικών
αξιών μας, ακόμα και αν έχουν διαπράξει τα
χειρότερα όλων των εγκλημάτων, που φαίνεται
ευδιάκριτα κατά την άποψη
του Μπους δεν αξίζουν τα προνόμια μίας
πολιτισμένης νομοθεσίας.
Ο παρουσιαζόμενος από τον Λευκό Οίκο
αποτροπιασμός και σιχαμός απέναντι στους
εικαστικούς δολοφόνους είναι κατανοητό,
ιδιαίτερα όταν αφορά αιχμαλώτους, που
εναντίον τους υπάρχει η επείγουσα υποψία.
΄Εχει σοκάρει όμως ο
καλός κριτής των ανθρώπων Μπους να αρνείται
σε αυτούς τους «δολοφόνους» το στατους των
κανονικών αιχμαλώτων πολέμου
. Ακόμα μία φορά θα
ξανασκεφθεί με την απόφασή του της
μη εφαρμογής της
σύμβασης της Γενεύης σε «παράνομους
αγωνιστές», αν και η Αμερική το έχει
υπογράψει μετά το 1942. Καθένας καταλαβαίνει
βέβαια, ότι η Αμερική του Μπους
θέλει να εμποδίσει περαιτέρω
τρομακτικές δολοφονικές απόπειρες. Και
όμως χωρίς ώριμη σκέψη να παρουσιάζει την
ετοιμότητά του να αγνοήσει τη σύμβαση της
Γενεύης ξεσήκωσε αρκετές χώρες, διότι
ετούτη η άποψη σημαίνει και «πόλεμο
εναντίον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου»
Οι ΗΠΑ δεν είναι την στιγμή αυτή έτοιμες να
αποδεχθούν τον διεθνή απολογισμό. Με αυτόν
τον τρόπο αρνούνται τις ίδιες υποχρεώσεις,
που εφαρμόζονται πάνω στις άλλες χώρες και
θέλουν να κρατήσουν το διεθνές δίκαιο
μακριά από τα σύνορά τους. Η παγκόσμια
νομική διαδικασία δεν πρέπει να αγγίζει την
εθνική ακεραιότητα, λένε…. Τις περαιτέρω
σκέψεις για τις δικαιοδοσίες του
Παγκόσμιου Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου
της Χάγης θα αναλύσουμε σε άλλο μας άρθρο. ..
Τα μέλη του ΝΑΤΟ στο
Μόναχο κριτικάρουν
τις ΗΠΑ
Κατά τη διάρκεια που διαμαρτυρότανε έξω οι διαδηλωτές εναντίον μίας στρατιωτικής παγκοσμιοποίησης, έγινε μέσα στην αίθουσα ακόμα ευδιάκριτα, ότι το ουσιώδες θέμα είναι ο ένας πόλος του κόσμου.
Στη συνεδρίαση του Μονάχου για την πολιτική ασφάλειας, όπου επίσης αυτόν τον χρόνο έχουν ακουστεί περισσότεροι Αμερικανοί, απ΄ ότι από τις ευρωπαϊκές καθομολογήσεις, πρέπει κανείς από γερμανικής και ευρωπαϊκής άποψης να μας κάνει και να μας προετοιμάζει για μεγάλες σκοτούρες και επίσης για τον τόσο πολύ έπαινο.
Συγχρόνως πολλοί υπουργοί των ΗΠΑ και γερουσιαστές επαίνεσαν
πάρα πολύ φανταχτερά το ΝΑΤΟ. Αυτό όμως δεν είναι καλό δείγμα,
Διότι πρέπει κανείς να δυσπιστεί σε εκείνους που φέρνουν πολλά δώρα και εκφράζουν παχιά λόγια. Διότι τον περασμένο χρόνο επωφελήθηκαν οι ΗΠΑ της ευκαιρίας, ώστε να μαστιγώσουν τους συμμετέχοντες στην συνεδρίαση για την χαμηλή συνδρομή των ευρωπαίων στη συμμαχία, να υπομιμνήσουν για υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες, π.χ. να επισημάνουν την ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άμυνας.
Στην κριτική εκφράστηκε και η φροντίδα για την συλλογική
συμμαχία. Frankfurter Rundschau, 04.02.02
΄0πως ανέφερα μπροστά από καιρό είχα ασχοληθεί με τον πόλεμο του Αφγανιστάν με τα μελλοντικά σχέδια και τα επακόλουθα των Αμερικανών, που επαληθεύονται ακόμα μια φορά τώρα.
0ι Αμερικανοί απαιτούν από τους ευρωπαίους τον εκσυγχρονισμό των στρατευμάτων τους και όμως Ευρωπαίοι και Αμερικανοί όλο και περισσότερο δεν συμφωνούν στο πώς πρέπει να διεξαχθεί ο αγώνας εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας και πώς θα επακολουθήσει η ολική ασφάλεια.
Στο Μόναχο παρουσιάστηκαν βαθιές διαφορές απόψεων με την συμπεριφορά απέναντι στο ΙΡΑΚ, με τον ρόλο των Ηνωμένων Εθνών, επίσης αναφέρθηκαν και οι τεχνολογικές καθυστερήσεις στα ευρωπαϊκά στρατεύματα. Ο Υπουργός άμυνας της Γερμανίας Rudolf Scharping, (SPD) και επιπλέον άλλοι Ευρωπαίοι προειδοποίησαν τις ΗΠΑ για μεμονωμένα βήματα. Ο Scharping απαίτησε κατηγορηματικά για περαιτέρω δέσιμο των Ηνωμένων Εθνών. Από την άλλη μεριά ο ευρωπαϊκός πληθυσμός δεν μπορεί ακόμα περισσότερο να υποστηρίξει τον Αντιτρομοκρατικό αγώνα.
Ο αναπληρωματικός Υπουργός των ΗΠΑ Paul Wolfowitz απέρριψε την απαίτηση, λέγοντας» Μας έχουν επιτεθεί»… «Δεν χρειαζόμαστε καμία απόφαση των Ηνωμένων Εθνών σε αυτήν την περίπτωση της αυτοάμυνας».
Επίσης τα προλεγόμενα σχέδια των ΗΠΑ εναντίον του ΙΡΑΚ παρακίνησαν την ανησυχία στους ευρωπαίους. « Θα το κρατούσα ως λανθασμένο, να αρχίσω από αυτό το τέλος», είπε ο Σάρπιγκ. Η αντιδικία με το ΙΡΑΚ δεν επιτρέπεται ν΄ αρχίσει στρατιωτικά. Απαίτησε μία πολιτική / διπλωματική προσπάθεια.
΄ Αρχισαν ήδη να πετούν αμερικανικά και βρετανικά αεροπλάνα και να εμπλέκονται με την ιρακινή αερο-άμυνα και βομβάρδισαν στην πόλη Μοσούλ και φονεύτηκαν τέσσερις πολίτες. ΄0σο περισσότερο κατηγορούν οι ΗΠΑ το Ιράκ, τόσο περισσότερο αλληλεγγύη έρχεται από τις ισλαμικές χώρες για τη Βαγδάτη. Ο Μπους ξεσήκωσε τον άσπονδο εχθρό του από την απομόνωση και τώρα ο ίδιος μανουβράρει στην μοναξιά. Διότι τώρα πλέον, όποιος στην υπόθεση του ΙΡΑΚ δεν είναι με το μέρος της Αμερικής, στέκεται ξαφνικά με το μέρος του Σαντάμ, ενώ ο ίδιος ο δικτάτορας επιθυμεί συζήτηση σε όλα τα θέματα και όχι μόνο στον οπλικό έλεγχο και έντονα διαμαρτύρεται για την αυθάδεια της αμερικανικής κυβέρνησης και αναζητά υποστήριξη από την Ευρώπη.
Περισσότεροι ευρωπαίοι κοινοβουλευτικοί υπενθύμισαν στις ΗΠΑ για επιφύλαξη και προειδοποίησαν από τα καταστρεπτικά επακόλουθα για την σταθερότητα στην εγγύς Ανατολή. Επίσης και ο Ρώσος υπουργός Αμύνης Sergej Iwanow προειδοποίησε από μία επίθεση εναντίον της Περσίας ή του ΙΡΑΚ. Από όλους τους συμμετέχοντες στην συνεδρίαση ήλθε εμφανή το παράπονο για την αναπτυσσόμενη τεχνολογική καθυστέρηση των ευρωπαϊκών στρατευμάτων απέναντι στις ΗΠΑ. Ο γερουσιαστής των ΗΠΑ John McCain ανέφερε, ότι επίσης και ως αίτια, το γιατί οι ΗΠΑ και τα μέλη της συμμαχίας δεν έχουν συνδεθεί στενότερα για στρατιωτικές δράσεις
Τόσο ο Wolfowitz , όσο και άλλοι στρατιωτικοί απαίτησαν υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες για τους Ευρωπαίους. Επίσης και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ George Robertson, απαίτησε μία αύξηση των ευρωπαϊκών στρατιωτικών δαπανών. Στη διήμερη εκδήλωση του Μονάχου παρευρέθηκαν 400 πολιτικοί, στρατιωτικοί, εμπειρογνώμονες και παρατηρητές από 43 χώρες.
Παρόλα που υπήρχε δικαστική απαγορευτική απόφαση διαμαρτυρήθηκαν 7 000 άνθρωποι εναντίον της συνεδρίαση , Βλέπε: Koelner Stadt-Anzeiger,04.02.2002
Κατά τον Drewermann, ασύγγνωστος δεν είναι ο ειρηνισμός, ασύγγνωστος είναι μπροστά στις προκείμενες πραγματικές έσχατες ανάγκες του κόσμου, που όλο περισσότερο ξεπερνούν τα όρια των στρατιωτικών προϋπολογισμών των βιομηχανικών χωρών στην ραγδαία αναπτυσσόμενη εξαθλίωση και συντελούν όλο και περισσότερο στην εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου και δεύτερου κόσμου, ενώ εκατομμύρια θα μπορούσαν να επενδυθούν για την καταπολέμηση της φτώχειας, της τρομοκρατίας, του μίσους και του πολέμου.
΄Ενας πολιτικός ειρηνισμός, που διαχωρίζεται από το σωστό ειρηνισμό, όπου αποφασίζει για τον πόλεμο, δεν είναι μόνο ξύλινο σίδερο, αλλά είναι ένας ειρηνισμός αυταπάτης από τους κύκλους , όπου η διατήρηση της εξουσίας έχει γίνει σπουδαιότερη, απ΄ ότι η αλήθεια.
Παροξυντική
κριτική στον Bush
΄Ηδη η κυβέρνηση της Περσίας απευθυνόμενη στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση ζητώντας βοήθεια και συμπαράσταση, προτείνοντας μία συνεργασία στον αγώνα εναντίον της Τρομοκρατίας. Η ΕΕ υποσχέθηκε να εξετάσει το αίτημα της Τεχεράνης. Επίσης ο πρόεδρος της Περσίας Ali Chameini απέκλεισε μία απευθείας συνεργασίας ΗΠΑ-Περσίας. Ενώ ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών Ahani είπε: Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε τη διεθνή κοινωνία, αλλά όχι κάτω από τη σημαία των ΗΠΑ, παρά στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών., Ο πρόεδρος Chameini , ανέφερε, ότι το ΙΡΑΝ δεν θα υποκύψει ούτε στις πιέσεις των ΗΠΑ ούτε και θα υποταχθούμε. Συμπληρώνοντας είπε ακόμα, είναι λυπηρό, που η 0υάσινγκτων ολοφάνερα κάτω από την πίεση του Ισραήλ, τόσο γρήγορα έχει ξεχάσει την υποστήριξη της Τεχεράνης για την πτώση του καθεστώτος του Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν.
Στους κυβερνητικούς κύκλους, προτιμούν μία ισλαμική κυβέρνηση στο Αφγανιστάν, απ΄ ότι ένα αμερικανικό καθεστώς μαριονέτων.
Στους πολιτικούς κύκλους του Ιράν αναγνωρίζουν τα κύρια αίτια για τη νέα
αντι-ιρανική θέση των ΗΠΑ ένα σωρό περιφερειακών εξελίξεων, όπου το Ισραήλ
παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Ο Ariel Scharon παρουσίασε το Ιράν ως την επικινδυνότερη δύναμη στην περιφέρεια για την ασφάλεια του Ισραήλ, που απειλή τη χώρα του σε πολλά μέτωπα. Η Τεχεράνη βλέπει αυτή την νέα φλόγα των εχθροτήτων των ΗΠΑ σε σχέση με την στρατηγική θέση. Μετά την νίκη στο Αφγανιστάν ήθελαν οι ΗΠΑ να υποχρεώσουν την συνολική περιφέρεια κάτω από την επιρροή τους, και συγχρόνως παρουσιάζεται το Ιράν ως αξιόλογο εμπόδιο, που ακόμα αρνείται να αναγνωρίσει το Ισραήλ.
Η πρώην υπουργός των εξωτερικών των ΗΠΑ Madeleine Albright, έχει κριτικάρει τον ορισμό του Μπους για έναν άξονα του κακού ως ένα μεγάλο λάθος. Δίνεται διεθνώς η εντύπωση, ότι οι ΗΠΑ έχουν χάσει στην εξωτερική πολιτική τα λογικά τους.
Επίσης και ο Ρώσος υπουργός άμυνας Sergej Iwanow έλαβε θέση προφύλαξης του Ιράν και του Ιράκ εναντίον των καταγγελιών των ΗΠΑ. Για την περιπλοκή στην τρομοκρατία δεν υπάρχει στη διάθεση της Ρωσίας κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Σύμφωνα με την αραβική εφημερίδα Ar-Raya, έχουν ήδη αρχίσει οι ΗΠΑ με ασκήσεις, μυστικές επικοινωνίες και πολιτικές συζητήσεις για την προετοιμασία ενός στρατιωτικού χτυπήματος εναντίον του Ιράκ… Frankfurter Rundschau,04.02.02
Αλλά επίσης και σε άλλες περιοχές αρχίζει ο αντιτρομοκρατικός αγώνας. Η μεγάλη επιχείρηση του Φιλιππινέζικου στρατού εναντίον της οργάνωσης Abu Sayyaf στο νησί Jolo άρχισε με την δολοφονία 16 ανθρώπων.. Τον Φεβρουάριο αρχίζουν και στρατιώτες των ΗΠΑ μία συλλογική άσκηση με τα Φιλιππινέζικα στρατεύματα, που θα βρίσκεται κάτω από το σύνθημα της διεθνούς καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Οι ΗΠΑ βλέπουν απευθείας διασυνδέσεις μεταξύ της οργάνωσης Abu Sayyaf και Bin Landen Alqueda. Η ομάδα έχει γίνει γνωστή το 2000 με την απαγωγή 21 αλλοδαπών τουριστών. Η ομάδα Abu Sayyaf κρατάει ακόμα ένα ζευγάρι αμερικανών και μία Φιλιππινέζα νοσοκόμα…
Οι ΗΠΑ με την ας υποτεθεί αποπεράτωση και τοποθέτηση Μαργιονέτων κυβερνήσεων , άρχισε να βομβαρδίζει το ΙΡΑΚ και φαίνεται να επαναλαμβάνουν με τους βομβαρδισμούς περιοχών, το ίδιο εγκληματικό πόλεμο, όπως στο Βιετνάμ με δύο εκατομμύρια φονευθέντες πολίτες. Στον ενδιάμεσο χρόνο έχουν αναφερθεί αρκετές χώρες Ιράκ, Ιράν, Βόρεια Κορέα, Σομαλία, Υεμένη, Μαλαισία , Ινδονησία, κλπ., που έχουν σχέση με διασυνδέσεις με τους τρομοκράτες. Διάρκεσε τριάντα ολόκληρα χρόνια για να μας γίνει συνείδηση, ότι εκείνος ο πόλεμος ήτανε ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματικούς πολέμους του 20ου αιώνα.
Οι ευρωπαϊκές προσωπικότητες έχασαν την ευκαιρία να εκφραστούν κριτικά, ώστε να σταματήσει η πολεμική μηχανή, που αυτή δεν είναι κατάλληλη για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Ο μοναδικός δραστικός δρόμος επηρεασμού της αμερικανικής πολιτικής είναι μία συλλογική, περισσότερη ευρωπαϊκή στρατηγική. Ακόμα όμως περισσότερο σοκ επήλθε από τις δηλώσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού Σαρόν , ότι έκανε λάθος το 1982 που δεν δολοφόνησε τον Γιασσίρ Αραφάτ. Με τη σιωπή τους οι ευρωπαίοι έχασαν το κεντρικό σημείο, και δεν υπήρξε ένας δραστικός αγώνας για περισσότερη ευθύνη και περαιτέρω σκέψεις για την επίλυση των φιλονικιών με τη σύλληψη των αιτίων, της φτώχεια, του μίσους, του πολέμου , της ταπείνωσης και της βίας, για ποιο λόγο δηλαδή οι άνθρωποι σπρώχνονται στην τρομοκρατία. Βία, που μπορεί να δημιουργήσει και προκαλέσει ακόμα περισσότερη τρομοκρατία.
Είναι όμως μία παλιά εμπειρία, ότι κάθε κράτος κάποτε ανατέλλει. Οι Αμερικανοί πρέπει όμως να γνωρίζουν, ότι το μίσος δεν ισχύει γι΄ αυτούς, παρά για την πολιτική των κυβερνήσεών τους . Έτσι στην σημερινή εξέλιξη και κατάσταση στο Αφγανιστάν είχε και συμμετοχή από το 1979 η Αμερική, όταν χρηματοδοτούσε 100.000 εκατό χιλιάδες ριζοσπαστικούς Μουσσαεντίν από πολλές ισλαμικές χώρες, χωρίς τότε να σκεφθούν τους μελλοντικούς εχθρούς τους. Το ίδιο είχαν υποστηρίξει υπέρογκα και το Ιράκ στον πόλεμο εναντίον της Περσίας, όπως υποστηρίζουν σήμερα ηθικά και υλικά το Ισραήλ στην καταπίεση, στον εξευτελισμό σε βάρος των Παλαιστινίων…Τέτοια είναι η υποστήριξη του Ισραήλ, που εφάπτονται πλήρως οι απόψεις Μπους και Σαρόν.
O Horst-Eberhard Richter, Frankfurter Rundschau, 05.02.2002, αναφέρει, ότι στην πραγματικότητα ο πόλεμος που είχε ξεσπάσει στο Αφγανιστάν, το χειρότερο καθεστώς των Ταλιμπάν, που εξεδιώχτηκε τώρα , βέβαια κατ΄ αρχάς οι ΗΠΑ είχαν φέρει στην εξουσία..
Αλλά μέχρι τώρα δεν μας γνωστοποιήθηκε, ότι ο πόλεμος των βομβών, που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες πολίτες, επίσης αν έχει δολοφονηθεί έστω και ένας και μοναδικός υπαίτιος για τις απόπειρες στις ΗΠΑ ή έχει πέσει στην αιχμαλωσία.
΄Όπως έχει εξακριβωθεί ερχότανε ο μεγαλύτερος αριθμός των υπαιτίων από τη φιλική προς τις ΗΠΑ χώρα της Σαουδικής Αραβίας. Η τρομοκρατία είχε κυρίως χρηματοδοτηθεί από τα Εμιράτα του κόλπου. Ο κύριος τρομοκράτης εχθρός είναι λοιπόν ο πόλεμος, που ακόμα έχει εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες και μάλιστα δεν έχει ακόμα κωδικοποιηθεί. Καλύτερα θα ήτανε να είχε κανείς διδαχθεί από την υπόθεση του τεστ στην εγγύς Ανατολή, ότι ακόμα και η κινητοποίηση της υπεροχής των όπλων δεν παρεμποδίζει την συνεχή αύξηση των παλαιστινιακών αυτοκτονιών, αντί αυτού τώρα προωθείται περισσότερο…
Η εγγύς Ανατολή θα ήτανε για τις ΗΠΑ και τη Δύση, ιδιαίτερα όμως την Ευρώπη το παράδειγμα διδάγματος, όπου προειδοποιεί και υπενθυμίζει, μία χωρίς τελειωμό αλυσιδωτή βία, που έπρεπε να χαλαρώσει, που όμως μόνο με έναν δρόμο μπορεί να σπάσει, όπως πρωτοεμφανίστηκε και κόντεψε να επιδιωχθεί με τις συμφωνίες του ΟΣΛΟ.
Σχεδόν τρία χρόνια είχε σχεδόν εξαφανιστεί η τρομοκρατία, όταν οι Παλαιστίνιοι μπορούσαν να ελπίζουν σε σύντομη ανεξάρτητη χώρα στα επιστρεφόμενα ,ένα κατοχικά εδάφη. Σε αυτήν την κατεύθυνση και μόνο βρίσκεται η ευκαιρία για την αποξήρανση της εστίας για την ισλαμική τρομοκρατική βία.
Και έτσι επίσης θα είναι μία
κοντόφθαλμη πολιτική, να αφήσουν να εξωθούν
οι παλαιστίνιοι περίπου από το κέντρο της
Ανατολικής Ιερουσαλήμ,
η δεύτερη σημαντική θρησκευτική πόλη.
΄Ετσι η 11 Σεπτεμβρίου είναι το λιγότερο επιχείρημα για αποκατάσταση του πολέμου, πολύ περισσότερο για την επέκταση του προγράμματος του μοντέρνου Ειρηνισμού.
Τόσο
ευδιάκριτα, όσο ποτέ άλλοτε έχουν αποδείξει
οι τρομοκρατικές απόπειρες, ότι ακόμα και η
μεγαλύτερη σε επιθετική και αμυντική
στρατιωτική δύναμη είναι συνδεδεμένη με τα
υπέρογκα έξοδα των μυστικών υπηρεσιών σε
όλον τον κόσμο, και όλα δεν αλλάζουν τίποτε
στο δικό τους τραυματισμό.
Η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί μπροστά στα μάτια, ότι υπάρχει μία μερική λιποθυμία των ισχυρών και μία μερική δύναμη των λιποθυμιμένων, αυτό θα πει μία αφανή σχέση μεταξύ τους, που για την αποτροπή μίας καταστροφικής
Ενδιάμεσης
ανθρώπινης σχέσης οπωσδήποτε απαιτεί
προσπάθειες για μία εποικοδομητική
συνεργασία. … Υπάρχει στην
παγκόσμια κοινωνία μόνο μία συλλογική
ασφάλεια. Κανένας δρόμος δεν οδηγεί αλλού,
με τις ισλαμικές
χώρες, που οι περισσότερες για το δικό τους
όφελος επιθυμούν ειρηνικές συνεργασίες με
τη Δύση, να συνδέσουμε στενότερες σχέσεις.
΄Ενας σύγχρονος ειρηνισμός δεν είναι ένας
στενοκέφαλος στρατιωτικός αντι-ειρηνισμός,
παρά ένας προ-ειρηνισμός
που προσανατολίζεται στον πολιτισμό της
ειρήνης . Αυτό δεν αποκλείει αστυνομικές
δράσεις εναντίον εγκληματιών των μαζών . Το
κύριο βάρος βρίσκεται στην εποικοδομητική
εργασία της κατάργησης των αδικιών και
επιθέσεων… Δεν αρκούν και δεν ωφελούν
ούτε μεγαλόπνοα τεχνικά μέσα
επικοινωνίας , αν δεν υπάρχει η θέληση για
προσωπικές συναντήσεις , και εναλλασσόμενο
λόγο άκουσμα,
αντίλογος και τελικά κατανόηση
και μάθηση ο ένας από τον άλλο. Μόνο η
προσπάθεια για ανθρώπινο πλησίασμα ο ένας
για τον άλλο ξυπνά την συνείδηση για
εναλλασόμενη
ευθύνη. ….βλέπε: Horst-Eberhard
Richter, www.f-r.de
Σε πολλούς Αφγανούς υποχωρεί η αρχική ελπίδα για ένα ειρηνικό μέλλον. Οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία συνεχίζουν την καταστροφή σε βάσεις του Ταλιμπάν με ειδικές μονάδες, συνεργαζόμενοι μάλιστα με τους φουνταμενταλίστες αγωνιστές του Θεού, που είχαν τροφοδοτήσει με όπλα και χρήματα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80 στον αγώνα κατά των σοβιετικών. 0λοι οι αρχηγοί είναι στο λαό όμως τρομερά κακο-φημισμένοι ως εγκληματίες και δολοφόνοι.
Η δύναμη της μεταβατικής κυβέρνησης του HAMID KARSAI υποχωρεί με την αυξανόμενη δύναμη των ηγεμόνων του πολέμου και δεν φθάνει ως την επαρχία και έξω από τα σύνορα της πρωτεύουσας Καμπούλ.
Στο λαό αυξάνει γι αυτό ο τρόμος, ότι με τις ελπίδες για ένα ειρηνικό και δημοκρατικό μέλλον έχουν πάει περίπατο με το έλκηθρο.
Αν η Τουρκία ενδιαφέρεται για την παραλαβή των ανώτερου κομάντο, επισημάνεται από τα Ηνωμένα ΄Εθνη, και προειδοποιούν, ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ουδέτερη , και θα βοηθήσει μόνο τον DOSTUM, τον παλιό σύμμαχό της του Βορρά.
Η κατάσταση στο Αφγανιστάν ενθυμίζει αρχές του 90 με την τότε αποχώρηση των Ρώσων και το χάσιμο πλέον του ενδιαφέροντος των Δυτικών, με την πλήρη αδιαφορία και παραδίδοντας μάλιστα το Αφγανιστάν στους Φουνταμενταλίστες πολεμιστές του Θεού….
΄0λοι
είμαστε εναντίον της βίας και της
τρομοκρατίας και όμως η καταπολέμησή της
συνιστά ώριμη ανάλυση των αιτίων της
γένεσης της τρομοκρατίας. Πολλές φορές τα
αποτελέσματα της σιωπής και της βουβαμάρας
των Μεγάλων και τα επακόλουθα σε βάρος των
μειονοτήτων είναι καταστρεπτικά και τα
γνωρίζουμε από την αρχή του περασμένου
αιώνα.
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που
υποστηρίζεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις και
η οποία έχει ακόμα παλιά όνειρα των
περιοχών του Μοζούλ και Κίρκουμ του Ιράκ
και η οποία η ίδια παραβιάζει κατάφορα τις
αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και τα
ανθρώπινα δικαιώματα. Για τους κούρδους,
που δεν μπορούν ούτε να αναφέρουν ότι
υπάρχουν, αλλά ούτε και υπάρχει για τους
Τούρκους Γενοκτονία και άλλες μειονότητες,
που δεν τολμούν να αναφέρουν ούτε τη λέξη
γενοκτονία.
Στην χώρα αυτή τον
περασμένο αιώνα ζούσαν εκατομμύρια
χριστιανοί, μπροστά στα όμματα
όμως των
παλιών και τωρινών συμμάχων μας, που
έσπευσαν να απελευθερώσουν τους
χριστιανούς από τον σφαγιασμό, τη βία, τον
εξευτελισμό και τον αποτροπιασμό από την
οργανωμένη μανία της βίας και του μίσους
των Νεότουρκων,
μετετράπησαν σε θεατές και υποστηριχτές
των δολοφόνων , και εξαιτίας του και
αβοήθητοι έπεσαν θύματα της σφαγής, της
βίας, της εξόντωσης και του διωγμού τέσσερα
εκατομμύρια Αρμένιοι
και ΄Ελληνες χριστιανοί…και με πλιάτσικο
των περιουσιών τους….
Σύντομα από τη χώρα των
εκατομμυρίων αδικοχαμένων θυμάτων της
παράνομης βίας, της σφαγής και του διωγμού
θα αρχίσουν οι
ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία τον πόλεμο σε
βάρος γειτονικών χωρών, χωρίς όμως μέχρι
σήμερα να τολμήσουν να πουν τη γενοκτονία
είναι γενοκτονία, που αποπερατώθηκε με την
παθητική στάση τους μπροστά στα όμματά τους,
χωρίς καμία αντίδραση. Ακόμα δεν τολμούν να
αναγνωρίσουν επίσημα τα αδικοχαμένα θύματα
της βίας και της τρομοκρατίας των φανατικών
οργανωμένων γενοκτονιών στη γειτονική μας
χώρα.
Οι
παλιοί και τωρινοί σύμμαχοί
μας ήρθαν να σώσουν στον πρώτο παγκόσμιο
πόλεμο τους χριστιανούς από τη βία, τον
εξευτελισμό, τον αποτροπιασμό και την
αδικία. Σπρώξανε
τότε την Ελλάδα με την παρότρυνση και
συγκατάθεσή τους και την απατηλή υπόσχεση
βοήθειας στον Μικρασιατικό πόλεμο και μετά
από λίγο τους εγκατέλειψαν τους
ανυπεράσπιστους, και τον άμαχο πληθυσμό
για να συνθηκολογήσουν, μαζί με την
προδοσία με τους τότε δολοφόνους και
σημερινούς φίλους και για να αποτελειώσουν
οι δολοφόνοι με τη βία, σφαγή
και εκδίωξη τεσσάρων
εκατομμυρίων αμάχου πληθυσμού Αρμενίων
και Ελλήνων και με την προώθηση του
πλιάτσικου, χωρίς ηθικές αρχές του
ανθρωπισμού και της
χριστιανοσύνης.
Ένα
σωρό παραλληλισμούς ατενίζουμε τώρα στην
εγγύς Ανατολή.
Και ενώ από τη γειτονική
χώρα πετούν τα αεροπλάνα των συμμάχων
για τον πόλεμο, κραυγάζουν κάτω από τη
γη, τα κόκαλα των αδικοχαμένων και
σφαγιασμένων χριστιανών για ηθική
δικαιοσύνη και αποκατάσταση διαμέσου της
αναγνώρισης της γενοκτονίας από μέρους της
γείτονας χώρας και των συμμάχων μας, που μας
πρόδωσαν.
Για τους Αρμενίους
και ΄Ελληνες, αντί να φέρουν τη σωτηρία, τη
Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την απαλλαγή
από τη βία των Νεότουρκων,
έφεραν την προδοσία, την εξαπάτηση, την
αδικία, τον εξευτελισμό και τον τελειωτικό
αφανισμό από τα πάτρια εδάφη. Μόνο και μόνο
οι Μεγάλες δυνάμεις μας πρόδωσαν,
για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους
συμφέροντα και κατά παράβαση του
ανθρωπισμού και του Διεθνούς Δικαίου.
Πηγή:
Προηγούμενα άρθρα μου περί του
Αφγανιστάν σε ιστοσελίδες
DIE ZEIT, Wochenzeitung für
Politik, Wirtschaft, Wissen und Kultur,
07.02.2002
Koelner Stadt- Anzeiger, 04.,05.,06.,07.,08/02.2002
Frankfurter Rundschau,04.,05.,06.,07.,08/02.2002
Eugen Drewermann und Horst-Eberhard Richter: www.fr-aktuell.de
21/05/2006
Irak.doc
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΠΡΟΤΟΥ ΑΡΧΙΣΕΙ
Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία
Σταματήσατε τον πόλεμο - προτού αρχίσει
είναι αφιερωμένη η
σελίδα 4 της φιλελεύθερης εφημερίδας της Φρανκφούρτης
Frankfurter Rundschau, 24.12.2002, S. 4. με γεμάτη την σελίδα με ονόματα, από προσωπικότητες και οργανισμούς από ολόκληρη τη Γερμανία και όλη τη γερμανική κοινωνία κατά του πολέμου και κατά της Γερμανικής υποστήριξης γι΄ αυτόν τον πόλεμο.
Η αμερικανική κυβέρνηση κρατά σταθερά απαρέγκλιτη στην πρόθεσή της, να αρχίσει ένα πόλεμο εναντίον του Ιράκ. Σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι και δεν αφορά ούτε τον: «αντιτρομοκρατικό αγώνα», ούτε για όπλα μαζικής καταστροφής, αλλά ούτε την επαναλειτουργία-αναπαραγωγή
της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για τις ΗΠΑ
αφορά περισσότερο τα διαπεραστικά γεω- στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα σε ενεργειακή πλουσιότερη περιοχή του κόσμου.
0 ιρακινός πληθυσμός, που υποφέρει κάτω από το οικονομικό εμπάργκο, πικρή ανάγκη και πείνα και καταπιέζεται από το δικτατορικό καθεστώς του Σαντάμ Χουσσεϊν, θα φέρει ένας καινούριος πόλεμος του Κόλφου ακόμα περισσότερη αθλιότητα,
θα επιφέρει ακόμα περισσότερες δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και θα βομβαρδίσει τελειωτικά τη χώρα οπισθοδρομικά στην λιθική εποχή.
0 πόλεμος είναι ένα έγκλημα πάνω στον ιρακινό λαό. Είναι ένας επιθετικός πόλεμος, και ενάντια σε κάθε ανθρώπινη σκέψη και παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο.
0ι υπογράφοντες απαιτούν:
ΚΑΜΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση διευκρίνισε την
Ετοιμότητά της , τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ, να υποστηρίξει το λιγότερο «παθητικά». Για αυτόν τον λόγο εγγυήθηκε ήδη στις ΗΠΑ δικαιώματα πτήσεων και χρήση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων των ΗΠΑ πάνω στο γερμανικό έδαφος. Με αυτό σπάζει- παραβαίνει την προεκλογική υπόσχεση, να συμμετέχει σε έναν πόλεμο εναντίον του Ιράκ. 0ι υπογράφοντες λέγουν: Επίσης η ενίσχυση σε έναν ανεπίτρεπτο πόλεμο είναι ένα έγκλημα και απαιτούν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση:
- Κανένα δικαίωμα χρήσης για τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ πάνω στο έδαφος της Γερμανίας γι΄ αυτόν τον πόλεμο
- Κανένα δικαίωμα πτήσης για βρετανικά ή και αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα.
- Αποχώρηση των γερμανικών ανιχνευτικών αρμάτων από το Κουβέϊτ και του ναυτικού από την περιοχή του κόλπου.
- 0ι υπογράφοντες την μακροσκελή σελίδα της εφημερίδας καλούν τους συμπολίτες όλης της χώρας,
- σε δραστηριοποιήσεις των ειρηνευτικών κινημάτων
εναντίον του πολέμου παντού στη Γερμανία, επίσης να συμμετάσχουν και στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
- Την ημέρα μίας επίθεσης του κόλπου εναντίον του
Ιράκ να οργανωθούν αυθόρμητες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλες τις πόλεις μεταξύ 17 και 19 η ώρα,
- προς ένδειξη της θέλησης για Ειρήνη και της διαμαρτυρίας εναντίον του απειλούμενου πολέμου στην χρονική περίοδο μεταξύ 24. ως 31. Δεκεμβρίου να τοποθετούν σε ευδιάκριτη θέση στα σπίτια άσπρα σεντόνια.
- Να λάβουν μέρος στην διαδήλωση εναντίον της «συνεδρίασης ασφάλειας» των στρατιωτικών πολιτικών και των λόμπι των πολεμικών συστημάτων στο Μόναχο την 8. Φεβρουαρίου,
- Και επίσης στην « Ευρωπαϊκή Ημέρα δραστηριοποίησης εναντίον του πολέμου»
Και να έλθουν στο Βερολίνο την 15. Φεβρουαρίου σε μια Μεγάλη Διαδήλωση.
Οι υπογράφοντες λένε 0ΧΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. Η αγγελία χρηματοδοτήθηκε από τους υπογράφοντες. Υπεύθυνοι: Bundesausschuss Friedensratschlag, Friedens- und Zukunftswerkstatt
Frankfurter Rundschau, 24.12.02
Θα συνεχιστεί προσεχώς
konstantinnalbantis@t-online.de
www.kn-megalexandros.gr