Κουβαλητὲς τουρκικῶν συμφερόντων

Πανίκος Ἐλευθερίου
Ἄσσια-Κατεχόμενη Ἀμμόχωστος (3/7/2006)

Ἀντίβαρο, Ἰούλιος 2006

Διερωτῶμαι ἂν μπορεῖ νὰ ἐξευρεθεῖ ἄλλος, πιὸ εὔστοχος τίτλος, ποὺ νὰ περιγράφει καλύτερα τοὺς ἡγέτες τῶν Ἑλλήνων. Πῶς θὰ μποροῦσε κάποιος ἀνεξάρτητος παρατηρητὴς νὰ ἀξιολογήσει τὰ ἀπίστευτα ποῦ βλέπουμε, ἐξ ὑπαιτιότητάς τους, νὰ συμβαίνουν στὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις; Δὲν χρειάζεται νὰ εἴμαστε αὐθεντία στὴν πολιτικὴ γιὰ νὰ ἐπισημάνουμε τὸ ἑξῆς, ποὺ εἶναι δυστυχῶς πλέον δεδομένο: Κατάντησαν οἱ ἕλληνες, ποὺ διαχρονικὰ ὑποφέρουν ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ἐπεκτατισμό, ἀπὸ τὶς τουρκικὲς θηριωδίες, νὰ εἶναι οἱ πιὸ φανατικοὶ κουβαλητὲς τῶν τουρκικῶν συμφερόντων. Καταλήξαμε, κυνηγώντας τὴν χίμαιρα τῆς ἐξημέρωσης τοῦ τουρκικοῦ θηρίου, μέσω ἑνὸς ἄπιαστου τελικὰ ἐξευρωπαϊσμοῦ, νὰ τὸ κουβαλοῦμε στὴν πλάτη μας γιὰ νὰ τὸ μπάσουμε στὴν Εὐρώπη. Οἱ εὐρωπαῖοι ἑταῖροι μας, ἔχουν μείνει ἔκπληκτοι ἀπὸ τὴν σοβαρότητα τῆς σχιζοφρένειάς μας.

Τί νὰ πρωτοθυμηθεῖ κανείς; Ξεκινώντας ἀπὸ τὸ ‘κλίμα τῶν σεισμών’, φτάσαμε στὸ Ἐλσίνκι, ὅπου ἐγκαταλείφθηκε τὸ Ἑλληνικὸ βέτο (ποὺ μιλοῦσε γιὰ καθεστὼς ὑποψήφιας χώρας στὴν Τουρκία, μόνο μὲ ἄρση τῆς κατοχῆς τῆς Κύπρου), μὲ μόνο ἀντάλλαγμα τὴν ἔναρξη τῶν ‘ἐκ τοῦ σύνεγγυς’ συνομιλιῶν στὸ Κυπριακό. Ὁ Κώστας Σημίτης μὲ τὶς ὑποχωρήσεις του, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀποενοχοποίηση τῆς Τουρκίας στὸ Κυπριακό, ἄνοιξε τότε τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου καὶ γιὰ τὸ Αἰγαῖο. Σήμερα, βλέπουμε πού μας ὁδηγοῦσε ἡ Σημιτικὴ ‘εὐελιξία’ τοῦ Ἐλσίνκι καὶ τῆς Λισσαβόνας. Στὸ Κυπριακὸ ἔμπαιναν οἱ βάσεις γιὰ τὴν κατάθεση τοῦ σχεδίου Ἀνᾶν, ἐνῶ στὸ Αἰγαῖο, ὑπῆρξε ἡ περαιτέρω ἀναβάθμιση τῶν τουρκικῶν διεκδικήσεων. Στὸ ὄνομα μίας ‘ψευδοφιλίας’, μὲ τὴν τουρκικὴ ἐπιθετικότητα ἔντεχνα καμουφλαρισμένη πίσω ἀπὸ ζειμπεκιὲς καὶ κουμπαριὲς τῶν ἑκάστοτε κρατούντων, οἱ Ἕλληνες ὑποχωροῦσαν.

Στὴν Κύπρο, σὰν σὲ συγχορδία, ὁ Γλαῦκος Κληρίδης ἀποφάσιζε τὴν πολιτικὴ τοῦ ‘ὅλα στὸ τραπέζι’. Ἀπαύγασμα τῆς πολιτικῆς αὐτῆς, μετὰ ἀπὸ δεκάχρονη διακυβέρνηση, τὸ σχέδιο Ἀνᾶν. Ἄξιος διάδοχος τοῦ προκατόχου του, Γιώργου Βασιλείου, (ποὺ διακήρυττε ὅτι πρέπει νὰ βροῦμε λύση ποὺ νὰ ἐξυπηρετεῖ τὰ τουρκικὰ συμφέροντα), μὲ ὑπουργὸ ἐξωτερικῶν τὸν κατὰ τ’ ἄλλα ‘εὐρωπαϊστῆ’ Γιαννάκη Κασουλίδη (ποὺ εἶπε τὸ ἀλησμόνητο... «θὰ σπάσουμε τὰ μοῦτρα μας ἂν χρησιμοποιήσουμε τὶς ἀποφάσεις τὸ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου»), ἔφερε τὸ σχέδιο Ἀνᾶν στὴν ζωή μας.

Οἱ κουβαλητὲς τῶν τουρκικῶν συμφερόντων εἶναι ἀμετανόητοι, παρὰ τὰ συνεχῆ ραπίσματα ποὺ δέχεται ὁ Ἑλληνισμὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Βρίσκονται σὲ διάφορα πόστα, ἐνεργώντας μὲ διάφορους τρόπους. Ὑπάρχουν οἱ ἁπλοὶ πολίτες ποὺ ἐνισχύουν τὸ ψευδοκράτος μὲ τὶς ἐπισκέψεις τους στὰ κατεχόμενα. Ὑπάρχουν οἱ ἱερωμένοι ποὺ λειτουργοῦν τὶς δυό-τρεῖς ἐκκλησίες ποὺ δὲν συλήθηκαν, προβάλλοντας τὴν ἀνεξιθρησκία τοῦ ψευδοκράτους. Ὑπάρχουν ὅμως κυρίως καὶ τὰ πολιτικὰ πρόσωπα, μὲ πιὸ κτυπητὴ τὴν περίπτωση τοῦ πρώην πρόεδρου, Γλαύκου Κληρίδη, ποὺ ἐπισκέφτηκε τὸν Ταλὰτ στὸ ψευδό-προεδρικό του. Ὑπάρχουν ὄπως φαίνεται καὶ οἱ μεθοδεύσεις Μητσοτάκη, Στεφανόπουλου, καὶ ἄλλων, ποὺ προσπαθοῦν νὰ ‘ρίξουν’ τὸν Παπαδόπουλο ποὺ ‘ἐμποδίζει τὴν λύση τοῦ Κυπριακού’.

Ποῦ πᾶμε; Φτάσαμε στὸ σημεῖο οἱ Τοῦρκοι νὰ δηλώνουν μὲ ἀλαζονεία ὅτι δὲν ἔχουν κὰν πρόθεση νὰ κὰν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία, καὶ αὐτή, (ἡ Κ.Δ.) συγκατανεύει στὸ ἄνοιγμα κεφαλαίου διαπραγμάτευσης τῆς Τουρκίας. Ὑποχωροῦμε παντοῦ, αἱμορραγῶντας. Ἡ ἔνταξή της Κύπρου στὴν Εὐρώπη κοντεύει νὰ μετατραπεῖ σὲ ‘μπούμερανγκ’. Εὐρωπαϊκοὶ κανονισμοί, μὲ δική μας συγκατάθεση, αἱμοδοτοῦν οἰκονομικὰ τὸ κατοχικὸ ψευδοκράτος. Στὰ ἴδια πλαίσια κινεῖται ἡ σταδιακὴ νομιμοποίηση τοῦ παράνομου ἐμπορίου, ἀπὸ καὶ πρὸς τὰ κατεχόμενα. Βλέπουμε ‘προσφυγές’ ἐκτοπισμένων γιὰ ἀποζημιώσεις, πρὸς τὰ ‘δικαστήρια’ τοῦ ψευδοκράτους, μὲ τὴν κυβέρνηση νὰ δηλώνει ἀδυναμία ἀντίδρασης (ἀπὸ φόβο, ἄκουσον-ἄκουσον, ὅτι θὰ κατηγορηθοῦμε ὅτι γιὰ παρεμπόδιση τῆς λειτουργίας τῶν ‘ἐσωτερικῶν ἔνδικων μέσων’). Ἡ κυβέρνηση, λέει, «...δὲν μέμφεται τοὺς πολίτες γιὰ τὴν ἀπόφασή τους». Σκοπεύει νὰ ἀποδείξει (τὸ αὐταπόδεικτο) ὅτι τὰ ‘ἐσωτερικὰ ἔνδικα μέσα’ τοῦ ψευδοκράτους εἶναι παράνομα. Πῶς, ἐρωτοῦμε; Μὲ τὸ νὰ δεχθοῦμε, ὦς λογικὸ ‘εὐρωπαϊκὸ παράγωγο’, τὴν λειτουργία τους; Ἀντιλαμβάνονται κάποιοι τοὺς κινδύνους;

Μεμφόμαστε ὅλους τους κουβαλητές, κυρίως ὅμως τοὺς ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι θὰ πρέπει νὰ ἀλλάξουν τροπάρι. Νὰ μὴν συνεχίσουν, ἀνεξαρτήτως Ἐθνικοῦ κόστους, νὰ εἶναι ἀφοσιωμένοι στὴν ὑποβοήθηση τῶν τουρκικῶν ἐπιδιώξεων. Νὰ πείσουν ἐπιτέλους ὅτι δὲν ἔχουν πράγματι καταντήσει οἱ θλιβεροὶ κουβαλητὲς τῶν τουρκικῶν συμφερόντων.

Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴ μονοτονική του ἔκδοση.