Κουβαλητές τουρκικών συμφερόντων Πανίκος Ελευθερίου Αντίβαρο, Ιούλιος 2006 Διερωτώμαι αν μπορεί να εξευρεθεί άλλος, πιο εύστοχος τίτλος, που να περιγράφει καλύτερα τους ηγέτες των Ελλήνων. Πως θα μπορούσε κάποιος ανεξάρτητος παρατηρητής να αξιολογήσει τα απίστευτα που βλέπουμε, εξ υπαιτιότητας τους, να συμβαίνουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Δεν χρειάζεται να είμαστε αυθεντία στην πολιτική για να επισημάνουμε το εξής, που είναι δυστυχώς πλέον δεδομένο: Κατάντησαν οι έλληνες, που διαχρονικά υποφέρουν από τον τουρκικό επεκτατισμό, από τις τουρκικές θηριωδίες, να είναι οι πιο φανατικοί κουβαλητές των τουρκικών συμφερόντων. Καταλήξαμε, κυνηγώντας την χίμαιρα της εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου, μέσω ενός άπιαστου τελικά εξευρωπαϊσμού, να το κουβαλούμε στην πλάτη μας για να το μπάσουμε στην Ευρώπη. Οι ευρωπαίοι εταίροι μας, έχουν μείνει έκπληκτοι από την σοβαρότητα της σχιζοφρένειάς μας. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Ξεκινώντας από το ‘κλίμα των σεισμών’, φτάσαμε στο Ελσίνκι, όπου εγκαταλείφθηκε το Ελληνικό βέτο (που μιλούσε για καθεστώς υποψήφιας χώρας στην Τουρκία, μόνο με άρση της κατοχής της Κύπρου), με μόνο αντάλλαγμα την έναρξη των ‘εκ του σύνεγγυς’ συνομιλιών στο Κυπριακό. Ο Κώστας Σημίτης με τις υποχωρήσεις του, εκτός από την αποενοχοποίηση της Τουρκίας στο Κυπριακό, άνοιξε τότε τους ασκούς του Αιόλου και για το Αιγαίο. Σήμερα, βλέπουμε που μας οδηγούσε η Σημιτική ‘ευελιξία’ του Ελσίνκι και της Λισσαβόνας. Στο Κυπριακό έμπαιναν οι βάσεις για την κατάθεση του σχεδίου Ανάν, ενώ στο Αιγαίο, υπήρξε η περαιτέρω αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων. Στο όνομα μιας ‘ψευδοφιλίας’, με την τουρκική επιθετικότητα έντεχνα καμουφλαρισμένη πίσω από ζειμπεκιές και κουμπαριές των εκάστοτε κρατούντων, οι Έλληνες υποχωρούσαν. Στην Κύπρο, σαν σε συγχορδία, ο Γλαύκος Κληρίδης αποφάσιζε την πολιτική του ‘όλα στο τραπέζι’. Απαύγασμα της πολιτικής αυτής, μετά από δεκάχρονη διακυβέρνηση, το σχέδιο Ανάν. Aξιος διάδοχος του προκατόχου του, Γιώργου Βασιλείου, (που διακήρυττε ότι πρέπει να βρούμε λύση που να εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα), με υπουργό εξωτερικών τον κατά τ’ άλλα ‘ευρωπαϊστή’ Γιαννάκη Κασουλίδη (που είπε το αλησμόνητο... «θα σπάσουμε τα μούτρα μας αν χρησιμοποιήσουμε τις αποφάσεις το Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου»), έφερε το σχέδιο Ανάν στην ζωή μας. Οι κουβαλητές των τουρκικών συμφερόντων είναι αμετανόητοι, παρά τα συνεχή ραπίσματα που δέχεται ο Ελληνισμός από τους Τούρκους. Βρίσκονται σε διάφορα πόστα, ενεργώντας με διάφορους τρόπους. Υπάρχουν οι απλοί πολίτες που ενισχύουν το ψευδοκράτος με τις επισκέψεις τους στα κατεχόμενα. Υπάρχουν οι ιερωμένοι που λειτουργούν τις δύο-τρεις εκκλησίες που δεν συλήθηκαν, προβάλλοντας την ανεξιθρησκία του ψευδοκράτους. Υπάρχουν όμως κυρίως και τα πολιτικά πρόσωπα, με πιο κτυπητή την περίπτωση του πρώην πρόεδρου, Γλαύκου Κληρίδη, που επισκέφτηκε τον Ταλάτ στο ψευδο-προεδρικό του. Υπάρχουν όπως φαίνεται και οι μεθοδεύσεις Μητσοτάκη, Στεφανόπουλου, και άλλων, που προσπαθούν να ‘ρίξουν’ τον Παπαδόπουλο που ‘εμποδίζει την λύση του Κυπριακού’. Που πάμε; Φτάσαμε στο σημείο οι Τούρκοι να δηλώνουν με αλαζονεία ότι δεν έχουν καν πρόθεση να καν να αναγνωρίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, και αυτή, (η Κ.Δ.) συγκατανεύει στο άνοιγμα κεφαλαίου διαπραγμάτευσης της Τουρκίας. Υποχωρούμε παντού, αιμορραγώντας. Η ένταξή της Κύπρου στην Ευρώπη κοντεύει να μετατραπεί σε ‘μπούμερανγκ’. Ευρωπαϊκοί κανονισμοί, με δική μας συγκατάθεση, αιμοδοτούν οικονομικά το κατοχικό ψευδοκράτος. Στα ίδια πλαίσια κινείται η σταδιακή νομιμοποίηση του παράνομου εμπορίου, από και προς τα κατεχόμενα. Βλέπουμε ‘προσφυγές’ εκτοπισμένων για αποζημιώσεις, προς τα ‘δικαστήρια’ του ψευδοκράτους, με την κυβέρνηση να δηλώνει αδυναμία αντίδρασης (από φόβο, άκουσον-άκουσον, ότι θα κατηγορηθούμε ότι για παρεμπόδιση της λειτουργίας των ‘εσωτερικών ένδικων μέσων’). Η κυβέρνηση, λέει, «...δεν μέμφεται τους πολίτες για την απόφασή τους». Σκοπεύει να αποδείξει (το αυταπόδεικτο) ότι τα ‘εσωτερικά ένδικα μέσα’ του ψευδοκράτους είναι παράνομα. Πώς, ερωτούμε; Με το να δεχθούμε, ως λογικό ‘ευρωπαϊκό παράγωγο’, την λειτουργία τους; Αντιλαμβάνονται κάποιοι τους κινδύνους; . Μεμφόμαστε όλους τους κουβαλητές, κυρίως όμως τους ηγέτες, οι οποίοι θα πρέπει να αλλάξουν τροπάρι. Να μην συνεχίσουν, ανεξαρτήτως Εθνικού κόστους, να είναι αφοσιωμένοι στην υποβοήθηση των τουρκικών επιδιώξεων. Να πείσουν επιτέλους ότι δεν έχουν πράγματι καταντήσει οι θλιβεροί κουβαλητές των τουρκικών συμφερόντων. Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.