Αντίβαρο - H Τουρκική Γλώσσα στα Ελληνικά Σχολεία;

H Τουρκική Γλώσσα στα Ελληνικά Σχολεία;

Βασίλης Κυρατζόπουλος

Εφημερίδα Πολίτης, Μάρτιος 2007
και Αντίβαρο

Ο Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Γεώργιος Καλός μετά από εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Πράξη υπ αριθ. 7/2006), στις 10/7/2006 (ΦΕΚ 867β) αποφασίζει τα Ελληνόπουλα της α, β και γ γυμνασίου, να μάθουν την επίσημη γλώσσα της γειτονικής χώρας, της Τουρκίας. Σκοπός είναι, σύμφωνα πάντα με το υπουργείο, «οι μαθητές να αναπτύξουν επικοινωνιακή ικανότητα». Συγκεκριμένα:

Ø «Η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας θα συμβάλλει στην ενεργό συμμετοχή σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία και την κατανόηση της διαφορετικότητας»,

Ø «Να εξοικειώνονται με διαφορετικά επίπεδα και είδη λόγου».

Ø «Να αναπτύσσουν πραγματολογική ικανότητα, δηλαδή να αναπτύσσουν λειτουργικές δεξιότητες λόγου»,

Ø «Να χρησιμοποιούν την τουρκική γλώσσα ως μέσο απόκτησης νέων γνώσεων και πολιτισμικών εμπειριών».

Όπως αναφέρεται στο άρθρο «Μεθοδολογική Προσέγγιση» του νόμου: «Για να επιτευχθούν οι στόχοι της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας ο διδάσκων οφείλει να υιοθετεί και να εφαρμόζει διδακτικές προσεγγίσεις λαμβάνοντας υπόψη» «στ-)Την ιδιαιτερότητα της περίπτωσης, δεδομένου ότι η τουρκική γλώσσα είναι η μητρική γλώσσα μερίδας του πληθυσμού της Ελλάδας.»

Συνιστά στους διδάσκοντες να χρησιμοποιήσουν «πολύμορφα οπτικό-ακουστικά μέσα» για να εμπεδωθούν «τα μορφοσυντακτικά φαινόμενα και η δομή της γλώσσας» και να χρησιμοποιηθούν ως διδακτικό υλικό «αυθεντικά, έντυπα υλικά». Θα αξιολογείται «όχι μόνο η γλωσσική ικανότητα του μαθητή, αλλά κυρίως, η ικανότητα επικοινωνίας και διάδρασης μέσα από επικοινωνιακές καταστάσεις».

Ο νόμος ορίζει και την έννοια «standard Turkish» (κάτι που δεν έχουν καταλήξει ούτε και οι πανεπιστημιακοί της γείτονας χώρας) και επισημαίνεται ότι με το «Portfolio Γλωσσών» ο μαθητής μετέχει ενεργά στην αξιολόγηση και διαχείριση της μαθησιακής του πορείας.

Στο νόμο αναγράφεται αναλυτικό και συγκεκριμένο πρόγραμμα εκμάθησης τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά και τουρκικά. Με αυτό «τον τρόπο και την ευκαιρία» η Ελλάδα άρχισε να νομοθετεί και στην τουρκική γλώσσα. Βεβαίως στο άρθρο «bayramlar» (εορτές) δεν διευκρινίζει ποιες ημερομηνίες πρέπει να διδάσκονται. Δηλαδή θα γιορτάζουμε την 23^η Απριλίου ή την 25^η Μαρτίου, την 28^η ή την 29^η Οκτωβρίου;

Όμως πριν συνεχίσουμε, ας επισημάνουμε «τις αφέλειες» του νόμου.

«Αφέλειες του νόμου»

Με μία πρώτη ανάγνωση, διαπιστώσαμε ότι το Υπουργείο Παιδείας άρχισε να νομοθετεί σε πολύγλωσση μορφή. Πολλές ορολογίες χρησιμοποιούνται σε αγγλική (εφόσον η άγνοια νόμου τιμωρείται, όλοι οι Έλληνες πολίτες πρέπει να μάθουν την αγγλική γλώσσα για να κατανοήσουν τους νόμους) και το αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας στην τουρκική, πράγμα που δεν θα αλλάξει όσο ισχύει ο νόμος και όσο υπάρχει η Ελλάδα. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεσμεύει τις επερχόμενες γενιές ή δρομολογεί θέματα, με τα οποία θα ασχοληθούν ξανά και ξανά τα επερχόμενα κοινοβούλια. Όμως εάν διαβάσουμε προσεκτικά το νόμο διαπιστώνονται τραγικά «εθνικά λάθη», όπως:

1. Η Ελλάδα διά μέσου του Υπουργείου Παιδείας αναγνωρίζει την τουρκική μειονότητα.

Η μουσουλμανική μειονότητα που αναγνωρίζεται από την Συνθήκη της Λωζάννης είναι πολυεθνική (Πετσενέκοι, Πομάκοι, Βούλγαροι, Τούρκοι κ.ά.). Η Τουρκία με μεθοδευμένη πολιτική εδώ και 80 χρόνια προσπαθεί να τους ανακηρύξει όλους Τούρκους. Με τον παρόντα νόμο η Ελλάδα βοηθά την τουρκική πολιτική.

Η εξυπηρέτηση όλων των μειονοτήτων επέβαλε την εκμάθηση της αραβικής του Κορανίου και όχι της τουρκικής της Τουρκίας.

2. Η τουρκική γλώσσα που θα διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία δεν είναι η πραγματική τουρκική αλλά η γλώσσα που ομιλείται στην Τουρκική Δημοκρατία. Εάν θεωρήσουμε ότι το λίκνο της τουρκικής γλώσσας είναι η περιοχή Αλτάι (Altay), η τουρκική γλώσσα που ομιλείται στις σημερινές τουρκογενείς χώρες (Κιργισία, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν) είναι η πλησιέστερη στην γλώσσα των Ουράνιων Τούρκων (Gök Türkler) και των Ούννων (Hunlular). Η πρώτη γραφή με σύμβολα σε οβελίσκους που γράφτηκαν από τις τουρκικές φυλές βρέθηκαν στην περιοχή Όρχουν (Orhun). Όπως και η πρώτη τουρκική γραφή εμφανίζεται στην ίδια περιοχή και χρησιμοποιείται από τους Λευκούς Ούννους ή Επταλύτες (Uygurlar). ʼρα για την πολυπολιτισμική εξυπηρέτηση επιβάλλονταν να διδάσκεται η τουρκική των Αλτάι και όχι η τουρκική της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το γεγονός θα βοηθούσε την Ελλάδα πολιτικοοικονομικά για να πλησιάσει τουλάχιστον έξι χώρες της κεντρικής Ασίας, με πολλά μεταλλεύματα και πετρελαϊκά κοιτάσματα στο υπέδαφός τους και με έλλειψη βιομηχανικών υλικών και γνώσεων υπηρεσιών, που θα μπορούσε η χώρα μας να προμηθεύσει.

3. Η επιλογή της γλώσσας δεν μπορεί να χρεωθεί στις επιθυμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι στις ίδιες ημερομηνίες η Ολλανδία (που επίσημα φιλοξενεί πάνω από 400.000 Τούρκους πολίτες) καταργεί την δημόσια εκμάθηση της τουρκικής και θεωρεί ότι η συγκεκριμένη γλώσσα πρέπει να διδάσκεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία (φροντιστήρια).

4. Τα οπτικό-ακουστικά βοηθητικά μέσα εκμάθησης που αναφέρονται στο νόμο που θα παράγονται; Πώς θα εισάγονται; Πώς θα ελέγχονται; Και το κυριότερο ποιος θα διδάσκει;

Οι απόφοιτοι τουρκολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών, από ότι ξέρουμε, δεν είναι σε θέση να διδάξουν την τουρκική στους τουρκόφωνους της Θράκης. Το ελληνικό Δημόσιο δεν μπορεί να προσλάβει καθηγητές μέσης εκπαίδευσης που δεν έχουν παιδαγωγικά πτυχία αναγνωρισμένα από το κράτος. Ποιος θα χρεωθεί την παρατυπία που θα εφαρμοστεί για να καλυφθούν οι αντίστοιχες θέσεις;

5. Το Portfolio Γλώσσας που αναφέρεται στον νόμο είναι θεσμός ιδιωτικής πρωτοβουλίας και συμπεριλαμβάνει τις περισσότερες γλώσσες του κόσμου (π.χ. κινέζικα, κορεάτικα κ.ά.). Μπορεί η μαθησιακή πορεία ενός Ευρωπαίου μαθητή μέσης εκπαίδευσης να αξιολογηθεί (όπως αναγράφεται στον νόμο) από Ουραλ-Αλταϊκή γλώσσα;

6. Η Τουρκία από το 1992 ιδρύει μέσα στο Υπουργείο Παιδείας της, το μηχανισμό εκμάθησης τουρκικής γλώσσας της Τουρκικής Δημοκρατίας σε ξένες χώρες (Ν. 3797/1992). Ο λόγος ίδρυσης του τμήματος συνοψίζεται στα λόγια του Κεμάλ:

«Σήμερα η Σοβιετική Ένωση είναι φίλη μας, είναι σύμμαχός μας. Όμως το τι θα γίνει στο μέλλον κανείς δεν το ξέρει. Όπως η Οθωμανική και η Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία έτσι και η Σοβιετική Ένωση μπορεί να διαμελιστεί και να μικρύνει. Τα έθνη που κρατά στα χέρια της μπορεί να της φύγουν. Η γη θα έχει νέα ισορροπία. Ακριβώς τότε η Τουρκία πρέπει να γνωρίζει το τι θα κάνει. Στην διοίκηση των σημερινών φίλων μας συμπεριλαμβάνονται αδέλφια μας που έχουν την ίδια πίστη, την ίδια ρίζα. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τους οικειοποιηθούμε. Να είμαστε έτοιμοι δεν σημαίνει να καθίσουμε και να περιμένουμε εκείνη την ημέρα. Πρέπει να προετοιμαστούμε. Πώς προετοιμάζονται τα έθνη σε κάτι αντίστοιχο; Κρατώντας γερά τις ηθικές γέφυρες. Η γλώσσα είναι μία γέφυρα, η πίστη είναι μία γέφυρα, η ιστορία είναι μία γέφυρα.

Κατεβαίνοντας στις ρίζες μας, πρέπει να ενοποιηθούμε μέσα στην ιστορία μας. Δεν πρέπει να περιμένουμε να μας πλησιάσουν αυτοί, αλλά εμείς πρέπει να τους πλησιάσουμε».

Από τα προαναφερόμενα του Κεμάλ, διαπιστώνουμε ότι το τμήμα ιδρύθηκε καθαρά για πολιτικούς λόγους. Επισημαίνουμε ότι το σημερινό τουρκικό βαθύ κράτος δηλώνει ότι εκφράζει τον κεμαλισμό.

ʼρα ο νόμος περί διδασκαλίας τουρκικής γλώσσας στην Ββάθμια εκπαίδευση, εάν από ελληνικής πλευράς θεωρηθεί «αφέλεια», πώς μπορεί να χαρακτηριστεί από τουρκικής πλευράς;

Η σύγχρονη τουρκική εξωτερική πολιτική διά μέσου της γλώσσας

Στην προαναφερόμενη πολιτική που χαράζει ο Κεμάλ πριν 70 χρόνια εάν προστεθεί και η θεωρεία του παντουρκισμού: «Από το Σινικό τείχος μέχρι την Αδριατική Θάλασσα να απελευθερωθούν όλες οι τουρκικές φυλές και να προστατευθούν όλες οι φυλές που σέβονται τις τουρκικές αρχές, οι οποίες θα φιλοξενηθούν από το εύσπλαχνο τουρκικό κράτος», το γεγονός γίνεται εφιάλτης. Όμως το πρόβλημα προβάλλεται ηπιότερα από τους σημερινούς Νεότουρκους κεμαλιστές, οι οποίοι διαλαλούν ότι επ ονόματι της ειρήνης η Τουρκία πρέπει να ελέγχει τα κράτη της Κασπίας, της Μέσης Ανατολής και τα Βαλκάνια. Πολιτική, που κατά τα φαινόμενα, στηρίζεται και από την σαξονική πολιτική της «νέας τάξης πραγμάτων».

Σήμερα θα αναλύσουμε την επεκτατική τουρκική πολιτική διά μέσου των γραμμάτων. Στο μέλλον θα επανέλθουμε για τις υπόλοιπες «γέφυρες».

Το τουρκικό Υπουργείο Παιδείας αναδιοργανώθηκε με τον Ν. 3797/1983. Το υπουργείο με τον νέο νόμο οργανώθηκε σε τέσσερα βασικά τμήματα:

Ø Κεντρική οργάνωση

Ø Επαρχιακή οργάνωση

Ø Οργάνωση εξωτερικού

Ø Θεσμοί που υπόκεινται στο υπουργείο.

Το υπουργείο εσωτερικά είναι οργανωμένο σε 81 Νομαρχιακά και 850 Δημοτικά Γραφεία. Επίσης αντιπροσωπεύεται σε 22 χώρες (πίνακας 1).

Στην κεντρική διοίκηση εκτός από τον υπουργό και τον υφυπουργό εργάζονται περίπου 3.000 υπάλληλοι, ενώ ο συνολικός αριθμός των απασχολουμένων (εκτός των εκπαιδευτικών) σε όλη την επικράτεια σήμερα ξεπερνά τους 100.000.

Στην Τουρκία η υποχρεωτική εκπαίδευση ανέρχεται σε 8 χρόνια (Ν. 4306/1997). Το 2001 διέθετε 58.900 πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολεία, στα οποία δίδασκαν 578.805 εκπαιδευτικοί και εκπαιδεύονταν 16.090.785 μαθητές. Το 98% των μαθητών σπούδαζαν σε κρατικά σχολεία. Σήμερα η Τουρκία διαθέτει 74 πανεπιστήμια. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι ιδιωτικά και όλα εποπτεύονται από την ανεξάρτητη αρχή «Ίδρυμα Ανωτέρων Σπουδών» (Y.Ö.K.).

Ένας από τους βασικούς στόχους του υπουργείου είναι οι εκπαίδευση των Τούρκων πολιτών στο εξωτερικό. Όμως η πρακτική που εφαρμόζεται από το τμήμα «Οργάνωση Εξωτερικού» επεκτείνει την έννοια «Τούρκοι πολίτες που διαμένουν στο εξωτερικό» και ορίζει την έννοια «τουρκικά κράτη» και «πληθυσμοί που ανήκουν στην τουρκική οικογένεια».

Το τμήμα «Οργάνωση Εξωτερικού» ιδρύθηκε το 1992 (Ν. 3797). Διαπιστώνουμε ότι κινείται ανεξάρτητα από την κεντρική διοίκηση. Η ανεξάρτητη λειτουργία του διαπιστώνεται από ενδοϋπουργικές αποφάσεις της 10/10/1994.

Ο βασικός σκοπός του τμήματος, όπως αναφέρεται στο καταστατικό, είναι: «Να γίνουμε το κέντρο του σύγχρονου τουρκικού πολιτισμού». Για την αποστολή τους αναφέρεται: «Να προετοιμάσουμε ποιοτικά άτομα στον τουρκικό κόσμο, να εδραιώσουμε τον κοινό πολιτισμό και να προσφέρουμε προοδευτικές και νέες υπηρεσίες».

Ο σκοπός και η αποστολή όπως αναφέρεται στο καταστατικό του τμήματος δεν συμβαδίζει με την έννοια εκπαίδευση Τούρκων πολιτών του εξωτερικού, όπως ορίζεται ξεκάθαρα από το άρθρο 21 του Ν. 3797/1992. Για να το καταλάβουμε καλύτερα ας ρίξουμε μια ματιά στο πρωτόκολλο που υπεγράφη στις 24/5/2000, το οποίο αναφέρει:

Ø Να διεκπεραιώνονται κάθε είδους εργασίες και διαδικασίες με τις πέντε Τουρκικές Δημοκρατίες (Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργισία, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν) και Τατζικιστάν.

Ø Να ασχολείται με κάθε υπηρεσία που έχει σχέση με τους μορφωτικούς ακολούθους, τους εκπαιδευτικούς και οργανωτές.

Ø Κάθε διαδικασία που αφορά τους μαθητές και φοιτητές που έρχονται από τις τουρκικές δημοκρατίες και τουρκικές κοινωνίες, στο πλαίσιο «μεγάλο μαθητικό σχέδιο».

Εάν αναγνώσουμε προσεκτικά τον κανονισμό λειτουργίας εκπαιδευτικών που θα απασχοληθούν στο εξωτερικό διαπιστώνουμε τα εξής:

Ο αριθμός τους δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 3.000 (αρθ. 6), δεν πρέπει να έχουν καταδικαστεί για αδικήματα κατά της χώρας (αρθ.7c), να έχουν καθαρό μητρώο τα τελευταία 3 χρόνια(αρθ.7ı), να έχουν πάρει προβιβάσιμο βαθμό στις εξετάσεις που θα γίνουν (αρθ.7j), η θητεία τους στο εξωτερικό δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 4 χρόνια εκτός εάν αποφασιστεί το αντίθετο από την επιτροπή του τμήματος (κεφ. 6, αρθ.1). Τους απαγορεύεται η άδεια άνευ αποδοχών.

Οι εξετάσεις που θα υποβληθούν οι υποψήφιοι απαρτίζονται από πέντε ισόβαθμες ενότητες:

Ø Χρήση τουρκικής γλώσσας.

Ø Γενική μόρφωση.

Ø Φυσική κατάσταση, καθαριότητα και ενδυματολογικές συνήθειες.

Ø Συμπεριφορά, τήρηση πρωτοκόλλου, κανόνων καλής διαγωγής και εθνικών συνηθειών.

Ø Γνώση εθνικής ταυτότητας και κεμαλισμού.

Οι εξεταστέες ενότητες μας καθοδηγούν ακριβώς να αντιληφθούμε τον χαρακτήρα των ατόμων και το περιεχόμενο της διδασκαλίας τους.

Βάσει των προαναφερόμενων και του πρωτοκόλλου του 2000, στις αντίστοιχες περιοχές σήμερα λειτουργούν 15 τουρκικά σχολεία (Πίνακας 2) με τους αντίστοιχους 225 εκπαιδευτικούς.

Εκτός από την σχετική δραστηριότητα το τμήμα «οργάνωση εξωτερικού» του υπουργείου, σε εγχώρια σεμινάρια εκπαιδεύει μαθητές του εξωτερικού προς εκμάθηση της «εθνικής παιδείας» και των «τουρκικών της Τουρκίας». Η σχετική εκπαίδευση γίνεται από το 1992, (Πίνακας 3). Τα σεμινάρια γίνονται στην Τουρκία και οι μαθητές φιλοξενούνται σε κέντρα του υπουργείου.

Στον στατιστικό πίνακα που δημοσιεύεται από το υπουργείο αναγράφεται το κράτος της Δυτικής Θράκης. Η επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου δίνει σχετικές πληροφορίες για τον τυραννισμένο τουρκικό πληθυσμό και τις διώξεις που υπέστησαν από το σκληρό ελληνικό κράτος (σελ.). Δεν παραλείπεται να εκφραστούν τα ίδια συναισθήματα και για τους «Μακεδόνες της Μακεδονίας»!

Πρώτα Συμπεράσματα

Η τουρκική επεκτατική πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία δέκα χρόνια, έχει ενισχυθεί με τα ευρωπαϊκά κεφάλαια που εισέρχονται στην Τουρκία. Οι εθνο-απόστολοι της Τουρκίας έχουν απλωθεί σε όλες τις χώρες «που έχει πατήσει ο Τούρκος» και προετοιμάζουν το έδαφος της Κόκκινης Μηλιάς (Kızıl Elma) του Τουράν.

Το πρόβλημα και οι πιέσεις θα επιδεινωθούν μετά το 2011, γεγονός στο οποίο έχει αναφερθεί πολλές φορές ο Πολίτης. Το ζήτημα δεν είναι τι κάνει ο κατακτητής, αλλά τι κάνουμε εμείς. Από ότι διαπιστώνουμε η ελλαδική εξουσία στην πρώτη φάση αλλάζει την ιστορία μας, διδάσκει στα παιδιά μας την γλώσσα του κατακτητή, στέλνει τον Υπουργό Εξωτερικών στην «νέα χώρα» και στηρίζει «κυβερνήτη» της περιοχής (υπερνομάρχη) μουσουλμάνα υποψήφια.

Είναι καιρός να δούμε τρόπους εφαρμογής του άρθρου 120 του Συντάγματός μας, ο χρόνος πιέζει!